อ้อมกอดลินลดา

ชะตากรรม

เธออดทนจนอายุสิบแปดแล้วจึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านไปหาห้องเช่าอยู่ ทำงานหาเงินส่งตัวเองแล้วขอทุนการศึกษาจนได้เข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย ได้มารู้จักกับแพนเค้กตอนปี 1 แพนเค้กจึงชวนมาพักด้วยกันเพื่อแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่าย

บ้านแพนเค้กฐานะปานกลางไม่ได้ลำบากแต่เธอก็ทำงานเป็นเพื่อนลินลดา เพราะเวลาเลิกงานจะได้กลับห้องพร้อมกัน แต่ผ่านไปไม่นานแม่บุญธรรมก็ตามตัวลินลดาเจอแล้วคอยมารีดไถเงิน ถ้าไม่ให้ก็จะพูดทวงบุญคุณทำให้เธอรู้สึกผิดที่ทิ้งท่านให้อยู่คนเดียว หลังจากนั้นเธอจึงมีหน้าที่เหมือนดั่งตู้เอทีเอ็มที่ต้องมีเงินพร้อมให้แม่บุญธรรมมากดใช้อยู่เสมอ

“มันหลายปีแล้ว แม่แกยังจะตามมาเอาเงินอีกเหรอ” แพนเค้กถามอย่างเหลืออด สงสารเพื่อนสาวจับใจ

“เฮ้อ... ฉันทำใจแล้วละ ตอนนี้ต้องรีบหางาน เพราะถ้าแม่มาแล้วไม่มีเงินให้ แม่ตีหลังลายแน่” ลินลดาตัดพ้อชีวิต รับรู้ถึงชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

“น่าสงสารจริง ๆ เพื่อนฉัน ไม่ต้องห่วง ฉันจะรีบหาบ้านเศรษฐีรวย ๆ มาให้แกไปเลี้ยงลูกเขา” แพนเค้กปลอบเพื่อนสาวแล้วโผเข้ากอดอย่างเห็นใจ นึกสงสารชีวิตลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องมาแบกรับอะไรมากมายแบบนี้

“เออ... ฉันมีอย่างหนึ่งที่ช่วยแกแก้เครียดได้นะ”

“อะไร” ร่างบางไม่ทันได้เริ่มสร่าง เพื่อนก็หันกลับมารินแอลกอฮอล์เพิ่มให้อีกแล้ว

“เซ็กช่วยแกได้” แพนเค้กพูดอย่างขำขัน แต่ทำเอาอีกคนถึงกับหน้าแดง เพราะเธอนั้นยังบริสุทธิ์และไม่เคยมีแฟนมาก่อน ถึงจะมีคนมีจีบ แต่ด้วยชีวิตที่ต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบจนไม่มีเวลาจะไปใส่ใจเรื่องอื่นมากนัก ทำให้ไม่มีผู้ชายคนไหนอดทนรอเธอได้สักคน

“ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ฉันจะขึ้นไปเปิดห้องข้างบนนอน แกจะนอนกับฉันไหม” ลินลดาเอ่ยชวนเพื่อนสาวพลางชี้ขึ้นไปที่เพดานสื่อถึงห้องพักที่ชั้นบน ผับที่นี่มีห้องให้ลูกค้าพักหากลูกค้าเมาจนกลับไม่ไหวซึ่งนับว่าสะดวกต่อเธอที่เมาจนแทบทรงตัวไม่อยู่มาก ๆ ทั้งสองเคยเมาจนต้องพักที่นี่มาแล้วสองสามครั้งจึงมั่นใจว่าที่นี่ปลอดภัย

“ไม่ล่ะ พรุ่งนี้ฉันทำงานแต่เช้า แกจะกินต่อหรือขึ้นห้องเลย”

“เดี๋ยวกินหมดขวดนี้ฉันก็จะขึ้นห้องแล้ว แกจะกลับก่อนก็ได้นะ ไม่ต้องห่วง”

“งั้นฉันชงให้แกอีกสักพักค่อยกลับแล้วกัน” แพนเค้กรับบทนางชงต่อจนเพื่อนสาวแสนสวยเมามายหนักขึ้น สุดท้ายเธอก็ต้องแบกเพื่อนสาวขึ้นห้องอย่างทุลักทุเล แต่ด้วยสภาพร่างกายที่บอบบางทำให้แบกไปได้ไม่ไกล ต้องเรียกพนักงานในร้านมาช่วย

“น้องช่วยพาเพื่อนพี่ขึ้นไปบนห้อง 314 หน่อยค่ะ เพื่อนพี่เมามากแล้ว” แพนเค้กไหว้วานพนักงานในร้านที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี

