Chapter 3

1941 Words
"We are running products that is very convenient for everyone, for example a product that a person with skin allergies can use. As you can see we are more on a herbal user here." Paliwanag ni Kiba habang pinakikita sakanya. Amethyst was so focused she was one step ahead of her goal. "That is actually great! Konti lang talaga din talaga yung mga Cosmetics company na nag co-consider sa mga ganyang cases. I like your idea." "Thank you for that." He said smiling. "I choose cosmetics as a business because my Mom has a severe skin issues." Amethyst was so stunned to speak, imbis na mag salita ay ngumiti na lang siya sa binata she didn't expect that he would tell that to her. "Anyways did you had Dinner?" "No, I was so busy that I already forgot to eat." "You shouldn't skip a meal, come on let's go?" Amethyst frown she played with her pen and ask. "Saan?" "To eat? Dinner?" Tatanggi pa sana siya dahil mas gusto niyang mag trabaho na lang ngunit sadyang mapilit talaga si Kiba kaya't hindi na siya nakatanggi. "Bakit dito tayo? Paano yung sasakyan?" "No need, try something new. Trust me it's worth it!" Kiba said chuckling. "Like what?" Kiba smirk. "You'll see." "Seriously?" Nakatangang wila ni Amethyst habang nakatayo sa kanto at nag hihintay ng dadaan na jeep. "Kung nag kotse tayo malamang na kumakain na tayo ngayon." Kiba laughed. Mas lalo siyang napasimamgot sa pag tawa ni Kiba but she felt relieved when a Jeep stop infront of them. "Let's go!" Nag mamadali pa silang unakyat dahil medyo marami na rin ang pasehero lalo't rush hour ngayon, Kiba chuckled when he saw how uncomfortable Amethyst is. "Mag bayad kana." Wika ni Kiba. Hindi alam ni Amethyst kung matatawa o maiinis sa binatang katabi, she took her pocket out and took a one thousand pesos. "Is it enough?" "Enough? You can even pay for all the passenger in here with that kind of money." "Ganon ka mura?" Kiba shook his head and nodded, kinuha nito ang pitaka at nag labas ng bente pesos sa wallet. "Dalawa po sa kanto lang." Hindi naman ganoon katagal ang byahe, hassle lang dahil sa init ng panahon at siksikan na pasahero na halos one fourth na lang ng puwet niya ang nakaupo. Padilim na rin kaya't medyo malakas na ang simoy ng hangin na ipinag pasalamat niya. "Hindi ka nga pala sanay sa ganitong buhay." Wika ni Kiba habang nag lalakad sila. "It was hard isn't?" Amethyst nodded, suwerte na lang talaga siya na lumaki sa sa pamilyang mayaman na kayang ibigay ang pangangailangan nila sa buhay. Seeing those homeless people broke her heart, she has everything and it was almost to much while they don't even have a home to spend the night in. "Why are you crying?" Gulat na wika ni Kiba. "Hey look at me, why are you crying?" "Wala, I just realize how lucky I am." Tinignan ni Kiba ang tinitignan ng dalaga, nakatingin ito sa isang pamilya na nag lalatag ng karton sa sahig ng saradong establishment katabi ang isang hotel. "Teka saan ka pupunta?" Tanong ni Kiba ng mag lakad ito palapit. "Hi..." Nakangiting wika ni Amethyst. "I'm Amy, what's your name." Tila naguguluhang tumingin ang bata sa ina nito na nag tatanong. "No english ma'am, no." Wika ng ina at ngumiti. "I'm sorry... Anong pangalan mo?" Muli niyang tanong sa bata. "Mica po." "Kumain kana?" Tanong niya, then she look at new born baby on the lady's arm. "Anong pangalan niya?" "Sunny po." Amethyst felt her heart warm, nangilid ang luha niya sa sinabi ng ginang. Pinangalan din kasi niya sa anak niya ay Sun, and she remembered him to the baby infront of her. Kumain na ba kayo?" Wika niya na tila nag pipigil ng luha. Marahang umiling ang ginang at mapait na