พยัคฆ์ลากตัวอัญชันมาจนถึงห้องนอนที่เขาและเธอใช้มันเป็นสนามรบพึ่งผ่านมา ตอนนี้คงต้องใช้มันอีกแล้ว เขากระชากจนเธอล้มลงที่เตียงกว้างอย่างแรงแทบหงายหลัง
ตุ๊บ!
“ โอ้ย! เจ็บนะ หัดเบาๆ บ้างไม่ได้หรือไง ”
อัญชันที่โดนโยนลงมาถึงกับจุกท้องน้อยจนได้เอามือน้อยๆ มากุมไว้ เขาโยนลงมาแรงก็จริงแต่ปกติเธอก็ไม่ได้จุกขนาดนี้
“ เจ็บสิดี จะได้ไม่ไปอ่อยเพื่อนฉันอีก ไอ้คณินมันไม่จริงจังกับเธอหรอก ถ้าอยากเป็นของมันก็คงเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวของมันเท่านั้นแหละ ภูมิใจหรอ ”
พยัคฆ์พูดเพื่อให้เธอล้มเลิกความตั้งใจจ่ะอ่อยเพื่อนเขา เธอเป็นคนยังไงกันนะชอบปั่นหัวให้ผู้ชายทะเลาะกันมากนักหรือไง
“ ฉันไม่ได้อ่อย เขาแค่เข้ามาทัก นายมันไม่มีเหตุผล หัดมองรอบๆซะบ้างสิ มองแบบไม่อคติกับฉันน่ะ ทำได้ไหม ”
อลิสาในตอนนี้ก็เริ่มเดือดแล้วเหมือนกัน เขาเอาแต่โทษเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็ผิดทั้งนั้น ช่วงนี้ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรด
