ใต้อาณัติหมอพังคี

บทที่ 4

ใต้อาณัติหมอพังคี บทที่ 4

"แกว่าหวอฉันมันจะออกมาทักทายผู้ชายไหมวะ" เพราะงานแบบนี้ส่วนมากจะมีแต่ผู้ชายที่มาดูชม

"หึหึ แกก็พูดเกินไป ยังติดกางเกงชั้นในอยู่อีกตัว"

"ถ้าจะให้ใส่สั้นขนาดนี้อย่าใส่ดีกว่ากางเกง" กระโปรงสั้นยังพอว่าเพราะจะไม่เห็นรูปทรงสามเหลี่ยม แต่กางเกงสั้นรัดรูปเห็นความอวบนูนเต็มๆ เลย แถมเสื้อก็เป็นเอวลอยปิดแค่หน้าอกช่วงล่างส่วนเนินอกดันขึ้นไปจะดันอะไรนักหนา

"แต่งตัวกันเสร็จหรือยัง ออกไปประจำที่กันได้แล้ว" โปรดิวเซอร์ที่รับจัดงานมอเตอร์โชว์มาตามพริตตี้ให้ออกไปประจำตำแหน่งที่ได้พูดคุยกันไว้ พริตตี้พวกนี้ไม่ต้องซ้อมอะไรกันมากเพราะรู้งานอยู่แล้วแค่ออกไปยืนสวยๆ ให้คนที่มาร่วมงานมอง

สาวๆ แต่ละนางออกมาก็ประจำรถคันที่รับผิดชอบ และรถคันแรกก็เป็นของจันทร์เจ้าขา

"หนู"

"คะ"

"หนูยืนหันหลังแบบนั้นจะเห็นลูกค้าไหม"

"ค่ะ" ที่ต้องหันหลังเพราะกางเกงที่ใส่มันรัดน้องสาวมาก วันนี้ไม่ได้เตรียมแผ่นแปะมาด้วยกลัวว่ามันจะเข้าร่องน่ะสิ

พอเธอหันออกมาแทนที่คนจะมองรถกลับมองหุ่นของเธอมากกว่า บางคนก็หยิบเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายทั้งรูปและแบบเป็นคลิป

>>{"มึงอยู่ไหนแล้ววะ"}

{"อยู่หน้างานแล้ว"}

"อ้าว ไอ้หมอทางนี้" กันต์ธีร์ผู้จัดมอเตอร์โชว์รีบเก็บโทรศัพท์พร้อมกับโบกไม้โบกมือเรียกให้เพื่อนมาทางนี้ได้แล้วเพราะถึงเวลาเปิดงานมอเตอร์โชว์แล้ว

และคนที่กันต์ธีร์เรียกก็คือคุณหมอพังคี ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว

พังคีเดินตามเสียงเรียกของเพื่อนมาทางนี้และเขาก็มายืนอยู่หน้ารถคันแรก เพราะคนที่เป็นประธานในพิธีต้องมายืนอยู่จุดนี้พร้อมตัดริบบิ้น

วันนี้มีทั้งดารานักร้องนักแสดงมาร่วมงานนี้ด้วยเลยทำให้นักข่าวหลายสำนักสนใจงานมอเตอร์โชว์

จนถึงเวลาอันสมควรกรรไกรในมือของผู้ทรงเกียรติก็ได้ตัดริบบิ้นพร้อมกันหลายคนหนึ่งในนั้นก็มีหมอพังคีอยู่ด้วย เพราะนอกจากจะเป็นหมอแล้วพังคีก็รักในความเร็วเช่นกัน

และพอตัดริบบิ้นก็ถึงเวลาเดินชมรถแต่ละคัน

"มึงดูรถคันนี้สิกูเพิ่งได้มาใหม่เลยนะ เดือนหน้าก็จะนำเข้ามาแล้วมึงจองสักคันไหม"

"ตกลงที่มึงเรียกกูมานี่จะให้กูมาซื้อรถของมึงใช่ไหม" พังคีมองรถคันที่เพื่อนบอกและสายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ขาเรียวสวยของพริตตี้คนที่ยืนประจำรถคันนี้

ทีแรกก็ว่าจะไม่มองต่อแล้วล่ะแต่ด้วยความเป็นผู้ชายเห็นขาสวยๆ แบบนี้เขาเลยไล่สายตามองขึ้นตามลำตัวเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเธอ.. "???"

