ศาสตร์รักนอกตำรา

ตอนที่ 13 งานเลี้ยง

หลังจากที่สงครามสู้รบทั้งสองเมืองได้สิ้นสุดลงตัวของแม่ทัพเฟยเมียวก็ได้ทำตามสัญญา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเงินรางวัลรวมไปถึงการที่จะได้รับอิสระในชีวิต โดยเฉพาะกับผู้ที่เคยตกเป็นทาสมาก่อนตั้งแต่บัดนี้ตัวของพวกมันทุกคนล้วนแล้วแต่มีชีวิตที่เป็นอิสระแล้วหนังสือสัญญาทาสเป็นจำนวนมากถูกฉีกต่อหน้าพวกมันทุกคน

“นี่ข้าเป็นอิสระแล้วจริงๆอย่างงั้นหรือ” คุณเหลียงบอกกล่าวกับตนเอง เพราะตัวของเขานั้นเป็นทาสมาตั้งแต่ถือกำเนิด แต่ชีวิตของเขาหลังจากนี้จะไม่ยอมตกเป็นทาสของผู้อื่นอย่างเด็ดขาด

“พวกเจ้านั้นเป็นทหารที่กล้าแกร่งที่สุดเท่าที่ตัวของข้านั้นเคยค้นพบมา หากพวกเจ้าคนใดคิดที่จะเป็นทหารต่อนั้นทางกองทัพของพวกเรานั้นยินดีที่จะต้อนรับพวกเจ้าทุกคน และแน่นอนการที่พวกเจ้าแสดงผลงานมากมายเท่าไหร่อนาคตของพวกเจ้าเองก็ยิ่งที่จะกว้างไกลเท่านั้น” แม่ทัพเฟยเมียวพูดจาหว่านล้อมพวกมันมากมายเพื่อที่จะขอให้พวกมันนั้นอยู่ต่อเพราะในยามนี้นั้นทางกองทัพกำลังขาดคน

แน่นอนว่าหลังจากที่ทหารอาสาพวกนี้ได้ยินคำพูดของท่านแม่ทัพพวกมันมากกว่าครึ่งต่างก็ต้องการที่จะมาเป็นทหารอย่างเต็มตัวมันเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าหากมันยังอยู่ต่อจะต้องมีเรื่องราวที่สนุกไม่จบสิ้นแน่ คนพวกนี้นั้นหาได้ทำเพื่อชาติบ้านเมืองไม่แต่ตัวของพวกมันนั้นทำเพื่อสนองกิเลสของตนเองดูเหมือนว่าพวกมันจะเสพติดในการฆ่าและการแย่งชิงไปแล้ว ภายในสนามรบนั้นมีเรื่องราวที่ดำมืดซุกซ่อนอยู่เอาไว้มากมายแน่นอนตัวของพวกมันเองรู้สึกชื่นชอบเป็นอย่างมากไม่มีสถานที่แห่งไหนอีกแล้วที่จะสามารถปลดปล่อยสัญชาตญาณดิบเท่ากับที่นี่อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการปล้นฆ่าข่มขื่นตัวของพวกมันสามารถทำได้อย่างตามใจของเพียงแค่ฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นศัตรูเมื่อพวกมันเดินทางกลับบ้านเกิดไปจะได้รับแต่คำเยินยอสรรเสริญ

แต่ก็มีผู้คนไม่น้อยเช่นกันที่ต้องการจะหลีกหนีสมรภูมิสงคราม เพราะสงครามนั้นมีแต่ความโหดร้ายไปรบเพียงครั้งเดียวนั้นก็เกินพอแล้วพวกมันทุกคนต่างรู้ตัวดีว่าไม่เหมาะกับสถานที่แห่งนี้และตัวของพวกมันเองก็ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการแล้วไม่ว่าจะเป็นอิสระหรือจะเป็นเงินรางวัล พวกมันไม่ยอมที่จะเอาชีวิตของตนไปตายอย่างเสียเปล่าเป็นอันขาด

“คุณเหลียงเจ้าไม่สนใจอยู่ช่วยงานข้าเหรอ ข้ารู้มาตลอดว่าตัวของเจ้านั้นได้สร้างผลงานไม่เลวสามารถสังหารชีวิตของศัตรูได้เป็นจำนวนนับครั้งไม่ถ้วนช่างน่าเสียดายจริงๆหากเจ้าคิดที่จะพอเช่นนี้” ในบรรดาทาสทั้งหมดมีเพียงแค่คุณเหลียงเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ตัวของแม่ทัพเฟยเมียวกล่าวขานชื่อของมันโดยตรง

