Hot Shower

Chapter Sixteen

Chapter 16

Nanginginig kong tinungo ang pinto ng room ko habang si Doyle ay nagtatago sa ilalim ng kama ko. Nang safe na siya doon at hindi na siya nakikita ay buong tapang kong binuksan ang pinto at tama nga ako na si Tess ang nandito.

"Yes?" I tried to act normal even though I'm nervous.

"Ma'am, pasensya na po sa abala pero po kasi may nakalimutan po kayong pirmahan sa report kanina at si Sir Doyle." Nag-aalangan niyang sabi at binigay na sa akin ang folder ng report kanina para ipakita ang wala kong pirma sa baba.

"Oh, I see. Sorry. Nagmamadali kanina." Sabi ko at kinuha ang ballpen na nakaipit sa folder tapos nag-sign na doon.

"Thanks, Ma'am." Nilahad ko sa kanya ang folder at ngumiti.

"Need something?" I ask her kasi hindi pa din siya umaalis.

"Ah, si Sir Doyle po kasi walang pirma. Tanong ko sana po kung nakita niyo siya." Nag-aalangang sabi ni Tess sa akin at parang tinignan ang room ko sa likod ko.

"Na-nasa'n ba siya?" Patay-malisya kong tanong.

Damn. Bakit parang ang sarap magsinungaling?

"Hindi ko din po alam, Ma'am. Kasi po pagkaalis niyo kanina sa dining hall sumunod po siya sa inyo. Akala ko magkasama kayo."

Ano ba Tess, tama nga ang hinala mo, pero mas magandang magsinungaling.

"Maybe he's outside. Papirma mo na lang." Kahit kinakabahan ako ay nasabi ko pa din 'yon.

"Okay po. Thanks and good night ulit, Ma'am."

"You too." Tipid kong sabi.

Hindi muna siya umalis agad kasi tinignan niya pa ang loob ng room ko na parang may hinahanap. Bigla akong mas kinabahan nang kumunot ang noo niya pero umalis din agad.

What's with that look?

Sinara ko agad ang pinto pagkapasok njya sa elevator at nakahinga ng maluwag.

Umalis din si Doyle sa ilalim ng kama.

"Damn. We almost caught." He said while clenching his jaw.

"Almost." I say.

Naupo ako sa kama at tinabihan niya naman ako. Hinawakan niya din ang kamay ko at tahimik lang kami doon.

"You should go out. Hinahanap ka na ni Tess para pirmahan mo 'yon." I said breaking the silence.

Naramdaman ko ang kamay niya na mas humigpit sa hawak nito.

"Next time we're not like this, hiding our feelings. I'll fight for this love, Ella." Pagkasabi niya ay hinalikan niya ang kamay ko.

Tinitigan ko lang ang makahulugan niyang mga mata at sobrang gaganda nito.

"I'll go now." Pagkasabi niya ay tumayo na siya.

Kahit pa ayaw ko kasi gusto ko pang hawakan ang kamay niya ng matagal ay binitiwan ko na siya kasi kailangan.

Hinalikan niya muna ako sa noo at hinawakan ang mukha ko. "Sleep now. Good night." He then said and started to walk.

Nahiga na din ako sa kama habang pinapanood niya ako.

"Doyle." Tawag ko sa kanya at tumingin lang siya sa akin habang pumupunta sa pinto. "Good night." Yon na lamang ang nasabi ko at ngumiti siya ng matamis sa akin.

Binuksan niya ang pinto ng room ko habang nagkakatitigan pa din kami. Dahan-dahan niyang sinasara ang pinto habang nakatingin pa din sa akin.

Hanggang sa magsara na ang pinto ng tuluyan at nawala na siya.

Huminga ako nang malalim kasi gustong-gusto kong sabihin ang nararamdaman ko sa kanya pero nauunahan ako ng kaba. Nasabi ko na sa kanya kanina pero hindi pa din sapat 'yon. Mahal na mahal ko siya at alam kong ganon din siya sa akin.

Kaso hindi pa din kami pwede. Maraming masasaktan. Kahit kami, masasaktan din kami sa ano mang resulta nito.

Kinaumagahan ay magkatabi kami ulit ni Doyle sa breakfast. Si Bella ay nasa kabilang side ng table at sulyap nang sulyap sa amin ni Doyle.

"You want fruits? You prefer orange or apple?" Tanong sa akin ni Doyle nang matapos ko nang kainin ang favorite kong French toast na laging hinahanda ni ate Linda sa akin.

Napatingin ako sa nakataas na kilay ngayon na si Bella habang nakatingin sa amin at kumakain ng sopas.

Damn. 'Yong bibig niya may konting sabaw ng sopas sa gilid. Hindi niya ba ramdam 'yon at sa amin pa ang atensyon niya? She's like she's having c*m in her lips. f**k sabaw ng sopas na nasa bibig ni Bella.

"Bab... Ella, orange or apple?" Halos madulas na si Doyle sa pagtawag niya sa akin.

He's turning into sweet and caring guy again. He likes to call me 'baby' all the time kahit di ko pa siya natatawag ng ganon.

