ชญาภาเดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่พบร่างหนาเขามีเพียงแต่ชุดเดรสสีดำแขนกุดแต่คอเต่ายาวเท่าเข่าวางอยู่บนเตียง ตงิดภาหยิบขึ้นมาสวมและเดินออกห้องไป
“อ้าว...พี่ฟรานละคะ...คุณ..โทษทีค่ะ ฉันจำชื่อคุณไม่ได้”
ชญาภาเดินออกห้องมาเจอแต่เพียงอีวานที่ยืนอยู่ในห้องพร้อมการ์ดอีก 5 คน จึงถามอีวานออกไป แต่เธอจำชื่อเขาไม่ได้เลยยิ้มให้อย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย ก็เจอกันตั้งหลายครั้งแต่ไม่จำ
“ผมอวานอฟ อีวานครับ เลขาส่วนตัวของคุณฟรานซิส เรียกผมว่าอีวานได้ครับ...แต่นายหญิงอย่ายิ้มให้ผมแบบนี้ตอนนายอยู่นะครับ...นายเล่นผมตาย”
อีวานแนะนำตัวแล้วเอ่ยเตือนสาวน้อยร่างบางทันทีที่เห็นรอยยิ้มหวานนั่น
“งั้นพี่อีวานก็อย่าเรียกเอวาว่านายหญิงเลยค่ะ สลับกัน..อ่อถ้ายังไม่ปฏิบัติตามคำขอ..เอวาก็จะยิ้มให้พี่อีวานแบบนี้ตอนพี่ฟรานอยู่ทุกครั้งที่เราเจอกันเลย”
ชญาภาเสนอข้อแลกเปลี่ยนและยิ้มกว้างขึ้นอีกอย่างเป็นกันเองให้เขา
นายหญิงเล่นกูแล้
