รักร้ายของนายพายุ

ตอนที่ 11 ใกล้ชิด

ตอนที่ 8 ใกล้ชิด

แม้จะเป็นการมาทำงานวันแรกของอิงฟ้า แต่เลขาคนเก่าก็จัดตารางและเตรียมงานได้ค่อนข้างดี อิงฟ้าจึงต่องานได้ไม่ยาก แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ตัวเธอก็ไม่ได้ทำงานมานาน ทำเอาเธอรู้สึกหนักหนาอยู่เหมือนกัน ครั้นจะทำงานลวกๆ ไว้ก็ไม่ใช่นิสัยเธอ จากที่แทบจะไม่รู้อะไรเลย แต่เธอก็ไปหาข้อมูลและศึกษาจากฝ่ายต่างๆ ได้อย่างคล่องแคล่ว

“กาแฟค่ะ ท่านประธาน” อิงฟ้ายกกาแฟมาให้เขาในเวลาสิบโมง ซึ่งเธอดูจากโน๊ตที่เลขาคนเก่าทำไว้ให้

จู่ๆ ต้องมาเรียกเขา ท่านประธาน อิงฟ้าอดคิดไม่ว่าช่างเป็นการเรียกที่ห่างเหินเสียเหลือเกิน ราวกับว่าเธอและเขาต่างไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เธอรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อยที่ต้องเรียกเขาแบบนี้

อุตส่าห์คิดถึงเขามาตลอด เจอกันวันนี้กลับต้องมาเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน แม้ลึกๆ ก็ดีใจที่วันนี้เห็นเขาประสบความสำเร็จอย่างที่ควรจะเป็น หากในตอนนั้นเธอรั้งเขาไว้ก็ไม่รู้ว่าในตอนนี้เธอกับเขาจะมีสถานะเช่นไร

สายตาอิงฟ้าจ้องมองเขาอย่างอ่อนโยน ยิ่งมองเขาก็ยิ่งคล้ายเจ้าลูกชาย สองคนพ่อลูกถอดแบบมายังกับราวเป็นพิมพ์เดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นโครงหน้าที่หล่อเหลา จมูกที่โด่งจนเป็นสัน แววตาที่คมกริบ และริมฝีปากนั่น ปากที่เขาเคยจูบเธอ

อิงฟ้าเผลอจ้องมองเขาอย่างไม่รู้ตัว

“ยังไม่ออกไปทำงานอีก รออะไร” เขาเอ่ยปากไล่เมื่อเห็นเธอยังยืนอยู่กับที่ เสียงพูดเขา ทำให้อิงฟ้าเหมือนตื่นจากภวังค์ รีบก้มหัวขอตัวไปทันที

พายุเงยหน้ามองหน้าเธอแวบนึง ก่อนทำเป็นไม่สนใจ ยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม เขาเองก็รู้สึกไม่ได้ต่างกันกับเธอ ก็รสชาติกาแฟที่คุ้นเคยนั่นมันทำเขาคิดถึง…

เธอออกจากห้องทำงานของเขามา ด้วยความรู้สึกที่หน่วงอยู่ในใจ จนต้องถอนหายใจอีกครั้ง นี่เธอคิดถูกหรือคิดผิดที่มารับงานนี้ แต่ไหนๆ ก็ลงมือทำมาแล้วก็คงต้องทำให้ดีที่สุด อิงฟ้าจัดการเตรียมงานทั้งหมดจนแทบจะลืมเวลากินข้าว จนสุดท้าย น้าต่ายก็มาชวนเธอไปกินข้าวด้วยกัน

“เป็นไงบ้างอิงฟ้า ไหวไหมลูก มันจะวุ่นวายหน่อยๆ นะ มาทำงานวันแรกแบบไม่มาคนสอนงาน”

“อ้อ พวกตารางงานนัดหมาย พี่เลขาคนเก่าทำไว้ค่อนข้างละเอียดอยู่ค่ะ ฟ้าเลยต่องานได้ไม่ยาก แปลกจังนะคะ ดูพี่คนเก่าเขาทำงานเอาไว้ดีมากทีเดียว”

“โอ้ย ห้าคนแล้วฟ้า ที่ถูกท่านไล่ออก ขนาดว่าทำงานดีแบบดีมากๆ ท่านยังให้ออกเล้ยยย งานนี่แบบต้องเป๊ะๆๆๆ ตรงแบบชนิดไม่มีผ่อน ถ้ามีเมียมีลูกต้องโดนเมียหอบลูกทิ้งแน่นอน ท่าทางจะบ้าอำนาจ เห้ออออ เอาไว้น้าจะรีบหาคนให้ได้เร็วที่สุดนะ “น้าต่ายร่างยาวชนิดที่แทบไม่หายใจ แต่ก็อดจะเอามือปิดปาก หันมองซ้ายมองขวาว่ามีพนักงานอยู่แถวนี้ไหม นี่เธอเผลอนินทาเจ้านายไปหรือนี่