ngumiti. "Gustuhin ko man ma'am ay wala akong mapakain sa mga bata...." Amethyst glance on Kiba, tahimik itong nakamasid sa kanila. "Babalik kami okay?" The woman nodded, hindi naman siya umaasa na babalik ang mga ito pero sana ay bumalik sila para kahit ngayong gabi lang ay may makain ang mga anak niya. "May malapit ba na resto dito?" "Yes, nagugutom kana ba?" "Let's go..." Wika nito na hindi sinasagot ang tanong niya. "Amethyst I think it's too much." Wika ni Kiba sa dalaga na umoorder. Halos orderin na kasi ng dalaga ang lahat ng nasa menu, he thought that they will eat but Amethyst bought the food not for them but for that family. "Matagal pa ba? Can you rush it?" "Binabalot na po ma'am." Wika ng waiter. Amethyst patiently waited till their orders were brought to them, napailing na lang si Kiba ng nag mamadaling kinuha ni Amethyst ang mga order kahit na napaka dami non. "Let me..." He said and took a couple of plastic bags in her hand. Amethyst smiled to him and walk towards the exit, para itong bata na siyang siya sa ginagawa. Nang matanawan ang kanto kung nasaan ang mag i-ina ay mas lalong lumapad ang ngiti ng dalaga at tumakbo palapit kahit na mataas ang heels na suot nito. "Hi!" She cheerfully said greeting the family. "Kain na kayo." Namilog ang mata ni Mica sa narinig ganoon din ang ina nito. Inilapag ni Amethyst ang mga dalang plastic bag sa sahig at walang pasabing naupo doon. "Nako ma'am baka madumihan kayo." Nag aalalang wika nito. "No it's fine." She said. "I'm sorry, ang ibig kong sabihin ay okay lang ako." Wala ng nagawa si Kiba kung hindi ang maupo sa tabi ng dalaga he took his coat off and put it on Amethyst legs. They both sat their till their finish Amethyst pa buffet laughing and crying Kiba was just watching till he realize that his already smiling. "Are you seriously going to help them?" Amethyst nods her head. "Bakit naman hindi? They deserved that help." She said smiling from ear to ear, mag katabi silang nag lalakad pabalik ng Trio wear. It was almost ten but she can't feel any tiredness at all. "You are really amusing fid you know that?" "I'm awesome I know." Mapang asar na wika ni Amethyst. "Thank you for making me experience that kind of thing Kiba." "No don't thank me, it was nothing." "But still..." She said smiling from ear to ear. "After mag launch nung project natin all of my income from Sam's cosmetics first year will be for charity." "Really?" Namamanghang wika ni Kiba. "That would saved a life." "When I lost my Moon and Sun I realize that money won't buy you happiness." "What do you mean?" Nag tatakang tanong ni Kiba. "Your Moon and Sun?" Amethyst smile, huminto ito sa pag lalakad at tumingin sa langit. "Moon was my ex boyfriend who died a year and half ago, then my Sun also left. I was carrying him inside of me but I lost him, si Sam at ang pamilya ko lang ang nag salba sakin sa kalungkutan." Kiba was left without a word, he was just looking at the woman smiling infront of her. "I'm sorry, did I make you uncomfortable?" "What? No! Not really..." Amethyst nodded, nag patuloy silang mag lakad hanggang sa matanaw na nila ang building. But Amethyst stop one more time when she saw a familiar car infront of her building. Hindi siya nag kamali dahil lumabas doon si Aiden na nakatingin sa kanya bago lumipat ang tingin nito sa lalaking katabi niya. "Someone's waiting for you..." Kiba said chuckling. "Mauuna na ako, I'll just take a cab." "Teka Kiba paano yung sasakyan mo?" Pahabol na wika niya sa binata. "Hindi naman mananakaw sa building mo yon diba." He said smiling from ear to ear, hindi na nag salita si Amethyst hanggang sa makasakay ito