Episode : 2 เขิน

1584 Words

มะนาว “ไทม์ตื่นได้แล้ววันนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรือไง” ฉันต้องแหกตาตื่นแต่เช้ามาปลุกน้องชายตัวเอง เมื่อคืนก็เล่นเกมส์จนดึกและกว่าไอ้เด็กบ้านนั่นจะกลับได้ “ไปก่อนเลยนาวเดี๋ยวไทม์ขับรถไปเอง” บิ๊กไบค์อีกแล้วสินะไอ้เด็กบ้านั่นก็ขับ มิน่าถึงอยู่ด้วยกันได้น้องชายของฉันเรียนโรงเรียนนานาชาติเพราะอะไรรู้มั้ยคะเพราะมันบอกเบื่อกฎระเบียบโรงเรียนไทย เหอะ เหตุผลโคตรปัญญา “งั้นห้ามขับรถเร็วและถ้าเลิกเรียนแล้วห้ามพาใครมาที่ห้องเข้าใจมั้ย” ฉันสั่ง “ก็ไม่ไม่ได้พาใครมานี่จะมีก็พี่เธียคนเดียวแหละ” “พอเลยนะไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่ไอ้ไทม์”ฉันว่าใส่น้องตัวเอง “เลิกบ่นได้ป่ะนาวพี่เธียชอบลงไปได้ไงวะแม่งบ่นเป็นป้าเลย” “กรี๊ด ไอ้ไทม์” ฉันกรี๊ดใส่หูน้องชายตัวเองป้าตรงไหนกัน “แตกแล้วมั้งหูกูเนี่ยออกไปเลยนาวไทม์จะนอน” ฉันเดินกระทืบเท้าออกมาจากห้องไอ้น้องเวรเห็นคนอื่นดีกว่าพี่สาวตัวเอง ฉันขับรถมามหาลัยนอกจากจะเบื่อคนแล้วฉันยังเบื่อการจราจรเมืองไทยอีกด้วย มหาลัย “หน้าบึ้งแต่เช้าเลยน้องเธียเตอร์ไม่รักแล้วหรอคะ” ตีตี้เพื่อนรักของฉันก็แซวขึ้น “ไอ้อาร์ตี้มึงก็ไปแซวมัน” นี่ก็อีกคนชะอมเพื่อนรัก “อาร์ตี้บ้านเตี่ยมึงสิอิชะอม” “แล้ววันนี้น้องเธียเตอร์กูจะมาป่ะ” เพื่อนฉันแต่ละคนนี่ก็เหลือเกินอวยกันเข้าไปยิ่งคะน้านี่อย่างคลั่ง “เลิกพูดถึงไอ้เด็กบ้านั่นได้มั้ย เมื่อคืนก็กว่าจะกลับดะ...” ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองทันทีแต่คิดว่าจะรอดมั้ยล่ะ “กว่าจะกลับคืออะไรคะคุณมะนาว” ชะอมหรี่มองฉันอย่างจับผิด “แสดงว่ามึงพาน้องเธียของกูเข้าห้องแล้วใช่มั้ยอินาว” คะน้าเขย่าแขนฉัน “แรดเงียบนะคะปากก็บอกว่าไม่ชอบ” ฉันนั่งฟังเพื่อนตัวเองเหน็บแนมแล้วแต่ละคนคือจ้องจะเอาคำตอบให้ได้เลย “ไม่ได้พาเข้าห้องไอ้ไทม์ต่างหาก” ฉันรีบบอก “เอาน้องไทม์กูมาอ้างลองเตียงกันแล้วสิคะ” ตีตี้ถามฉัน ฉันสงสัยเหมือนกันว่าไอ้ลองเตียงนี่มันคืออะไรเมื่อคืนไอ้เด็กบ้านั่นก็พูด “ลองเตียงคืออะไรพูดเหมือนไอ้เด็กบ้านั่นเลย” ฉันถามกลับ “อิโลกสวยมึงไม่รู้จริงๆ” ฉันพยักหน้ารัวๆ ให้เพื่อน “ก็แบบ ป้าบ ป้าบ กันอ่ะมึง” คะน้าพูดออกมาพร้อมทำมือให้ฉันดู “ไอ้เธียเตอร์” เธียเตอร์ ฮัด ชิ้ว ผมนั่งจามมาสามสี่รอบแล้วใครคิดถึงผมกันเนี่ย ผมกำลังนั่งเรียนอยู่ในห้องเมื่อคืนกว่าจะกลับก็ดึกมากแล้วผมไม่ได้ลองเตียงกับนาวนะอย่าพึ่งเข้าใจผิดกัน เพราะถ้าทำแบบนั้นนาวเอาผมตายแน่แต่ผมเล่นเกมส์กับน้องชายเธอต่างหากล่ะ “เป็นหวัดหรอมึง” ไอ้เวย์เพื่อนผมถาม “เปล่าเป็นสงสัยนาวจะคิดถึงกู” ผมบอกก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู “ถ้าพี่เขาคิดถึงมึงเขาคงรับมึงเป็นแฟนแล้วป่ะ” จุก สัสไอ้เปอร์เพื่อนผมพูดได้เจ็บมาก “ไอ้เวรนี่” ผมยกเท้าถีบมันทันที “อย่างน้อยเมื่อคืนกูก็ได้ไปห้องนาวล่ะวะ” ผมบอกก่อนมันสองตัวจะหันขวับมามองผมด้วยสายตาที่จับผิด “รุกหนักนะเดี๋ยวนี้คุณเธียเตอร์” ครืด ครืด ผมกำลังจะตอบเพื่อนแต่มือถือผมมันก็ดังขึ้นมาสะก่อนและผมต้องตกใจเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่หน้าจอ “รับสิครับไม่งั้นก็เอามากูจะรับให้” ไอ้เปอร์แย่งมือถือไปจากผม นี่เป็นครั้งแรกที่มะนาวโทรหาผมเลยนะ “ครับที่รัก” (ไอ้เธียเตอร์ที่แกบอกลองเตียงเมื่อคืนน่ะฉันจะฆ่าแก) “อะไรนาวจะมาด่าเธียทำไมเธียยังไม่ได้ทำเลยนะ” (แต่แกพูดทำไมฮะ!!ไอ้บ้าเอ๊ย) “โมโหอะไรนาวก็ดีกว่าเธียไปลองกับคนอื่นมั้ยล่ะครับที่รัก" (หึ่ย เชิญอยากไปลองกับใครก็เชิญ) “พูดเองนะนาวงั้นคืนนี้เจอกันครับ” (อะ...ไอ้) ผมกดตัดสายมะนาวทันทีนึกว่าคิดถึงที่ไหนได้โทรมาด่า แต่ผมไม่ได้โกรธหรอกครับด่าก็เท่ากับรักนั่นแหละ “มึงอย่าบอกนะว่าเมื่อคืนที่ไปห้อง” ไอ้เวย์ชี้หน้าผมทันที “ไอ้เธียมึงแน่มาก” “อะไรของพวกมึงวะ” ผมถาม “มึงกับพี่มะนาว” ไอ้เวย์พูดพร้อมทำท่า “หึ ยังว่ะพวกมึงก็รู้ว่าถ้ากูทำแบบนั้น” ผมยิ้มอ่อนให้เพื่อนตัวเอง “..................” “วันนี้นาวคงไม่ได้ไปเรียน” . . จิตใจผมไม่ได้อยู่ที่หนังสือเรียนสักนิดเพราะเข้าไปเช็คไอจีของมะนาวคือแม่งไปเดินห้างกับเพื่อนสบายใจเฉิบเลยแถมยังมีเพื่อนผู้ชายไปด้วยอีก “อีกครึ่งชั่วโมงเอง” เสียงไอ้เปอร์บอกผม “แม่งอย่าให้เจอนะ” ผมบอก สุดท้ายเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึงสักที ผมรีบเดินออกจากห้องเรียนทันทีไม่ต้องถามว่าจะรีบไปไหนมีอยู่คนเดียวนี่แหละไม่รู้ป่านนี้จะอยู่ไหนแล้ว “เธียเตอร์เดี๋ยวสิ” ผมหันมองคนที่เรียกเพื่อนร่วมห้องผมเองและถ้าผมไม่ได้คิดไปเองคือเธอชอบผมและชอบมานานแล้วด้วย “มีอะไรเรารีบ” ผมบอก “ฟ้าจะให้เธียช่วยแปลภาษาให้หน่อย” เหอะ เธอเรียนสายภาษาไม่ใช่หรอวะ “ไม่ว่างจะไปหาแฟน” ผมบอกแล้ววิ่งออกมาทันทีไม่ได้สนใจหรอก ผมขับบิ๊กไบค์ของผมเองนี่แหละไม่นานก็มาถึงห้างส่วนเพื่อนผมสองคนเดี๋ยวคงตามมาผมรีบจอดรถแล้วเดินเข้าในตัวห้างทันที T_Ter : อยู่ไหนนาว T_Ter : นาวรู้ว่าเห็นอยู่ไหนจะไปหา ผมส่งข้อความหาแต่มะนาวไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ผมรู้ว่าเธอเห็นแต่ไม่เป็นไรครับรอให้เจอก่อนจะโบกให้จีบมาก็ตั้งนานไม่ยอมใจอ่อนให้สักที