3|หน้าที่ใหม่ใหญ่กว่าเมียNC ++🔥
1372 Words
ในห้องนอนของเขามีทุกอย่างแม้กระทั่งถุงยาง
เครื่องป้องกันถูกสวมใส่เรียบร้อยพร้อมกับร่างสูงที่โน้มต่ำลงมาทาบบนตัวเธอ
“อ้าขาออกสิเด็กดี” เรียวขาสวยสั่นน้อยๆ แต่ก็ยอมอ้าออกตามที่เขาร้องขอ
“ครั้งแรก เจ็บหน่อยนะ”
กึก!
เขารีบประกบจูบแล้วขยับส่วนล่างที่เพิ่งยัดเข้าไปในช่องรักคับแคบ หยดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยบ่งบอกถึงความทรมานที่ได้รับ
เจ็บและชาจนร่างกายแข็งทื่อ อยากจะร้องกรี๊ดตะโกนบอกไปว่าไม่เอาแต่ความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจนั้นทำให้เธอกอดร่างสูงบนตัวเอาไว้แน่นขึ้นกว่าเดิม เป็นความรู้สึกที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“อ่า” เขาถอนจูบออกจากปากเล็กรีบขยับความเป็นชายเข้าออกเพื่อให้ตัวเองรีบเสร็จโดยเร็ว
“บะ เบาค่ะ” หน้าท้องแกร่งเกร็งจนกล้ามเนื้อเรียงเป็นลอน ไม่เคยกดดันมากเท่านี้มาก่อน ขวัญข้าวตัวเล็กน่าทะนุถนอมพอมานอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงความคิดนั้นดันหายไป
เขาอยากกระแทกเธอด้วยความป่าเถื่อน อยากเอาเธอทั้งวันทั้งคืน เอาให้หมดแรงกันไปข้าง
“อ่า สะเสียวมาก” เขากัดกรามแน่นเพราะช่องรักคับแคบกำลังบีบรัดท่อนเนื้อแทบระเบิด
เรียวขาสวยถูกยกขึ้นพาดบ่าพยายามจะไม่เล่นท่ายากแต่ก็อดทนไม่ไหว เอวสอบโหมกระแทกความเป็นชายเข้าซ้ำๆ พลางหลุบตามองเลือดบริสุทธิ์ที่ติดถุงยางจนทำให้เกิดความหวงและต้องการครอบครองเธอเอาไว้เพียงผู้เดียว
“จะ เจ็บ”
“จะเสร็จแล้ว” เขารีบกระแทกตอกย้ำความเสียวและตักตวงรสสวาทนี้และเพื่อให้เธอได้พัก
น้ำเหนียวสีขาวข้นถูกปลดปล่อยใส่ถุงยางจนส่วนปลายห้อยลงมาหลังจากที่เขาถอนความคับแน่นออกมาแล้ว
คนตัวเล็กปิดเปลือกตาลงเพราะไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ฝืนอีกต่อไป นี่แค่เบาๆ ถ้ารุนแรงจะขนาดไหน
“ฉันจะพากลับบ้านเอง นอนเถอะ”
เช้าวันต่อมา
ขวัญข้าวไม่ชอบตื่นสายแม้ว่าร่างกายเช้านี้จะไม่เอื้ออำนวยให้รีบลุกจากที่นอนก็ตาม
“โอ๊ย” ขาสั่น เจ็บกลางกายจนแทบก้าวไม่ไหว เมื่อมองไปบนเตียงกว้างที่ไม่คุ้นเคยก็เห็นคนตัวสูงนอนหลับสนิทอยู่
เมื่อคืนเธอได้นอนบนเตียงของพ่อเลี้ยง ก้มมองชุดที่ใส่ก็ไม่ใช่ชุดนอนของตัวเองแต่เป็นเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตตัวโปรดของพ่อเลี้ยง
ใช้วิชาตัวเบาพาตัวเองออกมาจากห้องนอนจนสำเร็จ ขวัญข้าวมีหน้าที่ประจำต้องทำนั่นก็คือเตรียมมื้อเช้าเอาไว้ให้เจ้าของบ้าน ทุกอย่างต้องเรียบร้อยก่อนเจ็ดโมงเช้า
