อลิสารีบออกมาจากห้องนอนของเขาตั้งแต่เช้าตรู่ นึกอายที่ตนเองทำอะไรลงไปบ้างก็ไม่รู้ ขาเจ้ากรรมตอนนี้ขนาดเดินเบาๆยังสั่นสะท้าน
“ ใจกล้านักนะยัยอัญ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ”
ตอนนี้พยัคฆ์ยังนอนหลับเป็นตายอยู่เลย เธอสูบแรงจากเขาไปเยอะเหมือนกันจึงรีบอาศัยจังหวะที่เขาเผลอออกมาทันทีและวันนี้ก็จะเป็นวันที่เธอจะไปจากที่นี่จริงๆสักที เหตุการณ์ที่ผ่านมามันทำให้เธอแน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ใจว่าเธอไม่อาจทนอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปแล้ว
ระหว่างทางที่จะลงมาจากตึกใหญ่เธอบังเอิญเห็นห้องๆหนึ่งซึ่งอยู่ตรงมุมสุด ปกติคฤหาสน์หลังนี้พยัคฆ์อยู่กับมินตราไม่ใช่หรอแล้วห้องนั้นของใครอยู่กันทำไมถึงได้เปิดไฟทิ้งไว้ ด้วยความสงสัยอลิสาจึงเดินไปจนถึงหน้าห้อง
" ไหนๆก็จะไปจากที่นี่แล้ว ขอดูหน่อยแล้วกันไม่ว่ากันนะคุณเสือ "
ร่างเล็กถือวิสาสะเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับบางคนที่นั่งอยู่หัวเตียงคล้ายจะเป็นคนป่วย แต
