CHAPTER 11
--------------
GWEN POV
--------------
Sa isipin kong hindi ako kasing tapang nya ay automatic na nanggilid ang mga luha ko. Gusto ko sanang may mapagsabihan din ako ng problema ko. Pero dahil sa kapalpakang nagawa kong ito ay sigurado ako na mas lumayo na sa akin ang loob ng ate ko.
"O bakit parang ikaw pa ngayon ang iiyak?" Maya maya ay tanong nya sa akin. "Ikaw ba yung biktima? Hindi naman di ba? As in hello Gwen! Ako yung nawalan dito hindi naman ikaw!" Singhal pa nya sa akin.
"Sorry ate," sabi ko sa kanya at hindi ko na napigilan ang pagpatak ng mga luha ko. Mas lalo pa tuloy bumigat ang nararamdaman ko dahil nga sa paghaharap naming ito.
"Hay nako! Nakakainis ka talaga! Gagawa gawa ka ng trouble tapos ngayon ikaw yung iiyak," pagalit nya ulit sa akin. "Basta sa susu
