บทที่ 5
1101 Words
ใต้อาณัติหมอพังคี บทที่ 5
"?" พังคีกำลังจะเดินออกไปเพราะเขามีสายด่วนเข้ามาให้กลับโรงพยาบาล แต่พอเดินมาใกล้รถคันแรกพริตตี้สาวนางนั้นก็เดินเข้ามาหา
"คุณหมอช่วยด้วยค่ะ"
"ฉันไม่ว่างเล่นกับเธอหรอกนะ"
"คุณหมอจำผู้ชายสองคนนั้นได้ไหมคะ" เธอแค่ใช้สายตาโดยไม่ได้ชี้ไม้ชี้มือ พังคีเลยมองไปตามสายตาของเธอและก็เห็นผู้ชายสองคนที่เคยตามล่าเธออยู่
"เป็นหนี้ก็แค่ใช้"
"ฉันไม่ได้เป็นหนี้พวกเขาค่ะ"
"ไม่ได้เป็นหนี้แล้วทำไมพวกมันถึงต้องตาม"
"ฉันไม่มีเวลาบอกคุณหมอตอนนี้ค่ะ คุณหมอช่วยฉันก่อนได้ไหมคะ"
"ฉันก็ไม่มีเวลาฟังเธอพูดเหมือนกัน ที่โรงพยาบาลมีอุบัติเหตุด่วนเข้ามาฉันต้องรีบไปช่วยคน"
ญาดามองมาเห็นว่าเพื่อนกำลังคุยกับหนุ่มหล่อที่ไหนอยู่ไม่รู้ และไม่นานเพื่อนก็เดินตามหลังหนุ่มหล่อท่านนั้นออกไปจากงาน
แย่แล้วแกจะทำให้ฉันคอขาดนะ ..ญาดากำลังจะทิ้งรถแล้วตามเพื่อนไปแต่ถูกโปรดิวเซอร์เรียกไว้ก่อน
"เธอจะไปไหน"
"จะไปห้องน้ำค่ะ"
"แล้วนี่เพื่อนเธอไปไหนแล้ว"
"สงสัยไปเข้าห้องน้ำมั้งคะ"
"รอให้เพื่อนกลับมาก่อนค่อยไปห้องน้ำ"
โอ๊ยยัยเจ้าขาเอ้ยแกจะทำให้ฉันคอขาดหรือไง
"ลงไป" เหตุการณ์ตอนนี้มันคล้ายครั้งแรกที่ทั้งสองเจอกันเลย พอเขาปลดล็อกประตูเท่านั้นแหละเธอก็เปิดแล้วขึ้นมานั่งประหนึ่งเหมือนมาด้วยกัน
"ถือว่าทำบุญนะคะคุณหมอ" เธอไม่ได้หลบซ่อนเหมือนครั้งแรก แต่ครั้งนี้เธอทำทีเหมือนว่าเป็นคู่ควงของคุณหมอออกจากงาน เพราะถ้าทำแบบนี้อาจจะทำให้เสี่ยคนนั้นเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นเด็กของคุณหมอท่านนี้ ไม่แน่มันอาจจะปล่อยตัวเธอไปเลยก็ได้
"ไอ้หมอเอ้ยเล่นกูแล้วไหมล่ะ" กันต์ธีร์ได้ยินลูกน้องบอกว่าตอนนี้สาวสวยคนที่ยืนประจำรถคันแรกถูกคุณหมอหิ้วออกจากงานไปแล้ว
"แล้วเอาไงดีครับ"
"จะเอาไงล่ะ" ตอนที่ถามบอกไม่สนใจแต่พอเราเผลอชิงเด็กพริตตี้ของเราออกจากงานซะงั้น
ไม่นานโปรดิวเซอร์รู้ข่าวเรื่องนี้ก็รีบมาหาเจ้าของงาน ทีแรกจะมาขอโทษขอโพย แต่พอกันต์ธีร์เห็นโปรดิวเซอร์เดินเข้ามาหาก็เลยแจ้งว่าให้หาพริตตี้คนใหม่มาแทนให้ด่วนที่สุดเลย
ที่กันต์ธีร์ไม่โทรตามเพื่อนไปเพราะไม่เคยเห็นว่าเพื่อนจะสนใจผู้หญิงที่ไหนแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่อกหักจากน้องมิ้นท์เด็กมัธยมปีที่ 5 ในปีนั้น
ขับรถมาอีกหน่อยพังคีเลยจอดข้างทางบอกให้เธอลงไป
"คุณหมอจะให้ฉันลงไปในสภาพนี้หรือคะ"
"เธอเลือกเองไม่ใช่เหรอ ไม่มีใครบังคับเธอมาทำงานแบบนี้นี่"
"ขอฉันไปกับคุณหมอก่อนได้ไหมคะ กลัวว่าพวกมันจะตามมา"
"ทำไมเธอต้องทำให้ฉันเดือดร้อนด้วย รู้จักกันเหรอ? ก็ไม่รู้จักนี่"
ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมลงจากรถเขาเลยต้องรีบขับกลับโรงพยาบาลก่อนค่อยให้เธอไปลงที่โรงพยาบาลแล้วกัน มาถึงโรงพยาบาลพังคีก็จอดรถไว้ด้านหน้า เพื่อให้เจ้าหน้าที่เอารถของเขาไปเก็บ
