Mental Disorder Series 4: Enticing the Beast

Prologue | ETB “Go to the detention room, Miss Penaflor!” the professor declared. I snorted and scanned the whole class looking at me. Si Camilla ay mukhang kinakabahan para sa akin. I already got two red slips from the professor because I was absent for a whole week and late for a month. Wala ako nagawa kundi tumayo na rin kasi ang boring din ng History.  Ngumisi ako at naglakad patungo sa harap para kuhain ‘yung red slip. Nakita ko kung paano maglandas mata nito sa skirt ko na maiksi. My mother owns a famous tailoring shop in Luzon. I crossed my arms over my chest and raised my eyebrow at him. Oh really? “Get out of my class now,” the professor added.  I yawned. “I don’t like your subject, sir. I guess it’s mutual?” Naghiyawan mga blockmates ko dahil sa nangyari. Sang-ayon talaga sa akin ang mga kaklase ko sa History kasi boring talaga. Masama bang matulog muna kasi galing ako sa party kagabi? Kaunti na lang ay bubuga na ng usok sa ilong si sir sa sinabi ko. Natawa ako habang tumatakbo na palabas ng silid niya. Baka mabigay pa ako ng pangatlo na red slip! I might get suspended because of that. Habang naglalakad ako paakyat sa third floor sa detention room ay napadaan ako sa room ng mga basketball players. Lahat sila nag-uusap lang sa likod at nang makita ko ay sinundan ako ng tingin. Inirapan ko sila. I just realized that I almost dated half of the team. But it doesn’t matter because I’m not serious anyways. Nang dumating ako sa detention room ay nakita ko si Professor Alvarez na nakatingin sa akin. “Hmm. I am expecting you again, Miss Penaflor,” Mr. Alvarez said.  “I just slept in the class,” I replied. I was shrugging my shoulders and gazing at him. Napailing na lang siya sa akin. Professors in the West High University told me that I am the pain in their asses.  “I guess you are aware that three red slips is equivalent to suspension?” I bit my bottom lips. “I’ll promise that I will behave next time, sir.” “You already told me that last time, Miss Penaflor.” Binuksan niya na ‘yung pintuan at sumilip ako kung sino ‘yung kasama ko. Nakita ko na may isang lalaki na tahimik nakaupo sa kaniyang upuan. He was really serious looking at the desk in front of him. Nilingon ko si Mr. Alvarez na nakangisi kasi suking-suki na ako sa kaniya. Alam niyang hindi kaya ng guidance ang ugali ko. “Refrain from talking inside the detention room. I’ll wait for you for two hours, Miss Penaflor. Goodluck.” I sighed. “Yes, sir.” Naglakad na ako sa loob at sinarado na ni Mr. Alvarez ‘yung pintuan. I exhaled sharply as I sat on the back of the chair. May isang upuan na pagitan sa amin ng lalaki. Gusto ko malaman kung ano rason bakit siya nandito sa detention room.  “Hi! Do you know me?” I started. Nakangiti ako habang tinitingnan siya pero hindi ako nililingon. Wala naman siyang suot na earphones pero nagpapanggap siyang wala siya naririnig. “If not… My name is Sophia. How about you?” He remained silent. Ano klaseng lalaki ito? Hindi niya ba alam ang swerte niya kasi kinakausap ko siya? Napailing na lang ako at tiningnan ko ‘yung orasan. Gusto ko lang malaman anong oras ako aalis sa detention room na ito. The silence stretched. Only the ticking of the time is the only sound here in this room. He was just drumming his fingers on the desk. Huminga ako ng malalim at bahagya ako lumapit sa kaniya para kalabitin siya. Napansin ko na kumunot noo niya sa ginagawa ko. “I want to know who you are! Hindi mo ba ako naririnig?” Hindi pa rin siya nagsasalita. Halos magdugo ‘yung ibabang labi ko sa sobrang diin na pagkakagat ko kasi naiinis na ako sa kaniya. How dare he ignore the sexy and beautiful woman in this school!  