แม้ร่างกายจะไม่เอื้ออำนวยแต่ใจก็สู้เพราะถ้าไม่ทำพ่อเลี้ยงจะไม่มีมื้อเช้ากิน
“ฝืนทำไม ทำไมไม่นอนพัก” เสียงเข้มดังขึ้น ทำให้เธอต้องรีบหันไปมอง
“ขวัญไหวค่ะ วันนี้พ่อเลี้ยงเข้าไร่มั้ยคะ ขวัญจะได้เตรียมข้าวเที่ยงใส่กล่องไปให้ด้วย”
“วันนี้พักหนึ่งวัน เธอเองก็ต้องพัก มานี่สิ”
“ว้าย” ขวัญข้าวร้องเสียงหลังจากถูกมือใหญ่คว้าตัวไปพร้อมกับอุ้มเธอขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ครัว
“เมื่อคืน เจ็บมากหรือเปล่า”
“เจ็บมากค่ะ” เด็กสาวตอบตามจริง ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่แต่ก็พอทนได้เพราะไม่อยากละเลยหน้าที่ของตัวเอง
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมา” ขวัญข้าวคิดว่าเหตุการณ์เมื่อคืนความผิดพลาด พ่อเลี้ยงคงเสียใจมากที่ถูกคุณน้ำผึ้งบอกเลิก
เธอไม่คิดเรียกร้องและต้องการความรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้นเพราะสิ่งที่ได้มานับจากวันที่พ่อแม่เสียก็มากมหาศาลประเมินค่าไม่ได้
“ใช่ ฉันเมา” เขายอมรับว่าตัวดื่มเยอะแต่ก็ไม่ถึงกับเมาจนไม่รู้เรื่องว่าทำอะไรลงไป
“พ่อเลี้ยงไม่ต้องกังวลนะคะว่าขวัญจะเรียกร้อง”
“ไม่เคยกลัวเลย เพราะฉันรู้ว่าเธอเป็นยังไง”
“ค่ะ ขวัญสัญญาว่าจะอยู่ในที่ของตัวเองแต่พ่อเลี้ยงก็ต้องสัญญาด้วยนะคะว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับขวัญอีก” แบบนั้นที่ว่าก็คือรอยช้ำที่ทำให้เดินลำบากอยู่ตอนนี้
“ไม่สัญญา” เขาย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางมองลึกเข้าไปในแววตาของเด็กสาวคนเก่งที่กล้ายื่นข้อเสนอและต่อรองเขา
“แล้วพ่อเลี้ยงจะให้ขวัญทำยังไงคะ”
“เป็นอะไรไป เธอเป็นเมียฉันแล้วนะขวัญ”
“ทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ ชาวบ้านจะนินทาเอาได้ พ่อเลี้ยงจะถูกมองไม่ดีด้วย”
“ฉันไม่สนอยู่แล้ว ทำตัวดีมากแค่ไหนก็พ้นถูกนินทาอยู่ดี”
“ขวัญลำบากใจนะคะ”
“เป็นเมียฉันมันลำบากใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอไม่คิดอาจเอื้อมคิดแบบนั้น พ่อเลี้ยงคือผู้มีพระคุณยกขึ้นเหนือหัว สาบานเลยว่าแม้แต่เสี้ยววินาทีเธอก็ไม่เคยคิดร้ายกับเขา
“ไม่ได้ลำบากใจค่ะ”
“ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้นกับเธอ ฉันมีสติไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องเอาใครมั่ว”
“ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงไม่ใช่คนแบบนั้น” ตลอดเวลาที่เธอได้อยู่ใกล้ชิด พ่อเลี้ยงกัมพูสนใจแค่งานในไร่เท่านั้น เวลาทั้งหมดทุ่มให้กับงานจนหมด ไม่พาตัวเองออกไปหาความสุขในยามราตรีเลยสักครั้ง
บางครั้งขวัญข้าวก็นึกอิจฉาคุณน้ำผึ้งที่มีแฟนหนุ่มที่ซื่อตรงและซื่อสัตย์อย่างพ่อเลี้ยง แต่สุดท้ายความซื่อสัตย์ที่พ่อเลี้ยงมีก็ไม่เพียงพอที่จะเหนี่ยวรั้งคนรักเอาไว้ได้
“ฉันก็รู้ว่าเธอก็จะไม่มีวันทิ้งฉันเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำ” เจ็บใจแต่จะไม่เก็บเอาไว้นานเพราะชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า
“ขวัญจะไม่ทิ้งพ่อเลี้ยงไปไหน ขวัญเหลือพ่อเลี้ยงอยู่ในชีวิตแค่คนเดียวนะคะ”
“เด็กน้อย ฉันก็จะไม่มีวันทิ้งเธอ” มือหนาทาบทับลงบนแก้มนุ่มและให้สัญญาหนักแน่นอีกครั้ง
“สัญญานะคะ”
“สัญญาสิ คนอย่างพ่อเลี้ยงกัมพูเคยผิดสัญญาด้วยเหรอ” ขวัญข้าวคลี่ยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาจับแก้มสากของกัมพูอย่างทะนุถนอม
“จากนี้ไปขวัญจะดูแลพ่อเลี้ยงให้ดีที่สุดค่ะ”
“แค่เป็นเด็กดีเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันก็พอ อ้าขาให้ฉันดูหน่อยได้มั้ยว่าแดงแค่ไหน”
“คะ”
“อ้าขาออก”
“ขวัญกลัวมีคนมาเห็น” คนแรกที่จะโผล่มาก็คือ เขียด บ่อยครั้งชอบมาแบบไม่ให้เสียง ขวัญข้าวกลัวมาเห็นในจังหวะที่ทั้งคู่กำลัง...
“ไอ้เขียดพาเมียไปหาหมอ วันนี้มีแค่เรา”
“ก็ได้ค่ะ” มีเพียงเสื้อเชิ้ตเท่านั้นที่ปกปิดภายใน มือทั้งสองข้างวางลงบนเคาน์เตอร์แล้วออกแรงขยับก้นเข้าไปด้านใน
“ยกขาขึ้นสิ” ขวัญข้าวพยักหน้าและขยับขาทั้งสองข้างตั้งชันขึ้นเผยให้เห็นร่องสวยที่มีรอยฉีกขาดจากการถูกเขากระแทกเมื่อคืน
“ต้องงดก่อนนะคะ ขวัญยังเจ็บอยู่เลย”
“ยังใช้นิ้วได้”
“พ่อเลี้ยงใจร้าย”
“ลองมั้ยเผื่อจะติดใจ” ความต้องการเข้าครอบงำเมื่อเห็นรอยแยกสีแดงสดตรงหน้า
“ไม่ค่ะ ขวัญยังทำกับข้าวไม่เสร็จเลย”
“แต่ฉันอยากทำให้เธอ จะได้อารมณ์ดีทำกับข้าวอร่อยๆ”
“พ่อเลี้ยง ยะ อย่านะคะ”
“แค่เธอร้อง ฉันก็จะเร่ง” เธอพยายามหุบขาแต่ก็ไม่ทัน ความไวดั่งปีศาจสอดแทรกนิ้วเข้าไปในร่องรักแล้วกระทุ้งเข้าออกจนเกิดเสียงหวานให้คนตรงหน้าพอใจ
“อ๊า ยะ หยุด”
“เธอกำลังทำให้นิ้วของฉันเปียก”
แจ๊ะ
“พ่อเลี้ยง อื้อ” ขวัญข้าวยกมือปิดปากสักพักก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำครั้งใหญ่อีกครั้งจนทำให้กัมพูยิ้มพอใจ
“เสียวแบบไม่เจ็บ สบายตัวขึ้นมั้ย”
“ขวัญไม่อยากอยู่ใกล้พ่อเลี้ยงแล้ว”
-------------------
- Writer
