Have got only this one พี่ครับรับรักผมหน่อย [ เธียเตอร์ + มะนาว ]

มะนาว จึก จึก ฉันหันมองคนที่จิ้มหลังฉันอยู่ก่อนจะหันกลับมาเล่นมือถือตัวเองต่อโดยที่ไม่สนใจมันเลยสักนิด และไอ้คนที่จิ้มหลังฉันเมื่อกี้คือน้องชายของฉันเองชื่อไทม์ค่ะ “นาวทำอะไรอยู่อ่ะ” ตั้งแต่เกิดมาฉันก็ไม่เคยจะเห็นน้องชายตัวเองเรียกคำนำหน้าของฉันเลย เอาง่ายๆมันไม่เคยเห็นฉันเป็นพี่นั่นแหละ “แล้วแกจะมายุ่งอะไรด้วย” ฉันมองไทม์ตาขวาง “คุยกับหนุ่มอ่ะดิ ม๊า!! นาวมีแฟนอ่ะม๊า” เฮ้อ ฉันอยากจะฆ่าน้องตัวเองจริงเลยๆขี้ฟ้องเป็นที่หนึ่ง “ไอ้ไทม์ถ้าไม่หยุดฉันจะบอกคุณป๋าว่าแกโดดเรียน” ฉันน่ะกำความลับของน้องชายตัวเองไว้เยอะและมันเยอะสะจนชาตินี้ฉันพูดไม่หมด “ไม่สวยแล้วยังใจร้ายอีก” “หล่อตายแหละแกน่ะ” “สองพี่น้องเป็นอะไรกันอีก” เสียงทรงพลังดังมาจากด้านบนม๊าฉันเองค่ะอยากจะบอกว่าม๊าฉันดุมากเลยนะ “ม๊านาวแกล้งไทม์” น้องชายฉันรีบวิ่งเข้าไปออเซาะทันที "ม๊าขาเดี๋ยวนาวจะกลับคอนโดแล้วนะคะ” ฉันบอกไปฉันอยู่คอนโดตั้งแต่เรียนมอปลายแล้วค่ะจนตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีสามแล้ว ฉันกับไทม์อายุห่างกันเกือบสี่ปีแลยนะ “ขับรถกลับดีๆนะลูก ฟอด” ม๊าบอกฉันก่อนจะหอมฟอดใหญ่ “ม๊าครับไทม์ขอไปอยู่คอนโดกับนาวได้มั้ยอ่ะ” ฉันหันขวับมองหน้าน้องชายทันที “ถามพี่เขาเองแล้วกัน” “หึ ไม่มีทางแกอยู่บ้านน่ะดีแล้วบาย” ฉันบอกน้องชายตัวเองก่อนจะเดินไปที่โรงจอดรถ ติ้ง!! T_Ter : นาวอยู่ไหน T_Ter : อ่านแล้วก็ตอบดิ เดี๋ยวจะโดน T_Ter : ได้นาวได้ไม่ตอบใช่มั้ย แล้วเจอกันคร้าบบบบบบ ฉันมองไอ้คนในแอพสีเขียวไม่ใช่แฟนฉันนะและฉันยังโสดด้วยค่ะ แต่ไอ้คนที่ทักฉันมานี่คือไอ้เด็กบ้าที่ตามตื้อฉันมาจะหนึ่งปีแล้ว และฉันอยากจะบอกว่าเขาเรียนอยู่มอหกค่ะทุกคน ฉันหยิบมือถือขึ้นมาอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะเบื่อมากเบื่อพอๆกับไอ้ไทม์เลยอ่ะ . . คอนโด ที่จริงยังไม่อยากกลับแต่เพราะพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าและตอนที่ฉันขับรถมาก็มีหมาส่งข้อความมาเกือบร้อยข้อความ ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับไอ้บ้านี่ดีจ้างคนมาเป็นแฟนหลอกก็แล้วด่าก็แล้วไล่ก็แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ผลเลยสักวิธี