บทที่ 5 ความบังเอิญ (3)

1966 Words

แต่เขาตอบเธอกลับเป็นภาษาไทยที่ชัดมากเหมือนเป็นเจ้าของภาษา “คุณนี่เก่งเนอะ...ถ้าไม่ติดว่าหน้าฝรั่งฉันคิดว่าเป็นคนไทยนะเนี่ย ฮ่าๆ” ชญาภาหัวเราะเธอส่งยิ้มสวยสายตาหยาดเยิ้มด้วยความเมากลับไปด้วยความเป็นมิตรเพราะเห็นเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ “เธอคุยกับคนแปลกหน้าแบบนี้บ่อยไหม..ชญาภา” เขาไม่ได้หัวเราะตาม แต่ทำท่าเหมือนเพิ่งโกรธใครมาและดูเหมือนจะโกรธเอามากๆ ด้วย “คุณ...รู้จักฉันได้ไงคะ เราเคยเจอกันด้วยเหรอ?” ชญาภาชี้หน้าตัวเองและชี้ไปทางเขาสลับไปมา เธอมองหน้าเขาไม่ค่อยชัด เพราะตอนนี้เธอเริ่มมึนๆ และภาพมันก็เบลอๆ “อยู่นี่เองตามหาตั้งนานนะเอวา” พีรภาทอาสามาดูชญาภาแทนชนิดาเพราะต้องเดินมาส่งนานาแฟนสาวเข้าห้องน้ำ เขาเจอเพื่อนสาวยืนคุยกับใครไม่รู้จึงรีบเดินเข้ามาทักกลัวว่าเพื่อนจะถูกลวนลามเอา ยิ่งตัวเล็กหุ่นเอ็กซ์อยู่ ถึงแม้จะเป็นมวยก็เถอะ! “อ้าวพีท!!...มาตามกลับโต๊ะเหรอ” ชญาภาเดินเข้าไปหาแล้วเอามือโอบคอเพื่อนชายไว้เพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองยืนไม่ไหว ภาพที่เห็นนั้นทำให้ฟรานซิสยิ่งหงุดหงิด เขากำมัดแน่น กัดฟันข่มอารมณ์ร้ายไว้และเขาเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ “ตายห่า! พายุลูกใหญ่เข้า” พวกการ์ดที่แอบตามเจ้านายมา แอบยืนดูเจ้านายอยู่อีกมุมพูดขึ้นมาพร้อมกัน “พวกมึงเตรียมตัวเก็บศพได้เลย” อีวานหันไปบอกลูกน้อง เขากลัวไอ่หนุ่มคนนั้นตายวันนี้ด้วยมัดหรือปืนของเจ้านายจริงๆ “พวกผมขอตัวก่อนนะครับ....ขอส่งแฟนไปที่โต๊ะก่อน” พีรภาทเห็นหน้าฟรานซิสแล้วรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที เขาขอตัวแล้วรีบพาชญาภากลับโต๊ะ “ร่าน!!” ฟรานซิสสบถออกมาอย่างหัวเสีย ตอนเต้นกอดคออีกคนพอตอนนี้ยังมีอีกคน ทางด้านพีรภาทที่พาชญาภากลับมานั่งที่โต๊ะเสร็จจะกลับไปรอนานาที่หน้าห้องน้ำแต่ไม่เจอฝรั่งคนเมื่อกี้ เขาจึงไม่ได้เอะใจอะไร สงสัยก็แค่ผู้ชายที่เขามาจีบเพื่อนของเขาตามปกติ หลังจากที่ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเดินออกจากผับตรงไปยังลานจอดรถทันที “ฉันต้องการผู้หญิงคนนั้น!!” ฟรานซิสสั่งลูกน้องที่มาเตรียมรถก่อนหน้าเขา แล้ว ก็ขึ้นไปนั่งรอในรถด้วยอารมณ์ที่ยังขุ่นมัว “ลูกพี่ครับ ถ้าพวกผมแตะเธอพวกผมจะได้กินลูกปืนไหมครับ ไม่เคยเห็นนายต้องการหญิงแบบนี้มาก่อน” พวกลูกน้องหันไปกระซิบกับอีวานทันทีที่นายเข้าไปนั่งรอในรถ “กูไม่รู้แต่ที่แน่ๆ ต้องทำให้สำเร็จ พวกมึงประจำที่เลย เดี๋ยวกูจัดการเอง” อีวานเดินกลับเข้าในผับทันทีหลังจากสั่งการเสร็จ “พี่ครับ พี่ชายที่เป็นมากับโต๊ะพี่เมานอนหลับอยู่หน้าห้องน้ำครับ” เด็กเสิร์ฟของผับเดินเข้ามาบอกชนิดาที่โต๊ะ “น่าจะเป็นพี่วีวี่แน่ๆ หายไปนานขนาดนี้ ที่แท้แอบไปนอนเหรอเนี่ย พีทไปช่วยฉันแบกพี่วี่วีไปที่รถหน่อยนะ..ฝากยัยเอวาด้วยนะเมาแล้วหลับไม่รู้เรื่องจริงๆ ให้ตายเถอะฉัน” ชนิดาบ่นรัวเป็นชุดชวนพีรภาทไปช่วยแบกเพราะพี่วีวี่ตัวใหญ่เธอคนเดียวคงไม่ไหว “เดี๋ยวนานาดูแลเอวาให้เองจ้า” นานาบอกทุกคนเพื่อไม่ให้เป็นห่วงชญาภาที่ตอนนี้หลับพิงโซฟาไปเรียบร้อยแล้ว “พี่ครับ พี่ผู้ชายที่ออกไปช่วยคนที่หลับ บอกให้พี่ไปช่วยอีกแรงครับ” เด็กเสิร์ฟคนเดิมกลับมาบอก “เอ่อเพื่อนฉันอยู่ตรงนี้อีกคนนะคะ” “เดี๋ยวผมดูแลให้เองครับ..รับรองพี่เขาปลอดภัยหายห่วงแน่ครับ” เด็กเสิร์ฟบอกแล้วนั่งลงเขาเรียกพนักงานผู้หญิงมานั่งด้วยอีกคน นานาเห็นว่าไว้ใจได้ จึงรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ รีบเดินไปจะได้รีบกลับ พอทุกคนไม่อยู่ที่โต๊ะแล้ว อีวานก็เข้ามาอุ้มชญาภาออกไปลานจอดรถทันที พร้อมให้ทิปเด็กเสิร์ฟจำนวนหลายพัน ทางด้านของชนิดา พีรภาท และนานา พาพี่วีวี่ขึ้นรถได้แล้วก็กลับมายังโต๊ะเพื่อเช็กบิล “พี่ที่หลับคนเมื่อกี้ เค้าจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วครับ เธอฝากบอกว่าขอตัวกลับก่อนไม่ต้องห่วงครับ” เด็กเสิร์ฟคนเดิมบอกพวกเขาก่อนขอตัวไปทำงานต่อ “กลับยังไงนะยัยเอวา...เมาทีไรเป็นงี้ทุกทีซินะ” ชนิดาบ่นเพื่อนสาวที่ชอบแอบหนีกลับคนเดียวตลอด ไลน์!! เสียงข้อความไลน์จากเครื่องชนิดา เป็นข้อความจากชญาภา เอวา : ฉันกลับแล้วนะแก ตื่นมาไม่เห็นมีใครที่โต๊ะสักคน เด็กเสิร์ฟบอกว่าพวกแกไปช่วยพี่วีวี่ออกห้องน้ำ ฉันไม่ไหวเลยขอกลับก่อนเดี๋ยวถ้าถึงคอนโดแล้ว ฉันไลน์หาแกอีกทีนะ...ไม่ต้องเป็นห่วง คฤหาสน์ โดโนแวน ประเทศไทย “จัดการด้วย” เมื่อมาถึงบ้านฟรานซิสหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าของชญาภาให้อีวาน แล้วอุ้มคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวขึ้นบันไดไปทางปีกขวาของบ้าน “เดี๋ยวฉันกลับมาดูแลนายด้วย แล้วอย่าให้ใครขึ้นไปรบกวน” อีวานสั่งลูกน้องแล้วขับรถออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกับข้าวของของชญาภา คอนโดของชนิดา ชนิดาและพีรภาท ต่างช่วยกันพาพี่วีวี่ขึ้นห้อง โดยมีนานาถือของตามมา “พี่วีวี่เมาหลับตลอดเลยเหรอชะเอม” นานาสงสัยเพราะก่อนหน้าที่จะมีคนมาบอกยังเห็นวีวี่เต้นอย่างสนุกสนาน “ปกติก็ไม่นะ พี่วีวี่สายแข็งจะตาย อีกอย่างแกไม่กินให้เมาแล้วตัวเองนกแบบนี้หรอก” ชนิดาสงสัยเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้พี่วีวี่เมาหลับไม่ได้สติขนาดนี้ ไลน์!! เสียงข้อความไลน์ของเครื่องชนิดาดังอีกครั้งหลังจากผ่านได้ชั่วโมงกว่าๆ เอวา: ถึงคอนโดแล้วนะพรุ่งนี้เจอกัน อย่าสายนะ ฉันนอนละฝันดี “ยัยเอวาถึงคอนโดแล้ว” ชนิดาอ่านข้อความไลน์แล้วบอกทั้งสองคน “งั้นพวกฉันกลับละนะ” พีรภาทขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้เขาต้องกลับเชียงราย “ขอบคุณมากนะแก” คฤหาสน์โดโนแวน ร่างสูงที่อุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าหญิงขึ้นไปทางปีกขวาของบ้าน ซึ่งปีกขวาชั้น 2 ทั้งโซนเป็นของเขาทั้งหมด บ้านหลังใหญ่นี้เป็นบ้านของคุณแม่ของเขา นายหญิงใหญ่ของโดโนแวนนายใหญ่ซื้อไว้จีบกันช่วงสมัยเป็นหนุ่มสาว ตัวบ้านมี 2 ชั้น ปีกขวาชั้นแรกเป็นของน้องสาว ส่วนชั้นบนของเขา ปีกซ้ายชั้นบนของพ่อและแม่ ส่วนชั้นแรกใช้รับรองแขก ส่วนหลังของบ้านเป็นบ้านพักของบอดี้การ์ดและแม่บ้าน ด้านข้างเป็นโรงยิม ฟิตเนส สนามกีฬาขนาดเล็ก กับสระว่ายน้ำที่ติดกับตัวบ้าน เมื่อเขาอุ้มเธอมาถึงห้องส่วนตัว ฟรานซิส วางร่างเล็กบนเตียงขนาดคิงไซซ์ของตัวเองอย่างเบามือเพราะกลัวคนขี้เมาจะตื่น ฟรานซิสก้มมองดูใบหน้าของหญิงสาวที่ไม่ได้เจอกันนาน 10 กว่าปีได้ เขาเอามือเกลี่ยผมที่บดบังหน้าหวานออกให้เขาได้มองเธอชัดขึ้น ระยะเวลาที่ห่างจากกันเขาคอยดูชีวิตความเป็นอยู่ของเธออยู่ห่างๆ ให้เธอได้ใช้ชีวิตอิสระของเธอให้อย่างเต็มที่ เขาหมดห่วงตั้งแต่วันที่ได้รับรายงานมาว่าพี่ชายของเธอหวงเธอยังกับไข่ในหิน...จึงไม่ค่อยติดตามเธออย่างละเอียดนัก แต่เมื่อเขาเห็นเธอวันนี้มันกลับไม่ใช่เลย!! นับวันเด็กน้อยของเขากลายเป็นเด็กดื้อ จนเขาต้องออกมาแสดงตัวก่อนกำหนด แถมอีวานยังรายงานเรื่องของหล่อนไม่หมดอีก มันน่าโมโหนัก แล้วยิ่งเมื่อกี้เจอกันแล้วแท้ๆ แม่นกน้อยของเขากลับจำเขาไม่ได้เลยสักนิดแถมยังยิ้มกว้างยั่วเขาอีก...แล้วยังแต่งตัวล่อเสือ ยั่วยวนผู้ชายในผับขนาดนี้ หรือว่า...