"O-orange." Sagot ko kahit pa nakatingin ako sa ibang direction.

"Okay, I'll peel you one." Ani Doyle at kinuhanan ako ng orange sa fruit basket tapos nagsimula nang balatan ito.

Nangliit ang mata ni Bella habang pinagmamasdan si Doyle.

Ano bang iniisip ng babaeng 'to?

He's mine, b***h.

"Ma'am Ella, si Sir Honsani po on the phone." Bigla akong nagulat sa paglapit sa akin ni Tasia mula sa likod ko at binibigay ang phone niya sa akin.

Nagkatinginan kami ni Doyle. Tumigil siya sa kababalat ng orange samantalang ako ay makahulugan siyang tinitigan asking if he reported Kev for calling me yesterday. Umiling naman siya agad sa akin as an answer for my question by giving him that stare.

Nilingon ko ang nasa likod na si Tasia at parang kabado ang mukha niya dito. Inabot ko ang phone at nagpasalamat sa kanya.

Tumayo muna ako at lumayo sa kanila bago ko ito sagutin.

"Yes, dad? It's Ella." I ask in my calm voice.

Kinakabahan ako habang hawak ko ang phone.

"Ella! Finally. Kanina pa kita tinatawagan, but you're not picking up." Pagalit na boses ni dad ang rumehistro sa kabilang linya.

"Dad..."

"If it's me, pakisagot naman, Ella. I'm so bothered calling you. What are you doing?"

Damn.

"Dad, kumakain po ako ng breakfast." Dahilan ko. Hindi naman ako nakarinig ng kung ano pa sa kanya. "What's the call about, dad?" I ask.

"I just want you to know that our business expands so well. You're team is doing great. Halos domoble ang investments sa company." Masayang sabi ni dad.

Nakahinga naman ako ng maluwag nang marinig ko ito.

You know kahit good news ang sasabihin ni dad may pagalit pa din sa unahan. Ganyan si dad.

"Thanks, dad. I can't make it without your advices." Binolo ko pa.

"Yeah. You and Doyle are doing well. Are you two okay? Ella, I know you had a past with that man, but I know it all faded away. I know you love Kev." My dad's voice made me more nervous.

No dad, I love Doyle more than I love Kev and it didn't fade. Akala ko lang nawala pero nandito pa din pala. Sobrang lakas.

Suminghap muna ako ng hangin bago ko siya sagutin.

"Of course, dad. I love Kev so much." Pilit kong sabi. Pinilit ko ding magtonong natatawa para mapaniwalaan niya na walang namamagitan sa amin ni Doyle ngayon.

"Very well." Dad chuckled and I think he sipped his coffee because I heard him sip.

"Dad can I ask some..."

Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko kasi nagsalita siya ulit.

"By the following week of next week, maybe I can visit you and your team. Keep doing good, Ella. You're making me proud of you this time."

Napangiti ako sa sinabi ni dad.

I know and I feel that dad never be proud of me because he wants a son not a daughter, but hearing those words melts my heart. At least dad is proud of me this time.

"Thanks, dad." Sagot ko.

Pero ang ngiti ko ay bumalik din sa pagkalungkot kasi naisip ko na may ginagawa na naman akong mali and this mistake is not just a mistake.

Paano kaya kung nalaman ni dad ang relasyon ko ngayon kay Doyle? Proud pa din kaya siya sakin?

Of course not. That's the painful answer.

"Okay, I'll go now. Bye, sweetheart." Nagpapaalam na si dad sa kabilang linya.

"Bye, dad. Miss you." Pagkasabi ko ay wala na akong narinig pa mula sa kanya kasi binaba niya na agad ang phone.

See? That's how dad treats me.

Bumalik ako sa dining hall at nandon pa din ang staffs na kumakain habang nagkukwentuhan.

Binigay ko na kay Tasia ang phone niya. Si Bella naman ay kinakain na ang orange na binalatan yata ni Doyle. Yong kaninang binabalatan niya. The heck?!

I cleared my throat habang bumabalik sa upuan ko kanina katabi ni Doyle at kaharap ni Bella.

"Ella, glad you're here." Masayang sabi ni Doyle.

Napawi ang ngiti ni Bella nang marinig 'yon.

"Yeah, nawala lang ako binigay mo na sa iba 'yong orange." Bulong ko.

Narinig niya yata ito at ngumiti na lang sa akin sabay lahad ng orange na nabalatan na.

"Here. It's yours." He offered.

Kinuha ko ito at kinain.

"Mas masarap kayang kainin ang orange kapag ikaw mismo ang nagbalat." Rinig kong sabi ni Bella habang kausap na ngayon si Tess.

Nagtatawanan lang sila.

Bigla akong nakaramdam ng inis.

"Ako kasi hindi, Bell. Nadikit kasi ang balat sa kuko ko kaya pinapabalat ko din sa mister ko." At humalakhak si Tess sa tabi ni Bella.

Nagtawanan lang sila doon.

Hinawakan ni Doyle ang kamay ko sa ilalim ng mesa calming me.

He knows anytime puputok na ako sa inis.

Bakit ba 'to nagpaparinig? She wants Doyle to peel her orange too? Ang landi naman.