“ขอบคุณนายท่านที่เมตตาตัวของข้านั้นจะเดินทางไปที่ต่างเมืองมันเป็นบ้านเกิดของสหายของข้าผู้หนึ่ง และตัวของข้าเองก็ไม่คิดว่าตัวเองเหมาะที่จะอยู่ภายในสมรภูมิสงครามสิ่งที่ตัวของข้านั้นทำไปเพื่อที่จะหวังเอาชีวิตรอดเท่านั้น” คุณเหลียงกล่าวตอบต่อท่านแม่ทัพอย่างนอบน้อม

“เห้อ…ช่างน่าเสียดายจริงๆหากฮูหยินของข้านางรู้ข่าวเข้า นางคงรู้สึกเสียดายไม่น้อย” ท่านแม่ทัพพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความเสียดายเป็นอย่างมากตัวของเขานั้นกำลังนึกถึงภาพเมื่อคืนวันนั้นที่ตนไปพบเห็นเข้าด้วยความรู้สึกเสียดายที่ว่าตนเองจะไม่ได้พบเห็นภาพเช่นนี้อีกแล้ว เห็นทีคงที่จะต้องหาคู่ซ้อมให้กับนางคนใหม่แทนเจ้านี่เดียวนางจะเหงาในยามที่ตนเองไม่อยู่ ดูเหมือนว่าตัวของท่านแม่ทัพจะเป็นห่วงฮูหยินของตนจะเหงาไม่น้อย ทางด้านตัวของคุณเหลียงเองร่างกายถึงกับสั่นสะท้านอย่างไม่ได้ตั้งใจการที่ท่านแม่ทัพพูดเช่นนี้จะเป็นไปได้หรือไม่ว่าตัวของเขานั้นอาจจะไปรู้เรื่องราวอะไรบางอย่าง

การที่ชนะศึกสงครามได้นั้นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้เลยคือการจัดงานเลี้ยงฉลองทั่วทั้งฐานทัพในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยสุราอาหารมากมายพวกเขาสามารถ ที่จะดื่มกินกันได้อย่างเต็มที่ ไม่เพียงแต่สุราอาหารเท่านั้นภายในสถานที่แห่งนี้ยังมีสาวงามเป็นจำนวนมากที่ถูกจัดเตรียมมาเพื่อที่จะให้บรรดาทหารปลดปล่อยอารมณ์

“อ้า….สุดยอด เสียวเป็นบ้าเลย” พลทหารผู้หนึ่งกล่าวออกมาด้วยความหื่นกระหายตัวของมันในยามนี้นั้นกำลังเย่อสาวงามอยู่กลางงานเลี้ยงท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย ส่วนสาวงามนางนี้ตัวของนางเองก็ไม่เขินอายเช่นกันในขณะที่ตัวของนางกำลังโดนกระแทกร่างอยู่นั้นนางก็ส่งสายตาไปยั้วพลทหารคนอื่นๆไปด้วยราวกับเป็นการกล่าวถามว่าคนต่อไปจะเป็นใครที่จะได้มาร่วมสนุกกับร่างของข้า

“ฮิ ฮิ ฮิ อีนี่มันร่านมากเลย เฮ้ย เอาเร็วๆหน่อยซิว่ะ ขอข้าเอาบ้าง” พลทหารคนอื่นกล่าวออกมาด้วยความหื่นกระหายที่เห็นสหายรักของตนกำลังกระแทกเรือนร่างของนางอย่างมันเมาในขณะที่กำลังรอคิวอยู่นั้นมันก็ดื่มกินไปพลาง ทั่วทั้งค่ายแห่งนี้นั้นเต็มไปด้วยเสียงร้องครวญครางของสาวงามเป็นจำนวนนับร้อยชีวิต ส่วนพวกนายทหารคนใหญ่คนโตนั้นตัวของพวกมันไม่มีทางที่จะมาทำอะไรกลางแจ้งเช่นนี้อย่างเด็ดขาด แน่นอนว่าพวกมันนั้นจะต้องพาสาวงามพวกนี้เข้าไปร่วมรักภายในกระโจมส่วนตัว ทางด้านตัวของคุณเหลียงเองก็เช่นกันยามที่มองเห็นคนทำกิจกรรมอย่างว่าเป็นจำนับไม่ถ้วนมันก็ทำให้ตัวของเขานั้นเกิดอารมณ์ขึ้นมาเช่นกัน

