Gökhan’dan
Sorgulamanın ardından babam yanıma geldi. Tim, o sırada eğitim alanındaydı; araziye dağılmış, disiplinli adımlarla sabah eğitimine devam ediyorlardı.
“Bütün resmi işlemler tamamlandı, bir süre buradasınız. Savcı Hanım... fena dişliymiş. Dosya resmen elden ele dolaşmış,” dedi babam, dudaklarının kenarında tanıdık bir ciddiyetle. “Fena dişli,” sözleri ağzından döküldüğünde, istemsizce dudağımın kenarı kıvrıldı. Onu düşündüm. O bildiğim gibi yine asi, yine güzel... Kendi doğrularından şaşmayan, gözünü budaktan sakınmayan kadın.
“Korumaya almamız gerekiyor,” dedi babam, dosyadan başını kaldırmadan.
“Evet ama hemen değil. Bir süre uzak dur,” diye ekledi. Sesi netti, kararlıydı. Ama bu söz, içime buz gibi oturdu. Ne demek uzak dur?
“Olmaz,” dedim anında, refleks gibi. Gözümde ist
