เหมราชส่งข้อความง้อนทพรทุกวัน เธอก็ทำแค่ตอบกลับเป็นบางข้อความเท่านั้นจนผ่านไปเกือบเดือน นทพรก็ยังไม่ใจอ่อนให้เหมราชง่ายๆ
“พี่แนทใจร้ายจัง รวิสงสารคุณเหม” รวิพูดขึ้น หลังจากนทพรมาหาที่บ้านของบารมี เพื่อเอาการ์ดเชิญมาให้
“เขาจะได้รู้ไงว่าพี่ไม่ได้ง้อง่ายๆ ต่อไปจะได้ไม่คิดจะทำผิด” นทพรบอกรวิ รวิพยักหน้าเข้าใจ
“ถ้าเราหายโกรธง่ายๆ ต่อไปเขาก็จะได้ใจ คิดว่าทำผิดแล้วค่อยมาง้อทีหลัง ง้อแปบเดียวก็ใจอ่อน ก็จะทำผิดซ้ำซาก แบบนี้ใช่ไหมคะ” รวิพูดตามความเข้าใจ
“ประมาณนั่นแหละ” นทพรบอก แล้วล้วงการ์ดเชิญออกมายื่นให้รวิ
“วันเกิดพ่อพี่วันศุกร์นี้ ฝากการ์ดเชิญให้เสี่ยบารมีด้วย รวิจะไปด้วยก็ได้นะแต่ต้องอย่าอยู่ห่างจากเสี่ยบารมีนะ” นทพรบอก ตอนนี้เธอเรียกบารมีว่าเสี่ยเหมือนคนอื่นๆ อย่างน้อยเขาก็อายุมากกว่าเธอถึงแปดปี
“รวิจะบอกอาบารมีให้นะคะ” รวิรับซองมาเปิดดู งานวันเกิดปีนี้จัดที่โรงแรมของเหมราช
“แล้วพี่แ