นกน้อยของเขากลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว ฟรานซิส นั่งมองใบหน้างามเขาคิดเองเออเองไปต่างๆ นานา คิ้วขมวดเข้าหากัน ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด สร้อยละอยู่ไหน?? สายตาคมละมองจากไปใบหน้าเริ่มสำรวจส่วนอื่นของร่างกาย เขาหยุดมองที่ลำคอระหง สร้อยที่เขาใช้มัดจำเธอมันหายไป แต่ไม่เป็นไรหลังจากนี้ค่อยหาเอาคำตอบจากเธอทีหลัง เขาเริ่มสำรวจร่างงามอีกครั้ง ผิวเธอเนียนขาวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน จะเปลี่ยนก็ตรงที่การเจริญเติบโตของเด็กน้อยที่โตไปตามวัย...โดยเฉพาะตรงนั้น อึก! ฟรานซิสแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ส่วนที่มันล้นแทบทะลักออกจากเกาะอกสีแดงมันกำลังขยับขึ้นลงตามการหายใจของหล่อน พอมองไปนานๆ ภาพที่เธอคล้องคอผู้ชายกลางฟลอร์ หรือโอบคอผู้ชายหน้าห้องน้ำเริ่มฉายเข้ามาในหัวเขาอีกครั้ง “ไม่ได้...เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว ชญาภาเธอจะร่านกับใครไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์จะยั่วใครด้วย” ฟรานซิสยิ้มย่องในใจ..คนที่มีสิทธิ์ที่จะครอบครองเธอ มีแค่คนเดียวคือ...เขาเท่านั้น!! “ร้อนจังเลย...” คนตัวเล็กครางออกมา คิ้วขมวดเป็นปม เริ่มบิดร่างไปมาอย่างขัดใจ หึ? ....ในห้องของเขาแอร์เย็นสบายมากนะ เขามองดูที่อุณหภูมิของห้องมันเย็นมากแล้วนะ ยิ่งเธอใส่เกาะอกด้วยคงต้องหนาวซิ ชญาภาเริ่มพลิกตัวอีกครั้งและกลิ้งไปยังขอบเตียง ฟรานซิสรีบลงไปนอนกันเธอไว้เพราะกลัวคนตัวเล็กตกเตียงและจะตื่นขึ้นมาซะก่อน เธอกลิ้งเข้าหาอกอุ่นแทนที่จะตกเตียง ไม่ลืมที่จะซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่นทันที ฟรานซิสพอจะเข้าใจได้แล้ว เธอหนาวแต่ฤทธิ์น้ำเมาคงทำให้เธอร้อนรุ่มซินะ เมื่อร่างบางซุกอกแกร่ง...สิ่งที่บ่งบอกความเป็นชายของเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาทันทีอย่างที่ไม่เคยไวแบบนี้มาก่อน..เขาก้มลงมองคนตัวเล็กที่นอนหลับอย่างสบาย เธอมันยัยแม่มดชัดๆ แค่ขยับเข้าหาเขากายเขาก็ตื่นแล้ว ยิ่งตอนนี้คนตัวเล็กเล่นทั้งเบียดทั้งซุก ลมหายใจอุ่นก็รดลงบนอกเขาไม่หยุด เธอนี่มันแมวยั่วชัดๆ “เอวาร้อนจัง เอม!” ชญาภาเด้งตัวขึ้นทั้งๆ ที่ตายังหลับตา จัดการรูดซิปเกาะอกตัวน้อยของตัวเองลงทันที พรึบ! เกาะอกหลุดร่วงจากทรวงอกทันที เป็นโชคของฟรานซิสที่ได้เห็นของสวยงามของเธอ เพราะเกาะอกที่เธอสวมมีบราอยู่แล้ว วันนี้ชญาภาจึงมิได้สวมบรา เท่ากับว่าตอนนี้ฟรานซิสเห็นหน้าอกหน้าใจที่มันทะลักออกมาของสาวเจ้าอย่างเต็มตา “โอ้ว พระเจ้า! ให้ตายเถอะ! ใครมันจะไปทนไหวกัน!” ****

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more