“ได้ครับพี่ เดี๋ยวผมไปส่งให้” พนักงานในร้านรับคำมั่นเหมาะแล้วประคองเข้าลิฟต์ไป

ห้อง 314

“พี่ครับ ผมไปแล้วนะ” พนักงานหนุ่มวางร่างบางลงบนเตียงเรียบร้อย ก่อนจะวางกุญแจไว้บนโต๊ะ เพื่อจะออกไปทำงานต่อ

“ขอน้ำหน่อย หิวน้ำ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น โดยที่ไม่ได้ลืมตามอง

“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำให้” แต่เมื่อไปเปิดในตู้เย็นกลับไม่มีน้ำแม้แต่ขวดเดียว พนักงานหนุ่มจึงต้องลงมาชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำขึ้นไปให้ใหม่ “พี่ เดี๋ยวผมลงไปเอาน้ำมาให้นะ”

“...” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง

หนุ่มรีบออกจากห้อง ลงลิฟต์เพื่อไปเอาน้ำ แต่ดันโดนลูกค้าในร้านชนเข้าอย่างแรง ขวดน้ำในมือแตกกระจายเกลื่อนพื้น พนักงานหนุ่มล้มไปนั่งกองที่พื้น ทำให้มือไปโดนเศษแก้วจนเลือดอาบ

“เฮ้ยยย! เป็นไงบ้าง” เสียงเพื่อนร่วมงานเอ่ยถามคนที่โดนขวดแก้วบาดมือ ส่วนลูกค้าที่เดินชนไม่เป็นอะไร แต่ดูท่าทางเหงื่อแตกพลั่ก จนผิดสังเกต

“เลือดออกเยอะขนาดนี้ไปทำแผลเถอะว่ะ” เพื่อนร่วมงานเดินมาประคองคนบาดเจ็บเข้าไปหลังร้าน ส่วนลูกค้าหนุ่มเอ่ยขอโทษแล้วรีบมองหากุญแจห้องที่ตัวเองถือมา

“แม่งเอ๊ย...ใครวางยากูว่ะ ซี๊ดดดด” อีวานหนุ่มนักธุรกิจลูกครึ่งไทย รัสเซีย

“ทำไมห้องไกลจังว่ะ กูจะไม่ไหวแล้ว อื้มมม...” อีวานพยายามข่มอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ตอนนี้อย่าเพิ่งระเบิดออกมา

แกร๊ก.....

“รอนานจนหลับเลยเหรอ” ร่างใหญ่คลานขึ้นเตียงมองหน้าหญิงสาวที่เขาสั่งให้เพื่อนส่งมาให้ด่วน เมื่อรู้ว่าตัวเองโดนวางยา

“ทำไมคนนี้ดูต่างจากคนอื่นๆ ที่เคยส่งมาว่ะ หรือเวลาน้อยไปเลยหาไม่ได้” ด้วยฤทธิ์ยาที่ครอบงำสติสัมปชัญญะ ทำให้เขาไม่เสียเวลาพิจารณาอะไรมาก เพราะตอนนี้ร่างกายเขาร้อนจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยง

มือหนาเกี่ยวสายเดี่ยวสีขาวสะอาดตาทั้งสองข้างลงมากองที่เอวคอด ถกกระโปรงขึ้นข้างบนสำรวจเรือนร่างบาง กลิ่นเฉพาะตัวอ่อนๆ ของหญิงสาวแตะเข้ากับจมูก ทำเอาใจเขาสั่นไหวแปลกๆ ยิ่งทำให้ฤทธิ์ยาในตัวทวีความรุนแรงเพิ่มมากขึ้น

ใบหน้าหล่อลูกครึ่งก้มลงซุกไซ้ไปตามเรือนร่างบาง เขาต้องการจะปลุกให้เธอตื่นมาร่วมรักกับเขา แต่เธอกลับนอนขี้เซาไม่รู้สึกตัว โดยปกติเขาไม่ชอบทำฝ่ายเดียว แต่ตอนนี้เขาต้องฝืนกฎตัวเอง ไม่เช่นนั้นเขาต้องตายแน่

มือสากลูบไล้ไปที่เนินอกอิ่มดึงซิลิโคนแปะสองเต้าออกไปคนละทางก้มลงดูดดึงยอดถันสีชมพูสวยงามตรงหน้า บีบเคล้นสองเต้าอวบที่นุ่มนิ่มเต็มมือ

