เสน่ห์รักสาวใช้

เสน่ห์รักสาวใช้ EP.6 มันเป็นแผน

ฉันนั่งเอางานที่จะต้องทำส่งในวันพรุ่งนี้ออกมาทำเพื่อค่าเวลาไปพลางๆ ฉันสังเกตเห็นคุณคิมเดินเข้าไปในครัว สงสัยจะหิวหล่ะมั้ง ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ฉันจัดการโทรไปบอกแม่แล้วว่าวันนี้อาจจะกลับค่ำๆ หน่อย ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ว่าฉันอยู่กับคุณคิมหล่ะมั้งท่านหน่ะรักคุณคิมมากกว่าฉันอีก ไม่เคยเข้าข้างฉันเลยสักนิด แต่ยังไงฉันก็ยังคงไม่ใจเขาอยู่ดี

"กินนี่สิ เคยกินรึป่าวอร่อยนะ" จู่ๆ คุณคิมก็ยื่นแก้วน้ำสีสวยให้กับฉัน ที่เดินหายเข้าไปในครัวนานๆ คงจะไปทำไอ้นี่อยู่หล่ะมั้ง

"มันคืออะไรคะ"

"น้ำพั้นซ์หน่ะฉันตั้งใจทำให้เธอเลยนะ กินสิจะได้รู้สึกผ่อนคลาย"

"ไม่เมาใช่มั้ยคะ" ที่ฉันถามเพราะฉันเป็นคนที่แพ้แอลกอฮอล์ขั้นรุนแรงเลยหล่ะ เคยมีครั้งนึงฉันโดนเพื่อนแกล้งโดยการผสมเหล้าในน้ำหวานมาให้กิน วันนั้นฉันเกือบเอาชีวิตไม่รอกแหน่ะ จากนั้นมาก็ไม่มีใครหน้าไหนกล้าให้ฉันกินมันอีกเลย

"ไม่หรอก กินให้หมดเลยนะ"

"ค่ะ"

คิมหัน

ผมตั้งใจพายัยนี่มาที่คอนโดของผม ใช่ครับผมมีคอนโดเป็นของผมเอง เวลาที่ผมขี้เกียจกลับบ้าน ผมก็มักจะมานอนค้างที่นี่ ส่วนเรื่องงานกลุ่มที่จริงเรานัดกันทำจริงๆ แต่วันนี้มีปัญหาเล็กน้อยจึงต้องยกเลิกกันไป ยัยนี่ไม่รู้ว่าที่นี่คือคอนโดของผมเพราะผมไม่ได้บอกเธอ เรื่องวันนี้มันทำให้ผมโมโหเธอมาก มีอย่างที่ไหนออกไปกินข้าวกับผู้ชายเป็นฝูงเห็นแล้วมันน่านัก ผมจะไม่ยอมให้เธอหลุดรอดมือผมอีกต่อไป ขืนปล่อยไว้นานไอ้พวกนั้นต้องฉกเธอไปกินเข้าสักวัน ไหนจะบรรดาเพื่อนผมอีกที่พยายามจะตามจีบเธอ วันนี้เธอต้องตกเป็นของผมให้ได้ ในน้ำพั้นซ์แน่นอนครับผมใส่เหล้าลงไปเล็กน้อย คออ่อนอย่างยัยนี่รับรองแก้วเดียวล้มอยู่แล้ว ผู้หญิงตอนเมาเซ็กส์จัดทุกคน

อึก อึก อีก

"อร่อยมั้ย"

"อร่อยค่ะ มีอีกมั้ยคะ " ดูท่าแล้วเธอคงจะติดใจ เอาเลยกินเข้าไปซะให้เต็มที่ วันนี้เธอจะต้องตกเป็นของฉัน ทุกอย่างในห้องเตรียมเซ็ทพร้อมไว้แล้วทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นกล่องวิดีโอ ถุงยาง ที่นอนนุ่มๆ แอร์เย็นๆ

"มีสิเดี๋ยวฉันไปเอามาให้นะ"

อึก อึก อึก

"เฮ้ ฉันว่าเธอเริ่มไม่ไหวแล้วนะ ฉันพาไปนอนดีกว่า" เหยื่อติดเบ็ดเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้สติของเธอเริ่มหลุดลอยแล้ว ร่างอ่อนปวกเปียกแทบจะทรงตัวไม่ไหว แต่เอ๊ะ ..ผมสังเกตเห็นที่ผิวของเธอทำไมถึงได้เป็นผื่นแดงเต็มตัวแบบนี้เนี่ย ยัยนี่เป็นคนขาวมาก เวลาเป็นอะไรนิดหน่อยก็จะสังเกตเห็นได้ชัด ที่แขนที่ขา ตอนนี้ใบหน้าก็เริ่มมีแล้ว แล้วที่ตัวหล่ะ ผมไใ่รอช้ารีบปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธออกทันที

...โอ้ว แม่เจ้า นม ใหญ่มาก ผมต้องเก็บอาการไว้ก่อน เพราะผื่นกำลังขึ้นมาที่ลำตัวของเธอ

"คัน หยาคัน แสบไปหมดแล้ว อึก ฮื่ออ "

"เฮ้ยย หยาๆ เป็นอะไร"

"ในน้ำมีแอลกอฮอล์รึป่าวคะ" ซวยแล้วเธอแพ้แอลกอฮอล์หรอวะเนี่ย ทำไงหล่ะทีนี้

"เอ่อ คือ ฉันขอโทษ " ผมไม่เคยรู้สึกผิดมากขนาดนี้มาก่อน นี่ผมกำลังจะทำให้เธอทรมาน

"กระเป๋าหยา มียา หยิบให้หน่อยได้มั้ยคะ" ผมไม่รอช้ารีบหยิบกระเป๋าเธอมาควานหายาในทันที เมื่อเจอแล้วผมก็รีบไปหยิบน้ำมาให้เธอ

.........................

ตอนนี้เธอนอนหลับไปเป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่กินยาลงไป ยานี้คงจะแรงน่าดู เพราะผื่นที่แขนและขา เริ่มจะยุบลงบ้างแล้ว ดีนะที่เธอมียาติดกระเป๋ามา ไม่งั้นผมคงจะต้องกลายเป็นฆาตรกรอย่างแน่นอน นี่ก็ดึกแล้วป่านนี้แม่ของเธอคงจะเป็นห่วง

ตื๊ดดดดด

"ฮัลโหล หยายังไม่กลับบ้านอีกหรอลูก นี่ก็ดึกมากแล้วนะ แม่เป็นห่วง" ผมตัดสินใจใช้โทรศัพท์โทรไปเพื่อบอกแม่ของเธอ..น้ำเสียงแม่เธอบ่งบอกว่าเป็นห่วงเธอมาก

"ผมคิมหันเองครับ พอดีหยาไม่สบายนิดหน่อยครับ เธอเผลอหลับตอนผมนั่งทำงาน ป้าสายใจไม่ต้องห่วงนะครับ "

"อ้าวหรอคะ แล้วหยาเป็นอะไรมากมั้ยคะ"

"เอ่อ มีไข้นิดหน่อยครับ ตอนนี้ทานยาเรียบร้อยแล้ว นี่ก็ดึกมากแล้วผมไม่อยากรบกวนก็เลยจะให้เธอนอนค้างที่คอนโดผม "

"......."

"ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมจะดูแลหยาเองป้าสายใจสบายใจได้ครับ"

"ฝากหยามันด้วยนะคะคุณคิม " ทำไมผมรู้สึกเป็นคนดีขนาดนี้นะ เห็นแบบนี้แล้วผมชักจะไม่อยากเล่นเกมส์บ้าบออะไรอีกต่อไปแล้ว

"ครับ "

ตี๊ด

ผมอุ้มร่างของเธอเข้ามานอนในห้องนอน คอยจับตัวเธออยู่ตลอดว่าจะมีไข้แทรกซ้อนรึป่าว แต่ก็โล่งที่เธอไม่มีไข้

"ฉันจะทำยังไงกับเธอดี ยัยคนใช้"

.............................

ปั้นหยา

เช้าวันต่อมา

"อื้มมมม " ฉันรู้สึกหนักๆ เหมือนมีอะไรมาทับบนตัว พอลืมตาตื่นขึ้นมาเท่านั้นแหละ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"

"เฮ้ยยยยย จะกรี๊ดทำไมเนี่ย หูจะแตก"

ปั้นหยา

ไม่นะความบริสุทธิ์ฉันที่สะสมมาตั้งนาน อ๊ากกก

"คุณคิมทำอะไรหยาคะ " จะไม่ให้ฉันกรี๊ดเสียงดังได้ยังไง ก็เสื้อผ้าที่ฉันใส่มันไม่ใช่ของฉันเลยสักชิ้น เมื่อคืนฉันจำได้คร่าวๆ ว่าฉันกินน้ำพั๊นซ์ที่คุณคิมทำมาให้แล้วก็รู้สึกทั้งแสบและคันผิว ในน้ำพั้นซ์นั้นมันต้องมีแอลกอฮอล์อย่างแน่นอน แต่โชคดีที่ฉันมียาแก้แพ้ติดกระเป๋าอยู่ตลอดเวลา แล้วตั้งแต่นั้นมาฉันก็จำอะไรไม่ได้เลย ฉันเริ่มมองสำรวจไปรอบๆ ห้อง

"เธอจำอะไรไม่ได้เลยหรอ ว่าเมื่อคืนเธอ....."

