ซาตานซ่อนรัก

ซาตานซ่อนรัก #1.1_ตะวันทอแสง

ภาคใต้ หมู่เกาะมาริน

ท้องฟ้าสีครามมีเมฆขาวลอยเด่นเหมือนปุยนุ่นของเหล่านางฟ้า ผืนทรายเนื้อละเอียดสุดลูกหูลูกตาเป็นดั่งสวรรค์บนดินของมนุษย์

น้อยคนนักที่จะได้มีโอกาสมายลโฉมเกาะส่วนตัวแห่งนี้..

เกาะมาลินมีครอบครัวชาวเลอาศัยอยู่นับร้อยครอบครัว อาชีพดั้งเดิมคือทำประมงแต่ปัจจุบันภายใต้การถือครองของนายหัวตะวันอาชีพประมงกลายเป็นอาชีพเสริม ส่วนรายได้หลักมาจากการทำงานในฟาร์มไข่มุก

ไข่มุกคุณภาพดีได้รับการการันตีว่าสวยงามที่สุดในภูมิภาคถูกส่งออกไปยังโรงงานเครื่องประดับชื่อดังทั่วโลก

"นายหัวตะวันกลับมาแล้ว!"

เสียงเด็กชายลูกชาวเลตะโกนก้องไปทั้งหาดทรายสีขาว

"คราวนี้กลับมาเร็วกว่าเดิม ปกตินายหัวขึ้นฝั่งนานเป็นเดือน"

แม่ของเด็กชายหันไปพูดกับสามีที่เป็นคนงานเลี้ยงมุก สายตาของสามีเพ่งมองไปยังเรือยอร์ชที่เพิ่งเข้ามาจอดเทียบท่าสะพานไม้

"คงเป็นเพราะจะมีคนจากกรุงเทพมาเยี่ยมเกาะอาทิตย์หน้ากระมัง"

เสียงตอบคาดเดาดังขึ้น

นายหัวตะวันก้าวขึ้นมาบนท่าเทียบเรือด้วยความสูง185เซ็นติเมตร ร่างกายกำยำบึกบึนกล้ามตึงแน่นเป็นผลมาจากการทำงานหนักบนเกาะ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มสมชายชาตรี ผิวสีน้ำตาลทองขยับไหวอย่างสวยงาม สันกรามและโหนกแก้มมีไรเครารกครึ้มส่งให้ดวงตาดุดันแข็งกร้าวขึ้นอีกเท่าตัว

ชายหนุ่มขยับแว่นดำ ก่อนจะเหวี่ยงกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นบนบ่า ก้าวยาวๆตรงไปที่รถ

บ้านพักของตะวันอยู่บนยอดเขาซึ่งเป็นจุดที่สูงที่สุดของเกาะใกล้กับน้ำตกธรรมชาติ

"นายหัวจะไปที่ฟาร์มไข่มุกหรือเข้าบ้านก่อนครับ?"

สนหัวหน้าคนงานร่างยักษ์ผิวเข้มถามขึ้น อดีตเคยเป็นมือปืนรับจ้าง หน้าตาออกไปทางบึ้งตึงปนน่ากลัว บาดแผลในอดีตเกิดจากคมมีดพาดเป็นทางยาวจากโหนกแก้มจนถึงมุมปาก สีขาวของแผลเป็นส่งให้ดูน่ากลัวเหมือนผู้คุมนักโทษ

"ไปที่บ้านก่อน ฉันอยากไปดูแลเรื่องที่พักให้แขกที่กำลังจะมาจากกรุงเทพ"

ตะวันตอบ ก่อนที่ร่างกำยำใหญ่โตจะโหนตัวขึ้นไปบนรถโฟวิลสี่ประตู

? ณ บ้านนายหัวตะวัน

บ้านหลังใหญ่ทำจากไม้สักทองตั้งตระหง่านริมหน้าผา มีแนวต้นไม้หนาทึบช่วยบดบังสายตา

ตะวันก้าวเข้าไปในส่วนของห้องรับแขกที่ติดกับห้องนั่งเล่น พื้นที่ภายในบ้านถูกแยกเป็นระดับชั้น สระว่ายน้ำปรากฏให้เห็นพร้อมกับหน้าผาสูงชันที่มีสายธารสีขาวของน้ำตกไหลผ่านตกลงสู่ท้องทะเลเบื้องล่าง

ดวงตามืดดำลึกล้ำมองผ่านศาลาเรือนไทยออกไปยังสุดขอบฟ้า

'ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง พราวฟ้าคิดถึงเหลือเกิน'

------------------$$-♤-$$-------------------

~กรุงเทพฯ~

(บ้านวิชาญ)

ซัมเมอร์ พิชิตธณาร์นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นหินอ่อนข้างป้ามาศ

ป้ามาศรักและเอ็นดูซัมเมอร์เหมือนลูกแท้ๆหลังจากที่แม่พราวฟ้ากับพ่อดิเรกเสียชีวิตกระทันหัน

เมื่อสี่ปีที่แล้ว พ่อและแม่ของซัมเมอร์เดินทางไปแคนาดาเพื่อรับตำแหน่งเลขาท่านทูตตำแหน่งใหม่ของพ่อ แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เครื่องบินเกิดขัดข้องเป็นเหตุให้ตกลงกลางทะเล ผู้โดยสารเสียชีวิตทั้งลำ

ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของซัมเมอร์ที่ติดสอบวิชาสุดท้ายจึงเดินทางไปด้วยไม่ได้

นับจากวันที่พ่อและแม่เสียชีวิต ซัมเมอร์ก็เข้ามาอยู่ในความดูแลของลุงวิชาญซึ่งเป็นญาติที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว

"ป้าอยากขอให้ซัมเมอร์ไปด้วยค่ะคุณท่าน"

ป้ามาศเอ่ยปากขอร้องเป็นรอบที่สาม

"จะขนกันไปทำไมเยอะแยะ!"

มนภรรยาของวิชาญขัดเสียงแข็ง

"คุณวิชาญเจ้าของเกาะไข่มุกเชิญทั้งครอบครัวไม่ใช่เหรอคะ? ให้ซัมเมอร์ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาบ้าง วันๆทำแต่งานไม่เคยได้ไปไหน เรียนภาคค่ำก็เพิ่งปิดเทอมพอดี"

ป้ามาศขอความเห็นใจ สายตาของแม่บ้านเก่าแก่ส่งไปให้ผู้เป็นลุงแท้ๆของซัมเมอร์

ป้ามาศรู้ดีถึงความจงเกลียดจงชังของมนที่มีต่อซัมเมอร์ เพียงเพราะครอบครัวของสาวน้อยคนนี้มีมากกว่าสมบูรณ์แบบมากกว่า จนกระทั่งพ่อกับแม่ของซัมเมอร์จากไปไม่มีอะไรเหมือนเดิมแม้แต่ความรักและการดูแลเอาใจใส่ที่เคยได้รับ

"ก็ได้ ซัมเมอร์ไปเตรียมตัวนะลูก"

วิชาญพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู จำใจมองผ่านหน้าภรรยา

"ทำไมต้องให้ไป! เปลืองค่าใช้จ่าย"

มนตาเขียวปั๊ด ขวางหูขวางตาเกลียดขี้หน้า

"นายหัวตะวันเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี่คุณมน เราไม่ได้จ่ายเองสักหน่อย"

วิชาญตัดบท ก่อนจะลุกออกไปจากห้องนั่งเล่น เลี่ยงการปะทะคารมกับเมีย

-----------------$$-♤-$$------------------