DI MAWALA-WALA ang ngiti sa mukha ko habang kausap si Lloyd. Yep. Lloyd Villarama-one of the most handsome man in the campus-next to that playboy Jonathan. I wonder kung bakit mas madaming nagkakagusto dun sa playboy na yon kesa dito kay Jonathan e mas gwapo at di hamak na mas mabait naman itong lalaking ito.
Look, andami nyang lamang dun sa Jonathan Mendoza na iyon noh.
Kagwapuhan-check ☑
Katawan-check na check ☑
Good image- check ☑
Hindi playboy-check ☑
See? Mas gugustuhin ko pa siyang maging jowa kesa dun sa isang playboy na yon e.
“Ano nga palang ginagawa mo dito?” pagtatanong naman nito sa akin.
Nginitian ko naman siya, “Pauwi na ako. Naisipan ko kasing maglakad na lang.” sagot ko naman.
“Ganun ba? Gusto mo ihatid na kita.” aniya naman na inilingan ko.
“Hindi na kailangan, Lloyd. Kaya ko na ang sarili ko.” ani ko naman, “tsaka baka makita ka pa ng mga schoolmates natin na kasama ako,magalit pa ang mga iyon sayo.”
Lloyd smiled at me. “They are just a fan girls, they are not entitled to control my life.” ani pa niya. “Kaya tara na, may kotse ako ihahatid na kita.” aya pa nito.
Aish. Mukhang ayaw nyang patinag. Kahit kailan talaga hindi siya nagbago, simula pa lang nuong elementary days namin ganyan na siya. Pati 'nung junior high school. Talagang makulit na.
“Oka---”
“She can't ride with you. She's with me, Lloyd.” sabay kaming napalingon ni Lloyd nang may magsalita mula sa di kalayuan.
At aba! Anong sinasabi nitong Jonathan na to?
Lloyd frowned. “She's with you? But, she said that she's going home already?”
Jonathan look at Lloyd, emotionless. “No. I'm going to send her home. I just bought a drink for her. Right, Shan?”He casually said as if it's nothing hilarious to hear.
I am planning to answer him in disgust when his heavy stare immediately landed to me that made me gulped multiple times. His eyes, It's too heavy and dark.
Naramdaman ko ang presensya ng titig ni Lloyd sakin, mukhang hinihintay nito ang isasagot ko. Hindi ko alam kung anong nangyari—pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad palapit kay Jonathan, habang may isang pekeng ngiti sa labi nang tumingin kay Lloyd.
“Sorry, Lloyd. Naalala ko pala, may usapan kaming dalawa na sabay kaming uuwi.”Napipilitang tugon ko kay Lloyd at di nakatakas sakin ang pagi-iba ng ekspresyon niya.
“Told you Dude, we will go home together.”may kaarogantehang sabi ni Blake. Pinigilan ko namang mapairap dahil sa uri ng pagsasalita nito. Kahit kailan talaga ang yabang nitong lalaking to.
Ang sarap ilunod sa lawa!
Ilang segundo muna ang lumipas bago tuluyang nakasagot si Lloyd, nakatingin siya ng diretso sa mga mata ko na ipinagtaka ko. May nababasa akong kakaibang emosyon sa mukha niya. Di ko lang alam kung ano.
“Sige, Shan. Sa susunod na lang kita ihahatid pag--”he paused for a minute and he laid his eyes on the guy beside me--on Jonathan. “pag mag-isa ka na.”He continued.
“Mag-iingat ka ha?”muling ani nito. Sinuklian ko naman siya ng ngiti.
“Oo naman. Ikaw din, mag-iingat ka.”pagpapaalam ko naman. Tumango lang ito, bago muling tumingin kay Jonathan na kasalukuyang nakatayo sa tabi ko. Medyo matagal din silang nagtitigan, bago tuluyang umalis si Lloyd.
