ค่ำวันนั้น หนูดาวเดินตัวปลิวลงจากเรือนใหญ่
พร้อมกล่องขนมในมือ เดินตรงไปที่เรือนหลังเล็กของลุงแสง
เสียงหัวเราะเบา ๆ ยังค้างอยู่ที่มุมปาก เพราะยังอดคิดถึงภาพ “ป้าสมใจนั่งบนตักไอ้ชิต” ไม่ได้
"หนูดาวจะออกไปไหนหรือเปล่าคะ?"
เสียงป้าสมใจทักจากข้างระเบียง พร้อมชะโงกหน้ามา
แต่คราวนี้ หนูดาวไม่สะดุ้ง ไม่หลบ
เธอหันกลับมายิ้มหวาน แล้วเดินเข้ามาใกล้ป้า
พูดเสียงเบา ข้างหู…
"ป้าระวังหน่อยนะคะ ห้องเก็บของข้างหลังเสียงมันสะท้อนง่าย..."
"หนูได้ยินหมดเลยนะ ว่าเมื่อคืน ‘ใครครางก่อน’"
ป้าสมใจหน้าเหวอ!
แก้มแดงขึ้นมาในวินาที
มือรีบพัดตัวเองเบา ๆ
"โอ๊ย หนู… ป้า… ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ"
"คือมัน..."
หนูดาววางนิ้วแตะริมฝีปากตัวเอง
แล้วยิ้มหวานกว่าเดิม
"ไม่ต้องอธิบายค่ะป้า"
"หนูก็ไม่อยากให้ใครรู้เหมือนกัน ว่าหนูไปนอนกับลุงแสงมาสองคืนติดแล้ว..."
ความเงียบปกคลุมครู่หนึ่ง
ก่อนที่ป้าสมใจจะหลุดหัวเราะ
พ