“ข้ายังว่างนะ ท่านสนใจเล่นสนุกกับข้าไหม” มีสาวงามผู้หนึ่งมาเสนอตัวให้กับคุณเหลียงถึงที่ในยามนี้นั้นตัวของเขากำลังนั่งผิงอยู่ตรงกองไฟพร้อมทั้งสุราอาหารภายในกลุ่มของเขานั้นมีสหายร่วมรบอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

หวืดดดด คุณเหลียงถอดกางเกงที่สวมใส่ออกมาอย่างช้าๆเผยให้เห็นท่อนเอ็นของเขาที่มีขนาดใหญ่ยักษ์บรรดาสหายคนอื่นถึงกับจ้องมองด้วยความตื่นตะลึง

“อมให้ข้าที” สาวงามมองด้วยแววตาสั่นเครือเล็กน้อยตลอดทั้งชีวิตของนางไม่เคยพบเห็นท่อนเอ็นของผู้ใดที่จะมีความใหญ่โตเท่านี้มาก่อน นางรวบรวมสติได้อยู่ไม่นานนางจึงค่อยๆก้มตัวลงดูดเลียให้คุณเหลียงอย่างว่าง่ายแววตาของนางเคลิบเคลิ้มราวกับมายาฝันท่อนเอ็นขนาดยักษ์นี้นั้นกำลังอยู่ในปากของนาง

“อ้า….” ทางด้านตัวของคุณเหลียงเองเนื้อตัวถึงกับสั่นสะท้านด้วยความเสียวแม่นางผู้นี้ดูดเลียให้เขาอย่างเป็นมืออาชีพราวกับว่าสาวงามนางนี้นางเคยดูดเลียท่อนเอ็นมานับพันๆอันนางจึงรู้ว่าต้องดูดเลียถ่วงท่าแบบไปนที่จะทำให้ผู้ชายเสียวไปจนถึงจุดสุดยอดหากเป็นชายอื่นคงจะหลั่งน้ำคาปากไปนานแล้วตั้งแต่ช่วงเสี้ยววินาทีแรก แต่สำหรับคุณเหลียงนั้นไม่จริงอยู่ที่ตัวของเขานั้นจะเสียวจนสั่นสะท้าน แต่ความทึกทนของเขานั้นสูงล้ำเกินกว่าผู้ใดตัวของเขาไม่ได้มีดีเพียงท่อนเอ็นที่ใหญ่โตเท่านั้นแต่ยังมีความอึดที่เหนือคนอีกด้วย ส่วนพลทหารคนอื่นที่พบเห็นเหตุการณ์ท่อนเอ็นของพวกมันถึงกับขึ้นแข็งเป็นลำมันทำเสียวและหิวกระหายแทบไม่ไหวจนหยิบจับหนอนน้อยของตนให้โผล่ออกมาสูดหายใจที่โลกภายนอก มันค่อยๆหยิบจับชักขึ้นชักลงอย่างช้าๆ พร้อมทั้งจ้องมองกิจกรรมร่วมรักของคุณเหลียง

“อ้า…รู้สึกตื่นเต้นเป็นบ้าเลย ข้าไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าเจ้าคนผู้นี้นั้นพกของดีติดกับตัว ข้าจะต้องทำอย่างไรกันถึงจะมีอาวุธที่สุดแสนจะใหญ่โตเท่ากันกับมัน” ผู้คนต่างพากันพูดออกมาด้วยความรู้สึกอิจฉาของลับของเจ้าคุณเหลียงนั้นมีทั้งความใหญ่โตและความสง่างามราวกับว่าเป็นสิ่งที่สวรรค์ได้สร้างขึ้นแม้แต่ที่ผู้ชายเห็นด้วยกันเองยังรู้สึกอารมณ์ ยิ่งเป็นสาวงามเพศตรงข้ามนั้นยิ่งต้องไม่ต้องพูดถึงตัวของนางในยามนี้นั้นกำลังดูดท่อนเอ็นของคุณเหลียงอย่างบ้าคลั่งด้วยความเมามัน