Asil, benim verdiğim tepkiye şaşırdı ama bozulmadı. Aksine başını hafifçe eğdi, yüzünde alaycı olmayan ama hafif muzip bir gülümsemeyle:
“Tamam Zerya. Haklısın. Gereksiz espri oldu. Alışık değilim böyle tanışmalara, ne desem bilemedim. Durum biraz ilginç kabul edelim. ” dedi.
Gülsüm araya girdi, gerginliği yumuşatmak ister gibiydi. Her zamanki gibi.
“Zerya biraz yoruldu bugün. Sabah erkenden doktora gitti. Agit ’le gittiler. O yüzden biraz gergin olabilir. Bilirsin abin bazen gerer insanı. ”
Asil anlayışla başını salladı. Bana döndü yine, bu defa sesinde daha ciddi ama hala yumuşak bir ton vardı.
“Anlıyorum. Yeni bir hayatın ortasına düşmek kolay değil. Hele ki bu evde. Ama bilmeni isterim, ben yargılamak için gelmedim. Aileye yeni biri katıldığında biraz gereksiz konuşuyorum sanırım