"Don't be pissed, baby. I'm just here." Bulong ni Doyle sa akin.

Lumayo ako ng konti kasi malapit na ang mukha niya sa mukha ko.

Kumalma naman ako sa mga sinabi niya.

Natapos ang breakfast at nagkayayaan na kaming gumayak paalis papunta sa event naman namin ngayon for meetings and marketing.

"Ma'am Ella sa'n ka po sasakay?" Tanong ni Bella sa akin.

Barbie ba 'to? Magandang plastik?

"Dito na siya sa kotse ko. Doon ka na lang Bella sa van kasama sila Tess." Narinig kong sagot ni Doyle galing sa kotse niya habang inaayos ang mga gamit sa back seat.

Nagpalipat-lipat ang tingin sa amin ni Bella pero ngumiti din ng pilit.

"Pag-uwi ba diyan din ako sasakay? With you?"

Tumaas ang isang kilay ko. Nagsimula na akong maglakad papunta sa sasakyan ni Doyle.

"Nope. Ella's with me 'cause we're gonna talk about the event for tomorrow." Sagot agad ni Doyle at nginitian na lang ang sumimangot na mukha na ngayon ni Bella.

Bakit ba kating-kati siya kay Doyle?

Pinagbuksan na ako ng pinto ni Doyle tapos sumakay na ako.

Si Bella naman ay sumakay na din sa kabilang van na halatang dismayado.

Sumakay na din si Doyle sa kotse at kinabit ang seatbelt ko. "Just making sure." Then he winks at me after he buckles up the seatbelt. He buckled up his seatbelt too.

Nauna nang umalis ang van bago kami.

"This time masosolo na kita."

Napangiti na lang ako sa sinabi niya. He started driving slowly. Alam ko kung bakit siya mabagal and that's so dangerous for us, dangerous 'cause we might get caught of what we're up to.

"Doyle pigilan mo pa. Don't be too clingy specially if Bella's staring at us." Paalala ko.

"I know. That's the least I could do, caring for you 'cause you know if they knew we're together, I would probably kiss you in front of them." He says so proud.

Dagsa-dagsang kumakarera ang malalakas na t***k sa puso ko.

Hinawakan ko ang kamay niya sa manibela at hinawakan niya din ang akin habang nakatingin sa daan.

"Do you really into me? What about Sara?"

"Of course, I'm really into you, baby. Si Sara? Tss. Don't mind her. I know she's a cheater ever since. I know what she's doing behind my back. Kumuha lang ako ng tyempo breaking up with her." He explains.

"Pero bakit si Sara? Meron namang iba diyan? Bakit siya pa niligawan mo?"

"Correction, baby, dati. Niligawan dati." Ngumiti siya. "Nothing. I know Kev courted her pero wala din kaya niligawan ko siya para sana bumalik atensyon ni Kev sa kanya at iwan ka para sakin ka na at akin na ulit atensyon mo kaso napamahal na ata siya sayo." Nalungkot ang boses niya sa huli niyang sinabi.

Nagulat lang ako sa mga sinabi niya. So he really wants my attention that time when he's courting Sara? I thought he's moved on with my feelings.

"I never love Sara. The time we're on New York, we never slept together. I don't want to. I took her into date when her parents and my dad are around, but when I date her, I'm just thinking of you. What if we fight for our love? Maybe you're the one I'm dating with in New York not her. Silly, baby, I'm just so inlove with you."

He then kissed my hand.

Nalungkot ako sa mga sinabi niya. I felt guilt. Minahal ko din si Kev pero hindi gaya ng pagmamahal ko sa kanya.

"So you just used her?"

"Sort of." He answered.

Napalunok ako. Ramdam ko ang saya at lungkot sa puso ko. Saya na hindi niya minahal si Sara at ako pa din ang minamahal niya, lungkot kasi napamahal ako kay Kev.

Katahimikan ang nangibabaw sa kotse habang nagdadrive siya. Ako naman ay nakatingin lang sa dinadaanan namin.

Nilaro-laro niya ang mga daliri ko habang hawak pa din ang kamay ko.

"Baby, tahimik ka na naman." Reklamo niya.

Ngumiti lang ako sa sinabi niya.

"What do you want me to do?" I ask him trying to change the bad aura around us.

"Kiss me." Nag-pout pa siya na parang bata habang nakatingin pa din sa daan.

Humalakhak ako. "Really?"

"Yes, really." Sumulyap siya sakin ng seryoso.

Seryoso talaga siya?

Nilapit ko ang mukha ko sa mukha niya at hinalikan siya sa pisngi tsaka ako tumawa.

"Yon lang?" Reklamo niya at tumaas ang isa niyang kilay.

"Saan pa ba?" Mapang-asar kong tanong at hinalikan ko siya sa leeg.

Napa-ungol siya sa ginawa ko at napamura ng pabulong.

"Damn. Even your kiss is so powerful." He then said.

"Don't tease me." At mabilis niyang hininto ang kotse sa gilid na kinapagtaka ko.

"Doyle?"

"Better kiss you now than never, baby."

He then said in his already husky voice and claimed my lips.

©CharlSweetMind