"คุณหมอคะตอนนี้ผู้ได้รับบาดเจ็บอยู่ในห้องผ่าตัดแล้วค่ะ" พยาบาลที่ยืนรออยู่เข้ามาแจ้งกับคุณหมอ และพังคีก็รีบเดินสลับวิ่งตรงไปทางห้องผ่าตัด
"?" เจ้าหน้าที่ผู้ชายที่กำลังจะมาเคลื่อนรถออกไปเก็บให้ เปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่ามีนางฟ้านั่งอยู่ในรถ
"ฉันเป็นแฟนของคุณหมอค่ะ"
"แฟน?" คุณหมอพังคีมีแฟนแล้วเหรอ แต่ผู้หญิงคนนี้แต่งตัวแปลกๆ นะ
เจ้าหน้าที่เลยต้องเรียกพยาบาลที่อยู่ใกล้แถวนั้นมาพาเธอไปรอคุณหมอในห้องทำงานก่อน
ตอนที่จันทร์เจ้าขาเดินตามพยาบาลมา สายตาทุกผู้ทุกคนเลยมั้งต่างก็มองมาให้ความสนใจกับเธอแทบจะเป็นตาเดียวกัน แต่มันก็ไม่แปลกหรอกสถานที่แบบนี้มาใส่ชุดแบบนี้ด้วยใครไม่มองน่ะสิแปลก
"เชิญคุณผู้หญิงข้างในเลยค่ะ" โรงพยาบาลที่นี่เรียกทุกคนที่มาใช้บริการว่าคุณผู้หญิงถ้าเป็นผู้ชายก็จะเรียกคุณผู้ชาย
"ใคร?" เพทายกำลังจะมาห้องทำงานของตัวเองมองไปเห็นว่ามีผู้หญิงแต่งตัวไม่เหมาะสมเดินเข้าไปในห้องทำงานของน้องชาย
"ยังไม่แน่ใจค่ะ เดี๋ยวจะไปถามให้นะคะ" พยาบาลที่ประจำอยู่แถวนั้นแจ้งแล้วก็กำลังจะตามเข้าไปถามว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เพราะเมื่อสักครู่ได้แค่มองตามยังไม่ได้ถามเลย
"ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปดูเอง" เพทายเป็นผู้ก่อตั้งโรงพยาบาลนี้ขึ้นมา ครอบครัวของเขาเป็นหมอตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่แล้ว ก่อนหน้าพวกท่านเปิดแค่คลินิกพอมาถึงรุ่นของเขาเลยปรับเปลี่ยนให้เป็นโรงพยาบาล
ก๊อกๆ เคาะประตูแค่ส่งสัญญาณแล้วเขาก็เปิดเข้าไป
"คุณหมอเพทาย" พยาบาลคนนั้นกำลังจะออกมาจากห้องพอดี
"ใคร" ขณะที่ถามประโยคนี้สายตาเพทายมองไปดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ในห้องทำงานน้องชาย และสายตาของเขาที่มองเธอก็เหมือนผู้ชายทั่วไปเพราะเธอใส่ชุดแบบนี้ใครจะไม่มองล่ะ
"เห็นบอกว่าเป็นแฟนของคุณหมอพังคีค่ะ"
"แฟนไอ้หมอ?"
"เอ่อ.." เราจะคอขาดไหมวะ ถ้าไม่พูดแบบนี้ก็ต้องถูกคนขับรถไล่ออกไปตั้งแต่แรกแล้ว เลยต้องโกหกว่าเป็นแฟน
เพทายมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอเลยมั้ง ..ไม่ใช่แน่ น้องชายของเขาคงไม่เอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นแฟน ไม่ใช่ว่าเธอหน้าตาไม่ดีหรอกแต่การแต่งตัวของเธอแบบนี้ไม่ใช่สเปคของน้องชาย
"สวัสดีค่ะคุณหมอ" เธอจำได้แล้วว่าเห็นรูปภาพครอบครัวหนึ่งในนั้นมีคุณหมอคนนี้อยู่ด้วย ต้องเป็นคนในครอบครัวของคุณหมอพังคีแน่เลย
"เธอเป็นใคร" แต่ความคิดของเพทายตอนนี้คิดว่าผู้หญิงต้องมาแอบอ้างแน่
"ฉันชื่อจันทร์เจ้าขาค่ะ วันนั้นคุณหมอพังคีพาไปไหว้คุณพ่อกับคุณแม่ที่บ้านมาแล้วค่ะ"
"อะไรนะ?"
🖋ชะนีติดมัน @มัดหมี่
- Writer