His jaw only moved and it was clenching as if he was trying not to lose his temper on me. Come on, baby. Alam kong may crush ‘tong lalaki na ito sa akin kunyari pang hindi pa ako pansinin pero deep inside sa kaniya ay tuwang-tuwa kasi kinukulit ng isang Sophia! “Are you mute? Or are you de—” I was supposed to continue my words when he started to cut me off. “Shut up,” he hissed. Namilog mata ko. My brows shot up when I realized that he has a deep voice. Hindi niya pa rin ako tinatapunan ng tingin hanggang ngayon. Tinitingnan niya na ‘yung orasan sa wristwatch niya. Napanguso ako. Boses pa lang ang gwapo na. What more kung sa mukha at sa pangangatawan? I smirked. “So you can speak, huh? Why aren’t you talking to me?” Pinatunog niya ‘yung leeg niya at pinikit ang kaniyang mata. Nakikita ko kung paano maglabasan ang ugat sa kaniyang kamay. Napalunok ako. That is one of my weaknesses! Come on! “Didn’t you hear what Mr. Alvarez told you? No talking,” he sneered. Bawat salita na lumalabas sa kaniyang bibig ay may diin. “Now I understand why you’re here. Simple instruction yet you don’t understand.” My eyebrows furrowed. “E-Excuse me? Alam ko naman ‘yun! Kinukulit kita kasi gusto ko lang ng kausap!” “Shut up…” he drawled. Ang tono sa kaniyang boses ay parang nauubusan na siya ng pasensiya sa akin.  I rolled my eyes. Sumandal ako sa inuupuan ko at diretsyo lang ang tingin ko. Fine! Hindi na kita guguluhin. Pakielam ko sa’yo kung marami naman nagkakagusto sa akin sa campus na ito. Pinagkrus ko lang ‘yung kamay ko sa dibdib nang hindi ko siya dinadapuan ng tingin. Suplado! Kainis. May mga suplado naman ako napapaamo pero sadyang matigas lang ‘tong isang ito. Tsaka hindi ko pa nga kilala ‘yung pangalan niya. Siguro hindi siya sikat at hindi naman ata mayaman! Tse. Hindi rin nagtagal ay tumayo na siya hudyat tapos na ang oras niya sa detention room. Nagbelat ako sa kaniya kahit nakatalikod siya sa akin. Naririnig ko ‘yung usapan nila ni Mr. Alvarez pero hindi masyado kasi sinarado na ng suplado na ‘yun ‘yung pintuan! After two hours, I left the detention room with a grim expression on my face. Nakangisi lang sa akin si Mr. Alvarez para bang natutuwa siya sa nangyayari sa akin. Nakita niya ba kung paano ako tanggihan o hindi pansinin ng suplado na ‘yun? Bahala na nga! It’s already lunch break at naglabasan na ‘yung mga estudyante. Bumababa lang ako sa hagdan para papunta sa canteen. Nagugutom na rin ako kaya alam kong nandoon lang si Camilla. Halatado ‘yung inis sa mukha ko kaya wala ako oras makipaglaro ngayon. I just got turned down by that stupid man! Hanggang sa makabangga ko ‘yung pangit na magkapatid. I can’t help but to roll my eyes when I saw the smug smile on their ugly faces. Dahil sikat ako dito sa campus ay hindi rin naman mawawalan ng mga inggetera na mga babae! Lalo na ‘tong dalawang magkapatid. It’s Kriselda and Danalee Sales. “Oops! Bakit kaya wala sa mood ang princess ng campus?” Kriselda mocked.  Umirap ako. “That’s because I saw your ugly faces!” “Ikaw ‘yung pangit! Hindi kami!” si Danalee habang dinuduro ako. Napailing ako at binaba ko ‘yung kamay niya sa harapan ko. “Shut up, frogface,” I hissed. “What did you say?!” “Shut the f**k up! You’re just mad that your f*****g boyfriend chose me over you!” Napatingin sa amin ngayon ang mga estudyante sa hallway malapit sa canteen. Halata ko ‘yung pagkapahiya ni Danalee sa sinabi ko. Boyfriend niya kasi sa Oliver sa basketball team pero ako ‘yung hinahanap-hanap at hinahabol ng boyfriend niya. Kawawa. “You’re just a f*****g w***e! Nilandi mo lang si Oliver at kinama ka niya!” si Kriselda. I scoffed. “Come on, ugly faces! Will you stop pestering me? Ayaw ko makita mga pagmumukha mo lalo ka na frogface!” Nakita ko na nagtawanan ‘yung mga estudyante dahil sa pang-aasar ko kay Danalee. Namumula na sa kahihiyan si Danalee. Ako pa kasi ‘yung binabangga nila e. Talagang ipapahiya ko ‘tong magkapatid sa campus kapag hindi nila ako tinigilan! Nakapamewang si Kriselda. “Fine! Kung totoong habulin ka ng lalaki at ikaw na ang maganda dito sa West High University ay dapat may mapaamo kang lalaki! This is a bet and once you tame him we will leave you alone forever.” “It is so easy! Baka isang araw pa lang mapapaamo ko na ‘yan!” I beamed. Ngumisi si Kriselda. “I’m not yet done, princess. I’m talking about the famous football player from West High University. His name is Cassius Apollo Del Fierro!” “Uhmm sino siya?” I asked. “He’s very snobbish when it comes to women! Patunayan mo sa akin hanggang buong school year!” Kriselda responded. Nagkibit balikat siya at dumaan sa tabi ko. “Goodluck with that, whore.” I smiled wickedly. “Bring it on, ugly faces.”