Kristal Kalpler

Siyah ve beyaz… Zengin ve fakir… Arkadaşlar ve yabancılar… Hepsi gereksiz zıtlıklar. Hayatla bir bağı olmayan.  Dünyada sadece iki çeşit insan vardır;   Kazananlar ve kaybedenler… Bugün hayatı daha doğduğunda kazanan insanlar, kader tarafından hep kaybeden beni, nasıl buraya geldiğimi bilmeden alkışlıyordu. Geçmişimin belirsizliğini umursamadan, bugün yaptıklarım için alkışlıyorlardı sadece. Üstelik kimsenin umurunda değildi geçmişim ve yaşadıklarım. Sadece şu an, bugün geldiğim nokta önemliydi onlar için. Ben değildim...  Hayat, kaderinde kaybedenlere bir şans daha tanır kazanabilsin diye. Bu şansı değerlendirmek o kaybedene kalmıştır.  Kader… Kader çok dönek bir şeydir. İstediği zaman değişen, hayatını ya alt üst eden ya da mükemmel hale getiren… Ben Sonbahar. Tam adım; Sonbahar Boz. Hayatın kazanmak için ikinci şansı vereceğine inancı dahi olmayan öylesine biriydim 1 yıl 2 ay öncesine kadar. O gündü, hayatımın değiştiği gün. Bugün ise, o şansı doğru kullandığımı daha net fark ettiğim gündü. Oturduğum koltukta bacak bacak üstüne atarken yukardan at kuyruğu yaptığım saçlarımı boynumun sağ tarafında topladım.  “Yılın iş kadını ödülünün sahibi: Sonbahar Boz.” Bugün benim kazandığım gündü. Kaybeden kaderimi, tek başıma yendiğim tarihti. 6 Kasım… Adım gibi bir sonbahar günü bir kez daha fark ettim kazandığımı ve tekrar yenilmeyeceğimi.  Bir sonbahar yaprağı gibi solduğum yolda, tekrardan bir sonbahar yaprağı gibi yeşermiştim.  Bahar, asıl şimdi başlıyordu...