ลุงแสงเป็นคนสวนประจำบ้านหลังใหญ่
ชายวัย 45 ที่เงียบ ขรึม พูดน้อย ไม่เคยยิ้มพร่ำเพรื่อ แต่ขยันขันแข็งและทำงานละเอียดเสียจนต้นไม้ยังเติบโตตามใจเขา
เมียลุงตายไปหลายปีแล้ว จากไปอย่างสงบในเช้าฤดูฝน ลุงก็เงียบลงทุกวัน ไม่มีใครเห็นเขาไปไหนนอกจากในสวน พักอยู่ที่บ้านพักคนงานหลังเล็กท้ายรั้ว
และในบ้านหลังนี้...มีเด็กสาวคนหนึ่งโตขึ้นมาเรื่อย ๆ
พิมพ์ดาว เด็กสาววัย 21 ที่ตอนนี้ไม่ใช่ "เด็ก" อีกต่อไป
เธอเติบโตท่ามกลางเสียงจิ้งหรีด เสียงกรรไกรตัดกิ่งไม้ และกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ของลุงแสงในทุกเช้า
เธอเคยคิดว่าเขาแค่เป็นคนสวนแก่ ๆ คนนึง
แต่ไม่ใช่เลย...
เมื่อเธอเริ่มโต ความเงียบของลุงกลับกลายเป็นเสน่ห์
กล้ามแขนแน่น ๆ ที่เคลื่อนไหวทุกครั้งที่เขาก้มรดน้ำ
แผ่นหลังเต็มไปด้วยเหงื่อ ใต้เสื้อยืดสีซีดนั้นมันไม่ธรรมดาเลยสักนิด
พิมพ์ดาวแอบมองลุง มองมากเกินกว่าที่เด็กสาวควรจะมองคนแก่กว่าสองรอบ
แอบคิด... แอบจินต
