“ม่ายยยยย กรี๊ดดดด” เธอหลับตาแน่นสนิทเพราะไม่อยากเห็น คิดถึงใบหน้าของชายหนุ่มหวังว่าเขาจะตามหาเธอเจอ เธอร้องออกมาแทบขาดใจ เมื่อนายเมฆจับขาเรียวขึ้นชันเป็นรูปตัวเอ็ม โน้มตัวลงไปใช่ลิ้นสากลากเลียกลีบดอกเป็นทางยาว ผ่านบิกินนี่สีส้ม
เสียงร้องไห้อย่างทรมานราวจะขาดใจเมื่อรับรู้ถึงลิ้นสากของคนอื่นที่ไม่ใช่อีวานชายที่เธอรักหมดหัวใจ เธออยากจะตายเสียเดี๋ยวนี้หากจะต้องตกเป็นของคนอื่น
“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยหรอกนะ เธอนี่ของดีจริงๆ” นายเมฆเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นอนตัวแข็งทื่อ สองมือยังคงยกขึ้นไหว้ขอความเมตตาอยู่อย่างนั้น
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฮืออออ” แววตาคมมองไปที่หน้าลินลดาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาโดยที่ไม่พูดอะไร มีเพียงรอยยิ้มร้ายที่ผุดขึ้นมุมปาก นายเมฆไม่พูดอะไรต่อ เขาตั้งใจจะรีบจัดการเธอให้เสร็จโดยเร็วก่อนที่จะมีคนมาเจอ นิ้วสากเกี่ยวบิกินนี่ตัวจิ๋วสีส้มให้หลบไปอีกข้างแล้วก้มหน้า