ng taxi. She sighed and walk towards Aiden. "Hi?" Aiden look away nag lakad ito palapit sa passenger seat at binuksan ang pinto doon. She reluctantly hop in and watch Aiden's every move hanggang sa paandarin na nito ang sasakyan paalis. The whole ride was silent, she didn't want to speak dahil hindi niya alam ang sasabihin. "Kanina ka pa ba? You didn't have to—" "Hinahanap ka ni Sam." Malamig na tugon nito. "She's been waiting for you." Amethyst sighed, nakalimutan niya na may pangako siya Kay Sam na sabay silang kakain. "I'm sorry..." "Don't... You should say your sorry to your daughter whose been waiting for you." Hindi na sumagot si Amethyst at nanatiling tahimik, she just wish to arrived at home already. When they arrived home she immediately step out of the car and walk towards the door, dali dali niyang tinungo ang kuwarto ng anak. Dahan dahan niyang binuksan ang pinto at napangiti ng makita si Sam na mahimbing na natutulog, Amethyst walk towards the bed and lay beside Sam. Mahigpit niyang niyakap ang anak at hinalikan ang ulo. "I'm sorry Sam... Promise babawi si Momma..." "Are you busy at work Momma?" Amethyst smile and nodded, ang maliliit na kamay ni Sam ay yumakap sa beywang niya. "Yes and I'm really sorry for that." "It's okay, We can eat together tomorrow or the day after tomorrow." She whispered before drifting into a sleep. Hindi na rin niya namalayan na nakatulog na din pala siya all she cared about is Sam. When she woke up the next morning she immediately stood up and took a shower nag mamadali siyang bumaba upang mag handa ng almusal that she even get a burned skin. Nang makita niya si Aiden ay agad siyang ngumiti sa binata. "Good morning! Breakfast?" "No I'll just get going, hintayin mo na lang si Sam." Wika nito at nag mamadaling umalis. Amethyst felt her heart sank as she watch aiden leave till Sam entered the kitchen. Sabay silang kumain, she even bathed her and bring her to school before going to office. "Hi!" She cheerfully greeted the guard. "Ma'am Amethyst! Hello po!" Wika nito na nakangiti. "Tuloy po kayo." Amethyst chuckled and nods her head, nag lakad ito papasok ng hospital papunta sa opisina ni Aiden. "Ma'am Amy!" Wika ng secretary ni Aiden. "Andyan ba siya?" "Nako ma'am nasa OR po si Doc." Wika nito. "May kailangan po ba kayo?" Amethyst felt so disappointed as she look at the paper bag she's holding. "Wala naman, I'll just leave it inside is that okay?" Agad naman na tumango ang secretary ni Aiden, she went inside his office and put the paper bag on his table. Hindi niya napigilan ang mapangiti ng makita ang larawan ni Sam sa lamesa nito but he heart felt so warm when she saw her picture on his table. Hindi siya nakatingin sa kamera at nakasuot pa ng uniporme it was their college days. She took the picture and saw a words on it. 'My Babe' "Cheesy mo rin pala." Natatawa niyang wika at muling inilapag ang picture sa lamesa. Hindi rin naman siya nag tagal at umalis dahil sa trabahong naiwan sa opisina and when the employee saw her they immediately scattered away as if they were gossiping about something. "Good morning ma'am Coffee?" "No, nag breakfast na ako sa bahay thank you." Agad silang pumasok sa kanyang office. " If you have to tell me something say it." Natatawa niyang wila dahil kanina pa siya tinitignan ng secretary niya. "Eto po ma'am." She said and gave the Ipod to her. She read the headline and was shock to see what's on the news. 'Amethyst Montefalco and Kiba Lorenzo were spotted sitting with a beggar eating their dinner. Does the CEO of major companies are dating?' "The hell!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD