فى بيت الدهاشنه
بعد حوالى ساعه الكل اتجمع على العشا مريم كانت قعده جنب بدر وقصادها سعديه وطول الوقت بيتبدلوا النظرات الى مريم بتحاول تفهمها سعديه بصتلها بغيظ واتكلمت وهى بتحاول تدارى غظها : جومى يامريم يابتى جطعى الوكل لچوزك
بدر بص لامه : لا ياحاچه خليها مرتاحه انى باكل اهو
بصت مريم لسعديه وقامت مسكت الفرخه حطتها قصاد بدر كلها وقعدت تانى بدر بصلها وضحك: واه هو انى مفچوع لدرچادى هاكل الفروچه كلها
سعديه كانت حاسه ان ضغطها علا عليها قامت مريم تانى قطعت الفرخه وحطله حته ورجعت الباقى وبصت لسعديه بمعنى كده كويس ابتسمت سعديه برضى وكملت اكلها وهى عنيها عليهم وكل ده تحت عين صالح الى ملاحظ كل حاجه وساكت ومن جواه بيضحك
خلصت قعدتهم واجى وقت النوم صالح بص لبدر : يالا ياولدى خد مارتك واطلع نام فى اوضتكم الچديده
بدر سهم ومريم بصت لسعديه بعدم فهم بدر اتكلم بصدمه مداريه : اوضه ايه ياحاچ !!!
صالح :
