8 ห่วงและหวงที่สุด
776 Words
8
ห่วงและหวงที่สุด
“ขอแค่ลิลิธยอมเปิดโอกาสให้พี่...มากกว่านี้”
“เพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนมัน...(แดนนี่)/ตอนนี้ลิธยังไม่พร้อมที่จะคิดเรื่องอื่นเลยจริง ๆ ค่ะ (ลิลิธ) ลิลิธนิ่งเงียบ มองหน้าเขาด้วยความคิดลึกซึ้ง แววตาของเธอเยือกเย็น แต่ก็มีประกายของความลังเลปรากฏอยู่ในนั้น
“ไม่เป็นไร...พี่เข้าใจและพี่ก็ยินดีจะรอเราเสมอ” แดนนี่ถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยังคงยิ้มรับในคำตอบของเธอ
“ก่อนที่เราจะไปถึงขั้นนั้น...ลิลิธว่าพี่แดนนี่ลองกลับไปคุยกับแม่ของพี่ดูก่อนดีไหมคะ?”
“แม่พี่จะรับได้จริงเหรอ ที่ลูกชายจะมาคบหากับแม่หม้ายลูกติดที่ประวัติไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่?” น้ำเสียงของเธอหนักแน่นและเยือกเย็น แววตาของเธอสื่อถึงความมั่นคงและไม่หวั่นไหว แม้รู้ดีว่าสถานะของตัวเองจะทำให้เธออึดอัดใจ
“พี่เชื่อว่า...ถ้าพี่รักใคร แม่พี่ก็รักด้วย”
“อืม...ค่ะ” ลิลิธตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ สายตาของเธอว่างเปล่าและไม่ได้คิดตามในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะตอนนี้ภายในใจของเธอมันไม่ได้คิดเรื่องของแดนนี่เลย มันมีแต่เรื่องของลูกชายสุมอยู่เต็มอก
“จอดตรงหน้าโรงพยาบาลเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวลิลิธจะแวะเข้าไปเยี่ยมลูกก่อน แล้วถึงจะขับรถกลับคอนโดฯ อีกที” คนตัวเล็กหยิบกระเป๋าเตรียมปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อที่จะก้าวขาลงจากรถของแดนนี่
“ขอบคุณนะคะพี่แดนนี่ ที่พาไปทานข้าว แถมยังคอยอยู่ข้าง ๆ ในวันแย่ ๆ มาเสมอเลย” ลิลิธยิ้มบาง ๆ ให้เขา น้ำเสียงของเธอแฝงความซาบซึ้ง
“มีอะไรก็โทรหาพี่ได้เลยนะ หรือจะให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนที่คอนโดฯ ก็ได้” แดนนี่เดินตามลงมาส่งลิลิธถึงหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วง
“สัญญาว่าจะแค่...อยู่เป็นเพื่อนน่ะ ไม่ได้หวังอะไรนะ”
“ไม่เป็นหรอกค่ะ ลิธอยู่คนเดียวได้สบายมาก” ลิลิธยิ้มรับก่อนจะหันกลับไปโบกมือลาเขาอีกครั้งและเดินตรงกลับเข้าไปในโรงพยาบาล
ณ โรงพยาบาล
ห้อง ICU (เด็ก)
ลิลิธยืนอยู่หน้ากระจกใสที่กั้นระหว่างเธอกับลูซิเฟอร์ ลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับสนิทอยู่ภายใต้เครื่องช่วยหายใจและการดูแลอย่างใกล้ชิดของทีมแพทย์ ภาพเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่มีสายระโยงระยางเต็มตัวทำให้หัวใจของเธอแทบจะแตกสลาย
“ทำไมคนที่เจ็บคนที่ป่วย...ถึงไม่เป็นฉันนะ” เธอจ้องมองชีพจรของลูกที่แสดงอยู่บนหน้าจอ ทั้งน้ำตาเอ่อคลอเบ้า
“ทำไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับลูกชายแม่ขนาดนี้” เสียงกระซิบแผ่วเบาของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือบางค่อย ๆ ยกขึ้นแนบกับกระจกใสบาง ๆ ราวกับหวังจะส่งความรักและกำลังใจผ่านไปให้ถึงลูกชาย
“ลูซิเฟอร์...รีบหายไว ๆ นะลูก...แม่ใจจะขาดแล้ว รู้ไหม?” ลิลิธยืนปาดน้ำตาอย่างกลั้นไม่อยู่
“แม่อยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีลูก” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บลึกลงที่กลางใจ สำหรับเธอแล้วลูซิเฟอร์คือทุกสิ่งทุกอย่าง สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในชีวิต
หญิงสาวยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที มองทุกการเคลื่อนไหวของทีมแพทย์ที่เดินตรวจอาการลูซิเฟอร์อยู่ในห้อง ICU ทุกวินาทีเหมือนเวลาถูกหยุดนิ่ง
“เข้มแข็งนะคนเก่ง แม่เชื่อว่าลูกของแม่ต้องผ่านมันไปได้” เธอพึมพำเบา ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ผละออกจากกระจกแค่เพียงได้เห็นลูซิเฟอร์ยังมีชีวิตอยู่ช่วยปลอบประโลมใจของเธอให้สบายใจขึ้นมาได้บ้าง
“คืนนี้แม่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าแม่จะรีบมาหานะครับ” เธอสูดลมหายใจลึก พยายามรวบรวมกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังลานจอดรถ
ความเหนื่อยล้าฉายชัดในใบหน้าของเธอ แต่ลิลิธรู้ดีว่าต้องเข้มแข็งให้ได้มากที่สุด แม้มันจะเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุดในชีวิต เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้ต่อไป
🐉______🧝🏻♀️
สามารถเพิ่มเติมความฟิน ความอิน และอ่านรีวิวเรื่องนี้ได้ที่พื้นที่ในเน็ต รวมถึงฟังเพลงได้ที่ TT
#อยู่ในตะเกียงแก้ว
#lilithsdragonพันธะสวาทมังกร
#พันธะสวาทมังกร
#เพลงลิลิธถึงดราก้อน
#ลิลิธดราก้อน
- Writer
