เสียงล้อรถตู้แล่นไปบนถนนเลียบชายทะเล เสียงคลื่นไกล ๆ สลับกับเสียงลมหายใจในห้องโดยสารที่เงียบเกินไป มีเพียงไฟอ่านหนังสือหัวเบาะที่สาดแสงลงบนร่างเธอที่นั่งกลางระหว่างพี่ธีร์ พี่กร และพี่นัย
เบาะหนังแทบกลายเป็นเตียง พี่ธีร์นั่งด้านซ้าย มือใหญ่กอดเอวเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน พี่กรนั่งข้างขวา มือเขาไล้หลังมือเธอขยับขึ้นลงจนผิวเนื้อสั่นร้อน ส่วนพี่นัยนั่งด้านหน้าแต่หันกลับมามองด้วยแววตาคมจัด
“เหนื่อยไหม…”
พี่นัยถามเสียงทุ้ม แต่รอยยิ้มบนมุมปากกลับไม่ได้ดูเหมือนจะให้เธอพักจริง ๆ
เธอกำลังจะพยักหน้า พี่ธีร์กลับขยับมือรั้งเธอให้เอนไปหา ริมฝีปากเขากดลงที่ซอกคอทันที กลิ่นโคโลญอุ่น ๆ ผสมกลิ่นเบาะหนังทำความรู้สึกเสียวๆเกิดขึ้นอีกครั้ง
พี่กรหัวเราะเบา ๆ ปลายนิ้วเขาลากผ่านต้นขาเธอที่โผล่พ้นชายกระโปรง มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปประสานนิ้วมือเธอแน่น
“ในรถก็ห้ามหนี…รู้ไหม…”
เสียงล้อรถยังหมุนไปข้างหน้า แต่ใน
