บทที่ 1
1035 Words
ใต้อาณัติหมอพังคี บทที่ 1
"เธอเป็นใคร?" พังคีมาร่วมงานแต่งของพ่อเพื่อนรัก แต่พอจะกลับบ้านเปิดประตูรถก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้เปิดอีกฝั่งหนึ่งแล้วขึ้นมานั่ง
"ฉันขอติดรถออกไปด้วยได้ไหมคะ" ขึ้นมาเธอก็หลบเหมือนว่ากำลังหนีเจ้าหนี้ยังไงไม่รู้ "คุณรีบขับรถออกไปสิคะ"
"ฉันไม่รู้จักกับเธอแล้วจะมาสั่งฉันทำไม"
"ขอร้องนะคะถือว่าช่วยชีวิตเพื่อนร่วมโลก" เห็นผู้ชายสองคนเดินผ่านมาทางนี้ผู้หญิงคนนั้นก็รีบเอาใบหน้ามุดลงกับตัก
"เฮ้ยนี่เธอจะทำอะไร" พังคีรีบเอามือมาปิดของสงวนตัวเองไว้เพราะใบหน้าของเธออยู่ใกล้มาก
"พวกมันมองเห็นฉันไหม"
"จะไปรู้เหรอ"
"ขอร้องนะคะ ถ้าคุณช่วยฉันครั้งนี้คุณจะให้ฉันช่วยอะไรคุณก็ได้ ฉันยอมช่วยทุกอย่าง"
"ฉันจะมีอะไรให้เธอช่วยล่ะ" เขาไม่รู้ว่าผู้ชายสองคนนั้นเป็นใคร ถ้าเป็นตำรวจงั้นแสดงว่าผู้หญิงคนนี้ก็กำลังทำผิดกฎหมายน่ะสิ ถ้าเขาพาหนีตัวเองก็ต้องติดร่างแหไปด้วย
คิดได้แบบนั้นพังคีก็กำลังจะเปิดประตูลงเพื่อเดินอ้อมไปเปิดอีกฝั่งหนึ่งให้เธอลงจากรถของเขา แต่พอพังคีเอื้อมไปจะเปิดประตูผู้ชายหนึ่งในสองก็เดินเข้ามาเคาะกระจก
ก๊อกๆ
ได้ยินเสียงเคาะกระจกเธอคนนั้นรีบเอาตัวลงไปขดอยู่ตรงวางเท้าของเบาะที่เธอนั่งอยู่
"มีอะไรครับ"
"ผมเห็นคุณสตาร์ทรถตรงนี้นานแล้ว คุณเห็นผู้หญิงมาทางนี้ไหมครับ"
"ผมจอดคุยโทรศัพท์อยู่ไม่เห็นหรือไงครับ" พังคีเลยทำทีปิดโทรศัพท์
"ขอโทษครับที่รบกวน" ตอนที่กล่าวขอโทษสายตาของชายคนนั้นมองสอดส่องเข้ามาในรถแต่ในรถมืดมากเลยมองไม่เห็นอะไร
เขาเลยต้องช่วยผู้หญิงคนนี้โดยปริยาย
ไหนๆ ก็ตกกระไดพลอยโจนไปแล้ว พังคีเลยต้องถอยรถออกจากที่จอดรถก่อนแล้วค่อยไปหาที่จอดให้เธอลงข้างทางแล้วกัน แต่พอเขาขับรถออกจากโรงแรมมาก็สังเกตเห็นว่ามีรถตามมาตลอดทางเลย
"พวกมันยังตามมาอยู่เลยค่ะ"
"อีกนิดก็จะถึงบ้านผมแล้วนะ ถ้าคุณไม่ลงตรงนี้แล้วคุณจะไปลงตรงไหน"
"ให้ฉันเข้าบ้านคุณด้วยได้ไหมคะ"
"คุณเป็นผู้หญิงจะเข้าบ้านผู้ชายได้ยังไง"
"ฉันไม่ถือเรื่องชายหญิงค่ะ"
"แต่ผมถือ" ว่าแล้วพังคีก็เบรกรถแล้วแอบข้างทาง แต่พอเขาเดินอ้อมจะมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ เธอก็รีบล็อกประตูไว้
จังหวะนั้นรถคันที่วิ่งตามก็สาดไฟเข้ามาหารถเขาเหมือนว่าเขาพยายามจะเปิดประตูแต่มีคนล็อกจากด้านใน พังคีเลยทำทีหันไปรูดซิปกางเกงลงแล้วล้วงเอาของสงวนออกมาพวกมันเลยต้องรีบลดไฟต่ำเพราะเห็นแล้วว่าคนข้างหน้ากำลังยืนฉี่อยู่
