Kapı zili çaldığında öğleden sonra sessizliğin tam ortasındaydım. Kitap elimde, kahvem masanın kenarında soğumaya başlamıştı. Ayağa kalkıp kapıya yöneldim. Postacı, elinde sarı zarfla bekliyordu.
“Yaren Hanım? Size bir zarf var.”
Başımı sallayıp aldım. Teşekkür edip kapıyı kapattım. Zarf ağır değildi ama içinde sanki kurşun taşıyordu. Masaya oturdum, parmaklarım titreyerek kenarını yırttım.
İçinden birkaç fotoğraf düştü.
İlkinde Atahan yatakta… Üstü çıplak, yanında tanımadığım bir kadın. Kadının başı Atahan’ın göğsüne yaslanmış, gözleri kapalı. Fotoğrafın köşesinde net bir tarih vardı.
Birkaç yıl önceydi. Melis ile sevgili olduğu dönemler…
Nefesim kesildi. Boğazımda bir yumru oluştu. Birkaç fotoğraf daha vardı. Hepsi aynı sahneden… farklı açılardan çekilmişti.
Titreyen ellerimle zar
