หลังจากกลับมาจากไร่ขุนเขา ขวัญข้าวก็ซึมไปเลยเมื่อเห็นอาการของเพื่อนรุ่นพี่แล้วก็ยิ่งเป็นห่วง ทำใจไม่ได้ที่ชะเอมต้องตกอยู่ในสภาพนั้น
“พาไปแล้วก็เป็นแบบนี้”
“ขวัญสงสารพี่ชะเอมค่ะ”
“ไม่มีผัวคนไหนปล่อยให้เมียตายหรอก”
“พ่อเลี้ยงขุนเขาไม่ได้เกลียดพี่ชะเอมใช่มั้ยคะ”
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ”
“ขวัญกลัวค่ะ กลัวว่าพี่ชะเอมจะถูกทิ้ง”
“ไปกันใหญ่แล้ว หยุดคิดเรื่องนี้ก่อน ฉันไม่อยากให้เธอเอาเรื่องคนอื่นมาคิดมากแบบนี้”
“ก็ได้ค่ะ ขวัญจะพยายาม” มันคือภาพติดตาและฝันร้ายที่ทำให้ขวัญข้าวนอนผวาทั้งคืน ได้ยินทั้งเสียงเรียกชื่อและขอความช่วยเหลือที่ลอยมาตามลมจนกัมพูต้องท่องบทสวดในใจเพื่อให้ทุกอย่างสงบ
หวังว่าเรื่องทุกอย่างจะจบโดยเร็วเพราะเร็วๆ นี้ที่ไร่ของเขากำลังจะมีงานมงคลเกิดขึ้น
1 อาทิตย์ต่อมา
เรื่องระหว่างกัมพูและขวัญข้าวเกิดขึ้นและจบลงด้วยระยะเวลาอันสั้น จบลงในที่นี้ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าแต่มันคือเรื่องท
