Havluyu aldım ve saçlarımı sardım. Suyun damlaları hala ensemde geziniyordu ama umurumda değildi. Savaşmak değil… Konuşmak istiyordum. Belki gerçekten kötü kokuyor olabilirim. Beş yıldır ahırda yaşıyorum. Bu adama, neler yaşadığımı, neden burada olduğumu… Belki de içimi biraz olsun anlatmak. Belki biraz anlayış görmek… Her şeyden çok, bir insan gibi muamele görmek istiyordum. Ama daha ilk cümlemde yüzüme çarpan duvar, sandığımdan çok daha kalındı.
"Ben beş yıldır ahırda yaşıyorum. Zincirli bir şekilde…" dedim sessizce, utanarak belki ama yutkunmadan.
Gözünü kırpmadan bana baktı, o karanlık ve buz gibi gözlerle. Yüzünde tek bir kıpırtı olmadı.
"Amacın ne? Kendini acındırmak mı?" dedi. Öylece. Yüzümün ortasına tokat gibi çarptı bu cümle.
İçimden bir şey kopup yere düştü sanki. Ama bu kad