“ของจริง แม่ให้มาซินะ” แค่สองเต้าก็ทำเขารู้สึกติดใจขึ้นไม่น้อย

ดวงตาคมสีฟ้า คิ้วหนาเข้ม ผมสีทองฉบับลูกครึ่ง ผิวออกสีน้ำผึ้งเพราะชอบอาบแดด ส่วนสูง 187 เซนติเมตร มีรอยสักลายกราฟิกแนวแฟชั่นที่ต้นแขนซ้าย คร่อมร่างคนตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง เขาทนต่อกลิ่นหอมยั่วยวนนั่นต่อไปอีกไม่ไหว ดึงกางเกงชั้นในซีทรูสีขาวออก แล้วสวมถุงป้องกันให้ตัวเอง

ดวงตาคมสีฟ้าเชยชมเรือนร่างหญิงสาวที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า มือหนาจับขาเรียวอ้าออกกว้าง “สวยมาก” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างถูกใจ ของดีแบบนี้เพื่อนเขาไปหามาจากที่ไหนเนี่ย

นิ้วสากแหวกกลีบดอกไม้ออกเพื่อดูติ่งเกสรด้านใน มันถูกปิดสนิทเหมือนไม่เคยถูกหมู่ภมรตัวผู้ตัวไหนมาดอมดม เมื่อเห็นแบบนั้นเขาใช้นิ้วสากลากถูบดบี้ขยี้ติ่งเกสรเพื่อให้ผลิตน้ำหวานออกมา เพื่อพร้อมรับตัวตนของเขา

“อืม...” เสียงครางหวานดังผ่านลำคอออกมาเมื่อถูกกระตุ้น ท่อนร้อนที่แข็งตัวจ่ออยู่ที่ปากทางเข้าโพรงสวาท แต่เขาพยายามดันเท่าไรก็ไม่เข้า มันถูกปิดสนิทจนเขาเริ่มหงุดหงิด

“อะไรวะ ทำไมเข้ายากแบบนี้” อีวานโน้มใบหน้าลงไปมองกลีบดอกสีชมพูมันสวยงามจนเขาอยากจะบดขยี้ด้วยปลายลิ้นแต่ต้องหักห้ามใจ เพราะเขาไม่เคยทำให้ใครโดยเฉพาะผู้หญิงที่เขาซื้อมาใช้บริการเพียงข้ามคืน เขาจึงลองสอดนิ้วสากเข้าไป มันกลับดูดนิ้วแรงมาก และหญิงสาวที่นอนอยู่บิดตัวไปมาเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัว

“ร่องเธอดูดนิ้วฉันเกือบขาด ถ้าท่อนเอ็นฉันเข้าไปมันจะรู้สึกดีแค่ไหนนะ” ไม่รอช้า มือหนาจับท่อนเอ็นร้อนจ่อไปที่โพรงสวาทอีกครั้ง เขาดันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวก็รู้สึกถึงป้อมปราการ เยื่อบางอย่างที่ขวางทางอยู่

“กรี๊ดดด เจ็บ” ร่างบางกรีดร้องเสียงดัง แต่ตาทั้งสองข้างยังปิดสนิท มือบางไขว่คว้าสะเปะสะปะ เหมือนเธอพยายามจะผลักสิ่งที่ดันเข้ามาในตัวเธอ

“เห้ยย...ไอ้ออสตินมันไปหามาจากไหนวะ นี่มันสาวบริสุทธิ์เลยนะเนี่ย อืม...” เสียงทุ้มคำรามในลำคอ เขาอึดอัดเพราะร่องเธอดูดรัดเขาแน่นจนแทบขยับไม่ได้

“เสียใจด้วยนะสาวน้อย จะให้ฉันถอยตอนนี้คงไม่ได้ เอาเป็นว่าฉันจะจ่ายเธออย่างงามแล้วกัน” เอวสอบดันเข้าไปจนสุดลำเพื่อไม่ให้เธอและเขาต้องทรมานอีกต่อไป และนั่นทำให้เธอกรีดร้องเสียงดังมากขึ้น เขาก้มลงมองดูจุดเชื่อมก็มีเลือดเคลือบท่อนเอ็นเขาอยู่

“เจ็บ ออกไปนะ ฮือๆๆ” เสียงร้องโวยวายดังขึ้น เธอพยายามจะลืมตา แต่ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มากเกินไปทำให้เธอฝืนร่างกายไม่ได้

ริมฝีปากหนาโน้มตัวลงไปประกบปากบางเพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายลง แต่นั่นทำให้เขายิ่งติดใจรสจูบที่แสนเงอะงะนั่น เขาส่งลิ้นร้อนไปตวัดพันเกี่ยวอยู่หลายครั้งจนคนตัวบางเปลี่ยนจากเสียงร้องเป็นเสียงครางแทน