Ne demek istiyordu? Ben onun sevgisini istememiştim ki. Onun gözünde bir hiç olduğumu biliyordum zaten. Yalnızca bir araç, sadece karnımdaki çocuk için var olan bir beden. Onun bana gülümsemesini istemek bile ayıptı. Hoş zaten şeytan görsün yüzünü modundaydım. Ama yine de... yine de içimde bir yerlerde, sadece insan olduğum için konuşulmak istiyordum. Varlığımın bir anlamı olsun istiyordum.
Bir adım daha yaklaştı bana. Gözleri karanlık, yüzü buz gibiydi.
“Gülsüm öldüğünde... gerçekten karım olabileceğini mi sanıyorsun?” dedi. Kelimeler, bir bıçak gibi saplandı kalbime. “Seni sevdiğimi ya da seveceğimi hayal etme. Sen benim için hiçbir zaman bir şey olmadın, olmayacaksın da.”
Sustum.
İçimde bir öfke kabardı. O an, onun karşısında küçük, zayıf ya da kırılgan görünmek istemedim. İnsan bi