"พอแล้วค่ะหยาไม่อยากฟัง หยาจะกลับบ้าน!! " ฉันตะโกนกลับไปด้วยความเดือดจัด เขามันคนฉวยโอกาส ฉันไม่น่าหลงเชื่อเขาเลย

"นี่!! ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยฮะ! ฉันเป็นเจ้านายเธอนะอย่าลืมสิ"

"หยาไม่ลืมหรอกค่ะ และก็จะจำไปจนวันตายว่าคุณคือผู้ชายที่ชอบฉวยโอกาสจากคนไม่มีทางสู้ คุณคิมตั้งใจมอมเหล้าหยา อึก หยาไม่คิดเลยว่าคุณคิมจะเป็นคนแบบนี้ อึก ฮื่ออ " จากนั้นฉันก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น ตอนนี้คนที่ฉันคิดถึงที่สุดคือแม่ ฉันรีบก้าวลงจากเตียงแล้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาที่วางกองไว้มาสวมใส่ทันที

"หยา จะไปไหน "

"หยาจะกลับบ้าน"

"เดี๋ยวกลับพร้อมฉัน"

"ไม่ค่ะ" พอแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบคว้ากระเป๋าเดินมาเปิดประตูออกจากห้องทันที ตอนออกมาฉันเดินสวนกับพวกบรรดาเพื่อนๆ เขาด้วย ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วรีบเดินหนี เพราะตอนนี้น้ำตาของฉันไม่หยุดที่จะไหลไม่ได้แล้ว

...........................

คิมหัน

ตอนนี้ผมได้แต่นั่งกุมขมับกับเรื่อที่เกิดขึ้น เธอกำลังเข้าใจผมผิด ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมานั่งคิดมากกับความรู้สึกของเธอแบบนี้ด้วย

แอดดดด

"ไง มึงไปทำอะไรน้องเขาวะ" เป็นไอ้เจฟที่เปิดประตูห้องเข้ามา ไอ้พวกนี้มีคีย์การ์ดห้องของผมทุกคน

"อย่าบอกนะว่ามึงเสียบไปแล้ว เอาคลิปมาดูดิ๊ " ไอ้นิกกี้เอ่ยสมทบขึ้นมาอีกคน

"พวกมึงหุบปากไปเลย กูยังไม่ได้ทำอะไรยัยนั่นทั้งนั้นแหละ"

"หมายความว่าไงวะ" เป็นไอ้เอเดนที่ถามคำถามนี้ออกมา ผมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกมันฟัง พวกมันด่าผมกันยกใหญ่ว่าทำไมปล่อยเธอไปให้หลุดมือ

"มึงชอบน้องเขาป่าววะ" เป็นไอ้มิกิที่ถามผม หลังจากไอ้พวกนั้นออกไปหาอะไรกินในครัว ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับมัน

"กูไม่รู้หว่ะ "

"จะทำอะไรก็รีบทำนะเว้ย ของแบบนี้ถ้าปล่อยให้หลุดมือไปจะมาเสียใจทีหลังไม่ได้นะ กูเตือนไว้ก่อน" มันเดินมาตบที่บ่าของผมสองที นี่มึงกำลังให้กำลังกุเรื่องอะไรเนี่ยไอ้มิกิ

"เลอะเทอะ ความรักมันก็แค่เรื่องไร้สาระ กูไม่มีวันรักยัยนั่นอย่างแน่นอน มึงก็ก็รู้ว่าเพราะอะไร"

"เรื่องของมึงกูก็แค่พูดเตือนสติ น้องเขาไม่รู้เรื่องอดีตที่เลวร้ายของมึง มันถูกแล้วหรอวะที่มึงจะเอาผู้หญิงที่ทิ้งมึงไปมาตัดสินผู้หญิงทั้งโลก" จากนั้นไอ้มิกิก็เดินออกจากห้องนอนของผมไป ไอ้เชี้ยนี่ไปกินอะไรมาวะ คนดีชิบ แล้วฉันจะทำยังไงกับเธอดี หยุดหรือว่าไปต่อ

..............................