1 อาทิตย์ผ่านไป
ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันไปมหาลัยเองตลอด บางทีก็มีเพื่อนๆ ในกลุ่มแวะเวียนมารับ มาส่งฉันบ้าง ที่จริงแล้วฉันตั้งใจที่จะหลบหน้าเขาต่างหากหล่ะ ฉันอยากให้เรื่องมันจบเพียงแค่นั้น ในเมื่อมันเสียไปแล้วก็ช่างมัน อยู่กับปัจจุบันดีกว่า คุณคิมก็ไม่มายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกเลยตั้งแต่วันนั้นมา นี่สินะคือเหตุผลที่เขาเข้ามาทำดีกับฉัน ฉันมันคงโง่มากสินะที่ไม่ทันคนแบบเขา
"อ้าวพี่พิมมีอะไรรึป่าวคะ" ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปขึ้นรถฉันก็เห็นพี่พิมยืนเหมือนกับดักรออะไรสักอย่าง
"คืนนั้นหยานอนค้างที่คอนโดคุณคิมหรอ" เรื่องนี้มันก็ผ่ามาตั้งหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่ทำไมพี่พิมเพิ่งจะมาถามฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
"เอ่อ ค่ะ พอดีหยาไม่ค่อยสบาย"
"พี่อยากให้หยาระวังตัวไว้หน่อยนะ พี่ไม่อยากให้เราต้องมานั่งเสียใจเพราะความไว้ใจใครง่ายๆ แบบพี่"
"คะ"
"พี่ไปก่อนนะ" ประโยคนั้นของพี่พิมมันทำให้ฉันสงสัยอะไรมากมายห