Sinundan ko nang tingin ang papalayong pigura ni Lloyd, at nang mawala ito sa paningin ko, saka ko pinanlisikan ng mata ang playboy na katabi ko.
“Hoy, Lalaki! Ano bang ginagawa mo?” panimula ko naman. “Alam 'mong wala tayong pinag-usapan na sabay tayong uuwi!” i shouted at him.
Agad namang nawalan ng emosyon ang mukha niya nang humarap siya sakin, nakapamulsa ito at seryosong nakatitig sa mga mata ko.
“May pag-uusapan tayo.” He suddenly professed.
My brows curled. “Ano naman iyon?” nagtataka 'kong tanong sa kanya. As far as i remember, wala naman kaming dapat pag-usapan. At diba may kasama siyang babae? Nasan na yon? Bat di na lang iyon ang guluhin nya imbes na ako?
I can feel his heavy stares at me that made me snap out of thoughs. I look at him, and now i can see his jaw clenching and his eyes are too dark and sharp. I suddenly gulped.
Bat ba sya ganyan makatingin?
“B-bakit?” Hindi ko napigilang tanong sa kanya dahil sa uri ng pagtitig niya sakin. Pakiramdam ko buhay pa ako pero kinakatay naman sa uri ng titig niya.
He sighed then he look away. “I thought you like me?” he said that made me still. Then he put his gaze back to me again. “Then why are you treating me as if you hate me?” He asked.
Seryoso ang pagkakatanong nya sa akin, kaya parang pinanuyuan ako ng laway. Wala akong maisip na isagot. Masyado akong nadadarang sa tono ng pananalita nya at sa pagtitig niya.
Gohd! Nakakatakot pala ang lalaking to.
With that, I avoided his gaze. As i hid my hand t my back and cross my fingers. God, patawarin nyo ako. Andami ko nang kasinungalingan na nasasabi ngayong araw!
“I--I really like you, I do...”I started mumbling, and then i paused for a minute before putting my eyes on his again. “But because of what you did on my letter, I now hate you, you jerk!”I sarcastically said.
Pinaningkitan nya naman ako ng mata. This time, nawala na ang seryosong tingin nya sa halip ay napalitan iyon ng iritasyon. Uh oh.
“Dahil lang sa letter mo na yon hate mo na ako? Yun lang ang dahilan mo?”
I nodded consecutively. “Yes. And wag mo maila- lang yun because i put a lot of efforts just to do that letter for you, but you just ignored it and what hurts for me the most is you ruined it!”I said while giving him a very sharp glare.
That part is true. Pinaghirapan ko ang paggawa ng letter na yon pero hindi nya man lang pinahalagahan!
Hirap na hirap pa man din akong pag isipan kung anong kasinungalingan na patungkol sa feelings ko ang ilalagay ko duon para lang magmukhang kapani-paniwala sa kanya.
Nabalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang pagbuntong-hininga ni Jonathan. Tinignan ko siya diretso sa mga mata nya—na mukhang isang pagkakamali dahil nahuli ko lang naman syang nakatitig din sa akin pabalik.
Did i mention that Jonathan's eyes is a beautiful one? His brown eyes are full of emotions if you will just have the chance to look at it closely. At sa sitwasyon ko ngayon, nahook ako sa mga mata nya.
Those eyes...
It's wonderful.
“Like what you see?”tila nabuhusan ako nang malamig na tubig nang magsalita si Jonathan, na kasalukuyang katitigan ko—and oh, ang lapit nang mukha nya sakin.
How did he came closer to me without me noticing it?
Ganun ba ako ka-hook sa pagtitig sa mga mata nya na to the point hindi ko man lang napansin ang paglapit niya?
Ohmygosh! Mukha siguro akong tanga sa harapan nya kanina.
Dahil sa naisip ko, agad nanlaki ang mga mata ko at wala sa sariling napatalikod at napalakad nang mabilis palayo.
Ohmygoodness Shanaiah!
