ELEVEN
“Hoy, Tolentino! Ano na? Hindi ba’t tapos na ang trabaho mo?” walang prenong tanong ng kaibigan ko nang makarating kaming locker room.
She put one of her fingers on her lips. Stopping her friend from making any noise.
Napatingin sa kanilang banda ang ibang nurse na gising at nagpapahinga. Binati ng mga ito ang kanyang kaibigang si Cherry na mataas ang tingin sa sarili. Natatawa na lang siya sa pag-asta nito. “Pati ba pag-uwi ko sisitahin mo ako, Doc? Baka pati pag-uwi ko sa sarili kong bahay sisitahin mo pa ako ah, mahirap na ’yon.”
Everyone chuckled but Cherry just levied a glare at her.
Sa totoo lang, sa buong hospital, siya lang ang nakakagawa ng ganito kay Cherry. Wala rin naman itong magawa kase siya lang ang nag-iisa at bukod-tanging kalinga nito sa St. Fab