สายตาของทั้งสองมองสบกัน ต่างคนต่างไม่คิดว่าจะมาเจอกันอยู่ที่นี่

"สนใจหรือวะให้กูขอเบอร์โทรให้ไหม" นานๆ ทีจะเห็นเพื่อนสนใจผู้หญิงจนมองตาไม่กระพริบแบบนี้สักที

"พูดบ้าอะไรของมึง ไปดูรถคันอื่นดีกว่า" ว่าแล้วพังคีก็เดินผ่านรถคันแรกเข้าไปด้านใน แต่พอเดินมาถึงคันที่สองสายตาของเขายังอดมองไปดูรถคันแรกไม่ได้ ต้องขายศักดิ์ศรีขนาดนี้เลยเหรอ ดูชุดที่ใส่สิไม่ปิดบังร่างกายเลย ไม่ต้องถอดผ้าแค่มองก็รู้สัดส่วนแล้ว

"มีช่องทางติดต่อไหมครับ" ขณะนั้นคนที่สนใจรถคันแรกก็เข้ามาคุยกับพริตตี้สาวสวยที่ยืนประจำรถคันนี้อยู่

"ช่องทางติดต่อ เชิญทางนั้นได้เลยค่ะ" จันทร์เจ้าขาบอกให้ลูกค้าไปที่จุดประชาสัมพันธ์

"ผมหมายถึงคุณครับ" แต่ลูกค้าไม่ได้สนใจรถหรอก รถราคาแบบนี้ไม่ใช่ว่าใครจะเอื้อมก็ถึง แต่ถ้าเป็นคนยืนเฝ้ารถยังพอคุยกันได้

"ขอโทษนะคะฉันกำลังทำงานอยู่ไม่สะดวกคุยด้วยค่ะ"

"ถ้างั้นเดี๋ยวผมจดเบอร์โทรให้คุณแล้วกัน" มองแล้วโทรศัพท์ไม่ได้อยู่ในตัวของพริตตี้สาวนางนี้ฝ่ายชายเลยจะเอาเบอร์โทรไว้ให้ เผื่อให้เธอติดต่อกลับมา ..จะปฏิเสธอีกก็ไม่ได้แล้วจันทร์เจ้าขาเลยรับกระดาษแผ่นนั้นจากลูกค้าไว้ และตอนที่เธอรับกระดาษสายตาของพังคีก็มองมาเห็นพอดี

"เอายังไงดีลูกพี่"

"จะเอายังไงล่ะ คนห้อมล้อมขนาดนั้นเข้าถึงตัวยากต้องรอให้เธอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

"จะพูดไปหุ่นน่าเอามากเลยนะพี่ ถ้าเสี่ยเบื่อแล้วจะตกถึงท้องพวกเราบ้างไหม"

"ก็ต้องดูก่อนว่าเสี่ยจะคายง่ายไหม" นี่ขนาดเสี่ยยังไม่เห็นเธอใส่ชุดนี้นะ ยังตามไม่ยอมปล่อยเลย

>>{"พวกมึงทำอะไรอยู่วะ กูรอนานแล้วนะ"} พูดถึงก็โทรมาเลย

{"ยังไม่มีโอกาสเลยครับเสี่ย"}

>>{"ไม่รู้ล่ะกูให้เวลาพวกมึงอีกสิบนาที"}

"สิบนาทีทำยังไงดีวะ" หลังวางสายพวกมันเลยต้องหันมาปรึกษากัน

"เข้าไปในงานเลยดีกว่า"

"?????" จันทร์เจ้าขาที่กำลังยืนโพสต์ท่าให้ลูกค้าถ่ายภาพอยู่มองไปก็เห็นชายสองคนที่คุ้นหน้าเดินตรงเข้ามาหาเธอ

หญิงสาวมองซ้ายมองขวาหาที่หลบ แต่พอมองไปก็เห็นว่าคุณหมอคนนั้นกำลังเดินกลับมาทางนี้พอดี..

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่