Bakit mo siya tinitigan kanina? Yes. He has a beautiful eyes, but you don't have to stare at him like that. Hindi mo sya gusto, Shan. Palabas lang ang lahat. Kelangan mo lang syang pasakayin para malaman mo kung ano ang dahilan ng hindi nya pakikipag relasyon.
You just need to act, to absorve informations for Sarah's sake. Remember, that guy who has a beatiful and mermerizing eyes was the one who broke your best friend's heart.
I sighed consecutively, before i lift my head up.
Tama. Isipin mo lang lagi na joke lang lahat at kahit kailangan hindi ka mafo-fall sa kanya Self. His not worthy to be love. Masasaktan ka lang kapag minahal m—
“anon---hmmmmpp!”napatigil ako sa paglalakad at pangangaral sa sarili nang may mga braso pumulupot sa bewang ko, habang ang isang braso ay nakapwesto sa bandang mukha ko upang takpan ang bibig ko at hindi makasigaw.
I turned to see the face of the person who did this, and i frowned to see Jonathan. He is now dragging me towards the parking—WAIT! PARKING?
Anong gagawin nya sakin?
Huminto siya sa paghila sa akin nang marating namin ang isang kulay itim na Porsche. Yes. I know the car. My dad owns one, and it was so expensive!
At biruin mo na ang estudyanteng katulad nya at nakayanang bumili ng ganyan sasakyan, kaya isa lang ang ibig sabihin non. Sobrang yaman nya!
“Pumasok ka sa loob nang tahimik.”I heard he murmured behind me, and i can feel his breath on my neck, that makes me shiver and electrified at the same time. “TAHIMIK. Understand?”He continued, while slightly pushing me at the car's slightly opened door.
He's commanding me. Wow. Iumpog ko kaya siya dito sa pintuan ng kotse! Aish.
Kahit labag sa kalooban ko, wala na akong ibang nagawa kundi ang tumango.
With that, after nodding at him. He slowly let go of his hand that was covering my mouth. I turned my back as a glare instantly appeared on my face. I made sure that my face looks devilish for him.
I opened my mouth to throw a curse on him for what he did to me, but to my surprise he quickly pulled me closer to him—and our face was close too. Geez!
My eyes widened in astonishment and nervousness. Ano 'bang ginagawa nya?
His eyes are on mine, and his having an warning look.
“Try to talk...”he sounds so dreadful. “And i swear I'll take the very important thing you have.”
My forehead knotted, as wonder filled my mind. What thing is he saying?
Mukha namang naintindihan nya ang ekspresyon ng mukha ko, kaya mabilis siyang nagpakawala ng nakakainis na ngiti bago inilapit pang lalo ang mukha nya sakin.
My heart raced in so much nervousness and worry. Gosh. Panu pag may nakakita sa amin? He's too closed!
Ano na lang ang iisipin nung mga nakakita sa amin? Baka akalain nila may milagro kaming ginagawa dito.
My mind was brought back to him, when he looked at my eyes, down to my nose, then to my parted lips, and last thing is on my...WHAT THE HELL!
He's looking at my breast for goodness sake!
I instantly covered my breast. Hindi naman ako nakikitaan sa suot 'kong damit pero still. Hindi pa din maganda na nakatingin sya sa dibdib ko.
He put his gaze back to my eyes again, then he smiled nochalantly. “Why are you hiding that to me?”He asked. My brows curled, but i didn't talk. “We'll, hindi naman nakakatawag ng pansin yan because it's too flat.”He said.
Pinanlisikan ko naman sya ng mata, “WAL--”
“--stop or i'll take your virginity!”
“Wal---what?”my eyes got widened in so much shock after hearing what he said. He...he will take my what?
Walang hiya sya!
He smirked evily to me, “You heard me.”He said. “If i were you, i will just seat in, and i'll zip my mouth if you don't want to go home devirginized.”He just said, and he bit his lower lip before leaving me, and step inside's the driver's side.
While me,
My heart is pounding in too much hatred.
Ang manyak nya!