ASLI KANDEMİR
Ne kadar da özlemiştim abimleri. Şu bir bir kaç günde burnumda tütmüşlerdi. Her daim dağ misali arkamda olduklarını biliyordum. Bugünde burada olmaları bunun bir kanıtıydı zaten.
Abimin kokusunu içime çekerken, abim beni sarıp sarmalıyordu. Arkasında ise Yasin abim ve Galip abim sıralarını bekliyordu. Ferhat abim beni bırakır bırakmaz, beni kucaklarına çekeceklerdi. Yine de gözlerinde ki bana olan kızgınlığını farketmemek imkansızdı. Haklılardı. Onların bana kızgın olduğu kadar bende kendime kızgındı. Ne yazık ki geçmişi değiştiremiyordum. Keşke mucize denilen kavram benim içinde işleseydi.
" Yok yenge tokuz. Atacağınız her yalana, bol tuzlu laf salatalarınıza tokuz biz. Kardeşimizi alıp gideceğiz." Abimin yengeme verdiği cevapla, yengem de kırıldı. Bugüne kadar ailem, ye
