“ม้อมมี่” ลูกรักซุกตัวเข้าหาไออุ่นที่หน้าอกของชายหนุ่ม
“เดี๋ยวค่อยนอนต่อลูกเอ๊ย”
ปราบก้มลงหอมแก้มยุ้ยแรงๆ พร้อมกับใช้เคราที่ขึ้นหร็อมแหร็มยีแก้มปลุกหลานสาว เด็กน้อยย่นคออย่างจั๊กจี้ มืออ้วนป้อมในแขนเสื้อเสือยกขึ้นดึงผมเขาจนยุ่งเหยิง
“ฮะๆๆๆ บาบ ฮะๆๆๆ”
“ลุงไม่ต้องลงไปช่วยหรอก นี่ครับค่ารถ” ปราบเห็นโชเฟอร์ทำท่าจะลงจากรถไปยกกระเป๋าท้ายรถให้เขาจึงรั้งไว้ เพราะคนขับอายุเยอะแล้ว เขายกเองจะสะดวกกว่า พร้อมกันนั้นก็ยื่นธนบัตรให้มากกว่าราคารับเหมาที่โชเฟอร์เรียก
“ไม่ต้องรีบนะพ่อหนุ่ม ตามสบาย” โชเฟอร์บอกปราบ เพราะเขาเอารถเข้ามาจอดถึงทางเข้าหน้าคอนโดฯ ไม่ได้เกะกะถนน อีกอย่างรีบไปตอนนี้ก็ต้องออกไปเจอรถติด
ปราบยกตัวลูกรักขึ้นมายืนบนเบาะรถ สาวน้อยยืนงงๆ กับสถานที่
“คอนโดฯ แม่ที่ไทยแลนด์ไง” ปราบเตือนความจำให้หลานสาวที่ดูเหมือนจะลืมว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ประเทศไทยแล้ว
“เฮ่วโย่ว ทายแยนด์” ลูกรักเอ
