@ตึก RVS
ติ๊ด!
หลังจากเสียงสัญญาณปลดล็อกดังขึ้น นายแพทย์หนุ่มผลักประตูเข้าไปด้านในแล้วเสียบคีย์การ์ดลงช่องไฟเพื่อเปิดระบบไฟฟ้า
ปลายเท้าเล็กของฉันขยับตามเข้าไปติดๆ และเป็นคนดันประตูปิดในเวลาไล่เลี่ย
เจ้าของห้องเดินทอดน่องไปทิ้งตัวลงบนโซฟาขนาดกลางหันหน้าเข้าหาตู้วางทีวีซึ่งตั้งชิดติดผนังกั้นระหว่างห้องนอนกับห้องนั่งเล่น ความจริงไม่มีอะไรแปลกตาเลย ทุกอย่างคงถูกจัดวางในแพทเทิร์นเดียวกันทั้งตึกนั่นแหละ เพียงแค่สลับฝั่งซ้ายขวา
นาทีต่อมาร่างสูงของเฮียไวน์โน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย เลื่อนท่อนแขนช่วงใต้ข้อศอกขวาซึ่งเป็นข้างเดียวกับมือเจ็บที่ได้รับบาดเจ็บ วางพาดไว้บนต้นขาตัวเอง แล้วค่อยๆ คลายผ้าเช็ดหน้าที่พันแผลห้ามเลือดไว้ออกทีละนิด
“กล่องยาอยู่ไหนคะ” ฉันชะลอฝีเท้าจนเกือบจะหยุดนิ่งขณะเอ่ยถาม
“ในตู้ข้างเตียง…อึก!” น้ำเสียงนิ่งเรียบแปรเปลี่ยนเป็นสะกดกลั้นความเจ็บไว้ช่วงท้ายประโยค พลางนิ่วหน้าขม
