ปานดวงใจมองผ่านกระจกใสที่กั้นระหว่างโซน หนุ่มลูกครึ่งดูพินอบพิเทาอยู่ตรงหน้าพยัคฆ์ สามีของเธอผายมือไปยังโต๊ะในมุมที่เป็นส่วนตัวสำหรับลูกค้าผู้หอบงานมาใช้สถานที่นั่งทำงาน พวกเขาคุยอะไรกันบางอย่างก่อนที่พยัคฆ์จะออกเดิน แต่ครั้นเห็นปานดวงใจมองอยู่เขาก็กวักมือเรียก
“เมย์ไปหาเฮียก่อนนะ ไม่รู้ว่ามีธุระอะไร น่าจะเป็นเรื่องสำคัญ”
“ตามสบายเลยที่รัก ไม่ต้องห่วงทางนี้นะ อย่างมากก็แค่ขโมยเด็กสองคนนี้กลับบ้าน” เฟย่าเอ่ยขำๆ
ปานดวงใจเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะฝั่งเดียวกับพยัคฆ์ รอจนกระทั่งลูกจ้างวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าพยัคฆ์กับเดม่อน และตนเองที่พยัคฆ์สั่งเผื่อเสร็จ พยัคฆ์ก็เกริ่นกับเธอก่อน
“เฮียกำลังจะไปตามน้องเมย์ เพราะปิศาจบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตจะพูดกับเรา”
“สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ” ปานดวงใจมองหน้าเดม่อน ชายหนุ่มยังดูอ่อนเพลียและต้องการพักผ่อนอย่างเห็นได้ชัด จนปานดวงใจเผลอเอ่ยคำถามที่อยู่ในใจออกไป “