M_Now : เรียนอยู่อย่ากวน หึ ผมนั่งมองข้อความเรียนอยู่งั้นหรอได้ครับคุณมะนาวผมเดินมองหามะนาวทันทีกล้าคิดว่าโกหกผมได้หรอ แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างผมสะด้วยสิ “ไหนบอกเรียน” ผมเดินเข้าไปทักทันทีพร้อมโชว์ข้อความที่มะนาวส่งมาให้ “อ้าวน้องเธียเตอร์” พี่คะน้าทักผม “มันก็เรื่องของฉันป่ะ”มะนาวรีบตอบผม “ใครอ่ะนาว” ผมปรายตามองไอ้คนที่ถาม “ไม่เสือก” มะนาว “ถ้าจะมาหาเรื่องกลับไปเลยนะ” ฉันผลักไอ้คนที่ยืนจ้องหน้าเพื่อนฉันอยู่ วันนี้อาจารย์ยกคลาสก็เลยมาเดินเล่นกับเพื่อนที่ห้างแต่ไม่คิดว่าจะเจอไอ้เด็กบ้านี่ “ทีกับคนอื่นปกป้อง” เธียเตอร์พูดก่อนจะมองหน้าอย่างหาเรื่อง “ก็เพื่อนกลับไปได้แล้ว” ฉันไล่รอบที่สองแต่ดูเหมือนว่ามีบางคนจะดื้อด้านมาก ฉันยืนมองหน้าเธียเตอร์ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ร้อนไม่เหมือนทุกครั้งที่เจอกันเลยเขาดูน่ากลัวไม่ยิ้มแถมยังทำหน้าดุใส่ฉันอีก “คุยกันหน่อย” เฮ้ย ฉันยังไม่ตอบเลยนะว่าจะคุยด้วยพ่อคุณเล่นลากฉันออกมาเลย “ไม่คุยไม่มีอะไรจะคุยด้วยปล่อย” ฉันบอกก่อนจะสะบัดมือออก “นาวเธียหึงนะไอ้นั่นมันชอบนาวอ่ะ” เนี่ยเธียเตอร์ที่ฉันรู้จักแต่เดี๋ยวนะ วินเนอร์เนี่ยนะชอบฉันวินเนอร์เป็นเพื่อนที่คณะก็สนิทกันพอสมควรแหละ “ชอบแล้วยยังไงนายไม่มีสิทธ์มาหึงฉันนี่”ฉันบอกไป “ย้ำจริงนะ” “ขนาดย้ำอยู่ทุกวันนายก็ยังไม่เข้าใจเลยอ่ะ” “ก็รักอ่ะ ทำไมเธียจีบนาวมาก่อนมันด้วยซ้ำนะไม่รู้แหละเธียหึง” ทำไมหน้าฉันถึงร้อนแบบนี้ห้างปิดแอร์หรอ “บ้าบอ” “เขินหรอนาวหน้าแดงดีใจจังนาวเขินน่ารักนะเนี่ย” ไม่พูดเปล่าเธียเตอร์เอามือมาดึงแก้มฉันจนจะฉีก “เขินอะไรร้อนย่ะกลับไปได้แล้ว” “ไล่จังถ้าหายไปอย่าร้องไห้คิดถึงเธียล่ะ” ฉันมองหน้าพูดอะไรของเขาเนี่ย “หายก็ดีจะได้มีความสุข” ฉันบอกก่อนจะเดินมาหาเพื่อน “เออ จำไว้เลย” หลังจากนั้นเธียร์เตอร์ก็กลับไปซึ่งฉันไม่รู้ว่ากลับจริงหรือเปล่า M_Now : อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง T_Ter : ปากดีนะนาวเคยโดนจูบกลางห้างมั้ยครับ อึก ฉันมองข้อความก่อนจะมองหาไอ้คนที่ฉันพึ่งไล่ไปเมื่อกี้ เฮ้อ โล่งอกฉันเดินกลับมาหาเพื่อนที่มองหน้าฉันอย่างจับผิด “หน้าแดงเชียว” ชะอมเอ่ยแซว “ก็มันร้อน” “ทำไมน้องเธียกูตาต่ำแบบนี้คนสวยแบบกูไม่ชอบ” คะน้าพูดประชดฉัน “เอามั้ยล่ะจะบอกให้” “กลัวคุณมะนาวร้องไห้อ่ะไม่เอาหรอก”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more