“อีวาน”
เดี๋ยวนะเธอยังนั่งอยู่บนตักเขา เรียกใครเข้ามาอีกก่อน
ชญาภาตกใจ เธอไม่รู้ว่าเขาเรียกใครเข้ามาเพราะเธอยังนั่งอยู่บนตักเขา แต่พอเห็นหน้าก็รู้ทันที คนสนิทของเขาชื่อ อีวาน นั้นเอง
“ขอยาลดไข้กับเจลลดไข้ด้วย”
เขาสั่งประโยคสั้นๆ อีวานก็รีบออกไป ไม่กี่นาทีก็กลับเข้ามา เขาส่งยาน้ำและเจลมาให้
“ขอบคุณค่ะ”
เธอรับมาและทานมันลงไป ส่วนเจลลดไข้ฟรานซิสเป็นคนแปะให้ จากนั้นเขาก็ทิ้งเธออยู่กับฟรานซิสในห้องทำงานสองคน
“ไม่เห็นจะขอบคุณพี่บ้างเลย”
“ขอบคุณค่ะ”
เธอขอบคุณออกไปตามมารยาท และเริ่มขยับตัวเพื่อจะลงจากตักเขาอีกครั้ง
“เรียกแทนตัวเองเหมือนเดิม”
“ก็บอกแล้วไง..ว่าเราเจอกันครั้งแรกที่..”
“เรียกแทนตัวเองว่าเอวา น้องเอวา เรียกพี่ว่าพี่ฟรานแล้วพี่จะปล่อย ต้องเรียกตลอดด้วยไม่งั้นพี่จะประกาศ”
“โอเคค่ะ โอเคพี่ฟราน..ก็พี่ฟราน คราวนี้ปล่อยเอวาลงได้หรือยังคะ”
“ใครบอกจะปล่อยตรงนี้”
เขาอุ้มชญาภาขึ้น
