รวิพยายามโทรติดต่อนทพรแต่ก็ไม่สำเร็จ เลยตัดสินใจส่งข้อความนัดเจอกัน ไม่อยากอธิบายในแช็ต กลัวนทพรจะอ่านไม่จบ
รวิลงมาอุ่นนมดื่ม เจอบารมีนั่งดื่มที่เคาน์เตอร์เครื่องดื่มอยู่พอดี เลยเปลี่ยนใจไม่ดื่มนมแล้ว
“ขอรวิดื่มด้วยคนสิคะ”
“ไปดื่มนมนู่น” บารมีบอก
“ไม่ค่ะ” รวิพูดเสียงจริงจัง
บารมีมองหน้าเลยหาเครื่องดื่มที่อ่อนที่สุดให้เธอแล้วผสมน้ำผลไม้ให้เธอดื่ม
“แก้วเดียวนะ” บารมีบอก รวิพยักหน้ารับ
“อาบารมีคะ รวิขอถามอะไรอาหน่อยได้รึเปล่าคะ”
“ว่ามาสิ”
“อาทรมานมากรึเปล่าคะ ที่รอรวิ” รวิถามสื่อความหมายถึงเรื่องอย่างว่า
“ไม่ อาบอกแล้วไงอามีวิธีของอา” บารมียิ้มบอก รวิเข้าใจความหมาย
“ถ้าอาไม่ไหว รวิก็ไม่ห้ามนะคะ แต่อย่าให้รวิรู้” รวิชี้ทาง บารมีหยิกแก้มรวิแรงๆ ทีหนึ่ง จนเธอร้องออกมา
“รวิเจ็บ”
“หยิกให้เจ็บนะแหละ บอกว่าจะรอก็คือจะรอ รักคนเดียวก็คือรักคนเดียว” บารมีบอก
“เห็นเหมราชไหม ทุกข์ใจแค่ไหนที
