“มาแล้วๆ” ปานดวงใจชี้ไปยังจุดไกลๆ ที่กระทงถูกปล่อยมา ในขณะที่ไฟทั่วบริเวณถูกหรี่ลงเพื่อที่ทุกคนจะได้เห็นความสวยงามของกระทงสายอย่างชัดเจน
“โห ยูกยัก ดูนั่นฉิ ฉวยจัง” สนิมซึ่งแม่สะกิดให้ดู รีบหันมาเขย่าแขนลูกรักให้มองไปยังทิศทางที่กระทงกำลังลอยมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน
ลูกรักลุกขึ้นยืนบ้าง ชะเง้อชะแง้ตาม พอเห็นเท่านั้นแหละ เบิ่งตาโตอ้าปากค้างทันที ก่อนจะหันไปจับไหล่ปิ่นมุก
“ม้อมมี่ๆ”
ปิ่นมุกปิดหน้าด้วยหน้ากากอนามัยตลอดเวลาที่อยู่ด้านหลังเวที เพิ่งจะมีโอกาสถอดออกตอนที่ไฟหรี่ลงตอนนี้ เพราะไม่อยากเปิดเผยอย่างชัดเจนเรื่องลูก ปล่อยให้ทุกอย่างคลุมเครือไปก่อนจนกว่าเธอจะพร้อม เธอเอียงหน้าสวยๆ หาลูกรัก
“กระทงสายค่ะ” ปิ่นมุกบอกลูก
“โทงฉาย”
“ใช่ค่ะ เรียกว่ากระทงสาย”
“หนีม โทงฉาย” พอรู้แล้วก็ต้องบอกสนิมให้รู้จักด้วย แล้วก็หันไปด้านหลัง ปีนขึ้นไปหนึ่งขั้น “ดะดี๊ โทงฉาย”
ปกป้องโอบเอวลูกรักไว้ไม่ให้