อิงฟ้ายิ้มเจื่อนๆ จะบอกน้ายังไงดี ว่าพายุ ท่านประธานคนนี้แหละ ที่เป็นพ่อของลูกเธอ แต่ก็พูดไม่ออก

“ฟ้าเคยพอทำงานเลขาตอนฝึกงานมาบ้างค่ะ เพราะงั้นน้าไม่ต้องเป็นห่วง”

อิงฟ้านึกโมโหตัวเองที่ปากไม่เคยตรงกับใจแทนที่จะบอกน้าไปตรงๆ ว่าควรปฎิเสธ ไม่ใช่มาบอกน้าไม่ต้องมาห่วงเธอแบบนี้

“งั้นน้าก็ต้องรบกวนฟ้าแล้วล่ะ ทนๆ ไปก่อนนะ เออนี่ เห็นพวกพนักงานเม้าส์กันว่า ท่านประธานเป็นเกย์” น้าต่ายกระซิบ

แต่อิงฟ้าถึงกับสำลัก

“แค่ก แค่ก”

“เอ้า กินดีๆ สิไม่ต้องรีบ เอานี่น้ำ” น้าต่ายส่งแก้วน้ำให้

“ทำไม พนักงานถึงเม้าส์กันแบบนั้นละคะ” อิงฟ้าอดไม่ได้ที่จะถาม

“ก็อายุตั้ง 28 เป็นโสด ไม่มีครอบครัว แถมเลขาสวยๆ ก็ชอบไล่ออก แสดงว่าไม่ชอบผู้หญิงใช่ไหม” น้าต่ายเอามือป้องปาก ราวกับกลัวใครได้ยิน ก็เมื่อวันก่อนเธอยังตวาดพวกพนักงานที่จับกลุ่มนินทาเจ้านายอยู่เลย

“ไม่มั้งคะ” อิงฟ้ารู้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายทั้งแท่ง

“ถ้าไม่ใช่เหตุผลนี้ จะแล้วอะไรล่ะ หรือว่าสมัยหนุ่มๆ ไปโดนสาวที่ไหนทำให้อกหัก เลยจำฝังใจพาลเกลียดผู้หญิงไปเลย เอ๊ะหรือว่ามีความรงความรักที่ไม่สมหวังอะไรประมาณนี้ป่ะ” น้าต่ายยังไม่เลิกคาดเดา

อิงฟ้าได้ยินอดที่จะหน้าเสียไม่ได้ หรือว่าเพราะเธอเป็นต้นเหตุ ถ้าเป็นเหตุผลอย่างที่น้าต่ายพูดมาแบบนั้นจริงๆ ตอนนี้เขาก็คงเกลียดเธอมาก นั่นสินะ แม้กระทั่งตอนเจอหน้า ชื่อเล่นเธอเขาก็ยังไม่เรียกเลย กลับมา เรียกแต่ชื่อจริงของเธอ ฟังดูช่างห่างเหินเหมือนไม่เคยรู้จักกันสักนิดเลย

กลับมาทำงานในช่วงบ่าย เธออดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้าประตูห้องทำงานของเขา ตอนนี้เขากับเธอใกล้กันแค่ประตูกั้นตรงนี้ แต่ทำไมกลับรู้สึกเหมือนไกลกันเหลือเกิน ได้เจอกับเขาวันแรกหลังจากที่ไม่เจอกันสี่ปี นึกว่าเขาจะลืมเรื่องของเธอแล้วเขามีครอบครัวใหม่ไปแล้วเสียอีก

-อิงฟ้าเธอต้องทนให้ครบสองอาทิตย์นะ สัญญาว่าถ้าน้าต่ายได้คน เธอจะรีบลาออกให้เร็วที่สุด-

อิงฟ้าคิดในใจก่อนส่ายหัวเพื่อเริ่มลงมือทำงานต่อแฟ้มเสนอเซ็นต์ของแต่ละแผนกกองเต็มโต๊ะ นี่เขาต้องอ่านมันหมดนี่แล้วเซ็นต์อนุมัติทั้งหมดเลยเชียวหรือ เธอมองงานตรงหน้าก็อดถอนหายใจอีกครั้งไม่ได้ รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองถอนหายใจแบบนี้เป็นสิบๆ รอบ

---------------------