กึก!! ฉันหยุดเดินเมื่อเห็นคนที่ฉันไม่อยากเจอหน้ายืนพิงเสาอยู่ ฉันรีบม้วนตัวแล้วเดินกลับอย่างเร็วอย่าเห็นนะ “มะนาวหยุดเดี๋ยวนี้นะ” แค่นั้นแหละฉันรีบวิ่งเข้าคอนโดทันที “มีอะไร” “ไงครับที่รักคิดถึงจัง” สุดท้ายคนขาสั้นอย่างฉันก็โดนจับจนได้ “ที่รักบ้านแกสิปล่อย” ฉันสะบัดมือออกเมื่อไอ้บ้านี่จับมือฉันไว้ “ไลน์ไปอ่านแล้วทำไมไม่ตอบ”ฉันถอนหายใจใส่ไอ้คนที่พูดเสียงดุ “ก็น่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วมั้ยล่ะ” ฉันบอกไป “ก็คนอยากคุยด้วยอ่ะผิดมากหรือไง” ฉันถอนหายใจใส่อีกรอบแต่อย่าได้คิดว่าหมอนี่จะโกรธนะคะเพราะตอนนี้เขายืนยิ้มแป้นโชว์ฟันจนหมดทุกซี่ “ไม่เบื่อบ้างรึไงตามฉันเนี่ย ฉันโคตรจะเบื่อเด็กอย่างนายเลยอ่ะ” ฉันพูดแต่มีหรอจะฟังฉัน “บอกกี่ทีแล้ววะก็คนมันรักไปแล้ว” “โอ๊ย!! จะมารักอะไรฉันล่ะนายยังเรียนไม่จบมอปลายเลยนะ” ฉันบอกไป “ก็อยากจะเกิดเร็วกว่านี้แต่มันเลือกไม่ได้ไงจะให้ทำยังไง” “หยุดตื้อหยุดอ่อยฉัน” “พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องจับปล้ำดีมั้ย ฮึ” เธียเตอร์ ผมยืนขู่คนตรงหน้าจีบมาก็ตั้งนานทำไมไม่รับรักผมสักที สวัสดีครับผมชื่อเธียเตอร์อายุผมก็สิบเจ็ดย่างสิบแปดแล้วผมเรียนอยู่มอหกก็กำลังจะจบแล้วแหละแต่ก็ช่างเรื่องของผมเถอะเพราะตอนนี้ผมสนใจแค่ว่าที่แฟนและเมียในอนาคตอันใกล้นี้เท่านั้น “อย่ามาลามปามฉันนะ” ผมจีบมะนาวมาหนึ่งปีแล้วครับแต่เธอก็ยังไม่ยอมใจอ่อนให้ผมสักที ผมรู้จักเธอได้ยังไงน่ะหรอเธอเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนผม แรกๆผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกแต่พอมะนาวจบออกมาผมถึงรู้ใจตัวเองหลังจากนั้นผมก็เริ่มจีบและจีบคนเดียวด้วย “ก็พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องก็ต้องใช้ภาษากายไง” ผมบอกก่อนจะเอาหน้าเข้าใกล้ คนอะไรน่ารักชะมัดแต่เสียอย่างเดียวชอบทำหน้านิ่งและเย็นชาใส่ผมและใช่ครับเธอเป็นเฉพาะกับผม “มีอะไรฉันจะขึ้นห้องแล้ว” เสียงมะนาวดูอ่อนลงแต่ก็ดีผมขี้เกียจขู่เธอแล้ว “คิดถึงไม่เจอตั้งวันนึงเลยนะนาว” ผมบอก ที่จริงอายุผมกับมะนาวก็ไม่ได้ห่างกันเยอะด้วยซ้ำแต่ทำไมชอบมองว่าผมเป็นเด็กอยู่เรื่อย ผมไม่เด็กแล้วนะครับถ้าเกิดก่อนได้ผมก็อยากเกิดแหละอยากเกิดก่อนเธอหลายปีด้วยซ้ำแม่ง “นาวคุยกับใครอ่ะ” ผมหันมองเสียงผู้ชายต้องสนิทกันขนาดไหนถึงเรียกแฟนผมแบบนี้ได้ “อ้าวไทม์” ผมทักขึ้นเมื่อเห็นหน้าคนที่ถามมะนาวเมื่อกี้ “พี่เธียมาทำอะไรที่นี่ครับ” ผมรู้จักกับไทม์มาสักพักแล้วครับเราเล่นเกมส์กลุ่มเดียวกันก็เจอนัดเจอกันบ้างแต่เดี๋ยวไทม์รู้จักนาวได้ยังไง “มาทำไมไทม์” มะนาวหันไปถามไทม์ “ม๊าให้มาอยู่คอนโด” “เดี๋ยวนะนี่ไทม์กับมะนาว” ผมชี้นิ้วสลับกันไปมาระหว่างสองคน “อ๋อ นี่มะนาวพี่สาวผมเองพี่” งั้นผมก็มาถูกทางแล้วสิเนี่ย มะนาว ฉันกลอกตามองบนเมื่อเห็นน้องชายตัวเองที่ไปสนิทกับไอ้เด็กบ้านี่ เฮ้อ ขอลาตายสองวันได้มั้ยคะทำไมชีวิตของฉันถึงหาความสงบสุขไม่ได้ “แล้วพี่รู้จักพี่สาวผมได้ไง” ไอ้น้องบ้านี่ก็ถามจัง “พี่กำลังจีบพี่สาวไทม์อยู่อ่ะ” เธียเตอร์หันมายิ้มให้ฉันอย่างผู้ชนะ “จีบนาวเนี่ยนะโหพี่เธียคิดผิดคิดใหม่ได้นะพี่” น้องชายฉันบอกพร้อมกับหัวเราะ “ไอ้ไทม์” “นมก็แบนดั้งก็ไม่มีพี่ชอบแบบเรียบๆ หรอ” ฉันอยากจะฆ่าน้องชายตัวเองจริงๆเถอะ “ไม่ให้อยู่กลับบ้านไปเลยแกอ่ะ นายด้วยกลับไปได้แล้ว” ฉันบอกก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์ “เสียใจด้วยนะนาวเพราะไทม์ไม่กลับ พี่เธียไปเล่นเกมส์ห้องไทม์กันพี่” สุดท้ายฉันก็ต้องพ่ายแพ้ส่วนคนที่ยืนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ โว้ย!! ฉันควรจะทำยังไงกับไอ้เด็กนี่ดีนับวันยิ่งรุกฉันหนักเข้าไปทุกทียิ่งมีไอ้น้องชายฉันหนุนหลังเหอะ ฉันเดินกระทืบเท้าเข้าห้องนอนไม่ได้สนใจคนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โซฟาหรอก นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายเข้าห้องฉัน หมายถึงผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่คุณป๋าและไทม์หรือพี่ชายของฉัน ฉันมีพี่ชายนะคะเป็นลูกของอากองทัพแต่พี่เขาไม่ได้อยู่เมืองไทยหรอกนานๆจะกลับมาที “สนใจกันหน่อยดินาว” เฮ้ย!! เข้าห้องฉันมาได้ไงอ่ะ “ออกไปเลย” ฉันรีบไล่ “ห้องน่ารักเหมือนเจ้าของเลยเนาะ” ไม่พูดเปล่านะคะนี่เล่นทิ้งตัวลงที่เตียงของฉันอีกต่างหาก “นายลุกออกไปเลยนะ” ฉันดึงมือไอ้เด็กบ้านี่ให้ลุกขึ้นจากเตียงนอนของฉัน พรึ่บ!!! “ถ้ายังไม่หยุดไล่กันล่ะก็...” ฉันพยายามจะลุกออกแล้วจะดึงฉันลงมากอดทำไมเล่า “ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะที่นายทำอยู่มันเกินไปแล้ว”ฉันพูดเสียงดุ “หึ อยากลองเตียงจังครับ”