เลือดที่ไหลออกมาเป็นทางจากตัวของรามิล ทำให้น้ำเพชรตกใจจนทำอะไรไม่ถูก สีหน้าของรามิลเองก็ดูไม่ค่อยสู้ดีเพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็ยังไม่ได้เต็มร้อย
“เลือดนายไหลออกมาไม่หยุดเลย” น้ำเพชรพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกดเข้าที่แผลเขาให้
“ผมจะรีบพานายไปโรงพยาบาลนะครับ” คนขับรถเอ่ยบอก พร้อมกับเร่งความเร็วเมื่อเห็นสภาพคนเป็นเจ้านาย
“ไม่ต้อง พากูกลับไปที่บ้าน”
“แต่เราอยู่ไกลจากที่นั่นมากนะครับ”
“กูบอกให้กลับไปที่บ้านก็กลับ อย่าขัดคำสั่งกู” รามิลเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แทบจะพูดออกมาไม่ไหว ทำให้คนขับรถต้องรับคำอย่างเลือกไม่ได้
“ฉันว่านายควรจะไปโรงพยาบาลก่อน”
“ไม่!”
“นายนี่มันประสาทจริงๆ เลือดจะไหลออกจนหมดตัวแล้วรู้ตัวบ้างไหม” น้ำเพชรว่าให้อย่างเหลืออด เธอไม่ได้เป็นห่วงเขา แต่ก็เห็นว่าสีหน้ารามิลตอนนี้ดูไม่สู้ดีนัก อย่างน้อยก็ควรได้รับการรักษาโดยเร็ว
“ไม่ดีหรือไง ถ้าฉันตายเธอก็จะได้เป็นอิสระ” รามิลพูดพร้อมก