เราต้องมายืนฉี่ข้างทางให้คนมองหรือเนี่ย หมดกันไอ้หมอเอ้ย
เก็บของสงวนเข้าที่พังคีเลยเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ พอขึ้นมาได้เขาก็จะเอื้อมไปปลดล็อกประตูไล่ให้เธอลง
"คุณจะทำอะไร"
"ก็จะให้เธอลงไง"
"คุณไม่เห็นเหรอว่ารถพวกมันจอดอยู่ข้างหลัง"
"เรื่องของคุณสิ"
"ฉันลงไปตายได้เลยนะคุณ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม"
"คุณเป็นหมอไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ใจร้ายใจดำเห็นประชาชนตาดำๆ ถูกทำร้ายจนตายต่อหน้าต่อตาหรอกนะ"
"เธอรู้ได้ยังไง?" เขาสงสัยแล้วผู้หญิงคนนี้คือใคร เพราะเขาไปร่วมงานแต่งไม่มีคราบความเป็นหมอเลย
แต่ยังไม่ทันได้คำตอบจากเธอ คนที่นั่งอยู่รถคันนั้นก็ลงมาแล้วเดินตรงมาทางรถคันของเขา พังคีเลยต้องเคลื่อนรถออกไปก่อน
ขับมาอีกหน่อยก็ถึงหน้าบ้านของเขา
"ลงไป"
"พวกมันยังตามมาอยู่เลยค่ะ"
แกร็ก.. รปภ.มองมาเห็นเป็นรถของคุณหมอพังคีเลยรีบเปิดประตูให้ แต่เขาไม่ได้มาจอดใกล้หรอก เพราะคิดว่าถ้าเธอไม่ลงเขาก็จะยังไม่เข้าบ้าน แต่รปภ.ดันเห็นรถของเขาก่อน
"คุณหมอไม่เข้าบ้านหรือครับ"
"ไปดูหน่อยสิว่ารถคันหลังตามมาทำไม" พังคีเลื่อนกระจกลดลงบอกให้รปภ.ไปดู แต่พอเห็นรปภ. ของบ้านเดินมาทางนี้รถคันนั้นก็รีบถอยหลังแล้วหักพวงมาลัยกลับออกจากหมู่บ้าน
"ทำไมลูกเราถึงยังไม่เข้าบ้าน" รสรินแม่ของคุณหมอพังคีมองลงมาจากชั้นบนเห็นรถลูกชายจอดอยู่ข้างรั้ว
"ดึกแล้วผมว่าคุณนอนเถอะ"
"คุณไม่เป็นห่วงลูกบ้างหรือไงคะ"
"ถ้ามันมีเมียป่านนี้ลูกมันคงโตแล้วจะไปเป็นห่วงอะไรมันนักหนา"
รสรินเอื้อมไปหยิบเสื้อคลุมชุดนอนแล้วเดินออกมาโดยไม่ฟังคำห้ามของสามี
ลงมาข้างล่างยังเห็นรถลูกชายจอดอยู่นอกรั้วคนเป็นแม่เลยต้องเดินออกมาดูอีกว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"ทำไมไม่เอารถเข้าบ้านล่ะลูก"
"แม่?" ได้ยินเสียงแม่ พังคีรีบเอาตัวบังตัวของฝ่ายหญิงไว้ไม่ให้แม่มองมาเห็น "ผมกำลังจะเข้าบ้านครับแม่ออกมาทำไมเข้าบ้านเถอะครับ" ถ้าแม่เจอผู้หญิงคนนี้มีหวังงานใหญ่แน่
"แม่เห็นอะไรอยู่ข้างหลังลูกแว๊บๆ"
"ไม่มีอะไรนี่ครับ"
"?" เห็นลูกชายเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ด้านหลังคนเป็นแม่เลยมองไปมุมทางโค้ง เพราะตรงนั้นมีกระจกให้รถมองเวลาเลี้ยวโค้งจะได้ไม่เกิดอุบัติเหตุ และนางก็เห็นว่าด้านหลังของลูกชายคือ..
เขียนโดยชะนีติดมันส์
- Writer
