SEE YOU

Chapter 5

Umaga na it was about time for Joreign to wake up. It was already 4:30 in the morning and her duty starts at 5. Biglang nag alarm ang cellphone ni Joreign nang malakas dahilan para magising siya. Nang makita niya na halos 30 minutes na lang ay mal-late na siya dali dali na siyang na ligo sabay baba sa kusina para mag luto ng breafast niya. Pero hindi niya inaasahang nandoon na si Cluvin.

"Morning." Aniya ni Cluvin. Ang binata ay may magulo pang buhok at ang mata ay singkit pa dahil kakagising lamang din nito. Pero na-amaze na lang si Joreign nang makita niya ang lamesa na may omelet, fresh milk, maging ang kaniyang favorite na toasted bread at may mga prutas na rin na nakalagay sa table. The table was set already, all she had to do was sit there and eat. Dahil dito ay nagtaka si Joreign.

"What's this?" Bungad ni Joreign. She was eyeeing Cluvin with the way he held the chair for her as if it was the most natural thing to do. Lumapit naman si Joreign at umupo doon sa upuan na inalok ni Cluvin sa kan'ya.

"Breakfast." simpleng sagot ni Cluvin. Umupo ito sa katapat na upuan nang kay Joreign. Naghikab-hikab pa nga siya dahil sa inabot na sila nang anong oras kagabi dahil sa hindi halos matapos tapos ang pag k-kwentuhan nila kagabi. Mula nung nag open up si Cluvin ay gumaan ang pakiramdam ni Joreign sa kan'ya kaya naman ang dami ni Joreign na nai-chika kay Cluvin. Nag umpisa sila sa mga pangalan hanggang sa napunta na sila sa mga paborito nilang kulay, pagkain at hanggang sa napagusapan na nila ang mga hinanakit nila sa buhay. It was still pretty fresh on Joreign's mind how they were comfortable to talk about such things even though they just met the same day. Napangiti na lang si Joreign sa sarili ng makitang sinalinan ni Cluvin ang baso niya nang gatas. Mukha siyang bata na pinagluto at pinagsisilbihan ng kaniyang ama.

"And it's all the things I like." pagdudugtong ng dalaga. Cluvin did not reply to what she said but was only smirking like a mastermind. After masalinan ni Cluvin ang baso ni Joreign ay nilagyan naman niya ang plato ng dalaga ng mga pagkain, natuwa naman si Cluvin nang makitang hinayaan lang siya ni Joreign na pagsilbihan niya ito. This warmed his heart especially nung nag umpisa nang kumain si Joreign at tila nagustuhan ang mga niluto niya.

Nag umpisa na ring kumain si Cluvin habang muli nilang ipinagpatuloy ang naudlot nilang kwentuhan kagabi kaya hindi nila napansin ang pababa na si Dalta mula sa hagdanan.

Nagising kasi si Dalta sa tawanan na narinig niya kaya naman agad din siyang bumangon, nasa lahi rin kasi niya ang maging isang chismoso. Agad naman na nagkunot ang noo ni Dalta nang makitang ang pinakamamahal niyang pinsan at kaibigan ay sweet na sweet na nagtatawanan, kaya naman hindi na niya natiis at nilapitan niya ang dalawa kahit wala pa siyang hilamos.

"Hoy! anong kataksilan 'to ha?" aniya ni Dalta, na akala mo ay inagawan ng candy. Pinakatitigan niya si Joreign.

Agad na umupo si Dalta sa isa sa mga bakanteng upuan sa tabi ni Joreign. Napatigil naman ang dalawa sa pagtawa at paguusap dahil nakabantay ang pinsan na si Dalta.

Tiningnan ni Dalta ang pinsan na siyang iniiwasan siya ng tingin. "Ano na naman ba ang trip ng babaeng 'to? hindi naman 'to nakikipag-close sa 'di niya kilala eh." ang bulong niya sa kaniyang isipan. Takang taka si Dalta na makitang nakikipag-usap si Joreign sa kaniyang kaibigan, alam kasi ni Dalta na hindi kumportable si Joreign sa mga lalaking hindi naman niya kilala.

"Sabihin mo nga Joreign, anong nakakatawa?" Pang uusig ni Dalta. Pinaningkitan pa niya ang dalaga ng mata animo'y isang detective na ninanais na matuklasan ang nasa isipan nang kaniyang pinsan. Ngunit bigo naman siya dahil iniwasan lang siya ni Joreign ng tingin at ni hindi man lang sumagot.

"Morning." pagbati ni Cluvin kaya sakan'ya nabaling ang atensiyon ni Dalta. Tumaas ang kilay niya. "At bakit good mood 'tong kupal na 'to? parang kahapon lang nung mukha siyang pinagbagsakan ng langit at lupa."

Napahawak pa si Dalta sa ulo sabay ginulo gulo ang buhok at sabay taas ng isang paa. Talagang feel at home si Dalta na ayos lang naman kahit anong astahin niya kasi kaniya ang bahay na 'yon.

"Mukhang may hindi ata ako nalalaman ah?" bulong pa ni Dalta sa sarili.

"Huwag mo 'kong ma morning-morning d'yan. Kuha mo ko ng plato d'on!" paguutos ni Dalta pero hindi naman tumayo si Cluvin at tinitigan lang siya nito, maging si Joreign na panay ang iwas ng tingin sa kan'ya ay nakatitig na rin. Then it hit him. Hindi pa nga pala nakaka-intindi ng tagalog 'tong kupal na 'to. Mas lalo niyang ginulo ang kaniyang itim na buhok.

"You," Pagturo ni Dalta kay Cluvin. "Plate here now!" Pag-uutos niya na akala mo ay isang servant si Cluvin at siya ang hari. Na hindi naman halos nalalayo sa katotohanan, na kay Dalta ang kapangyarihan sa bahay na ito dahil siya ang may-ari. Wala namang ano ano ay tumayo si Cluvin at kumuha nga nang plato para makakain rin si Dalta.

"Oh nakatingin ka ata ngayon minamahal kong 'insan?" sarcastic na sabi ni Dalta. Ang kanina kasing si Joreign na umiiwas ng tingin ay nakatitig na kay Dalta.

"Paanong hindi eh tingnan mo 'yang itsura mo," Pinasadahan siya ni Joreign nang tingin mula ulo hanggang paa. "parang hindi ka tao eh." panglalait ni Joreign sabay inom ng gatas.

Naka shorts kasi si Dalta habang sando lang ang suot niyang pang-itaas, magulo rin ang mahaba haba na niyang buhok, may tumutubo na ulit na balbas, at ang mga mata niya ay namumula. Aakalain mong isa siyang kapre kulang na lang ay ang sigarilyo sa bunganga niya. Bukod doon ay mukha siyang gusgusin na lalaki dahil ni pag-hilamos ay hindi na niya nagawa sa pagka intriga niya doon sa usapan nang dalawa kanina. Napa simangot na lamang si Dalta sa sinabi ng pinsan.

"Pogi pa'rin ako!" Pag dedepensa niya sa kaniyang isipan.

"Aba, siyempre napagod ako...may business kasi ako 'no? kung saan saan akong lugar napadpad kahapon at anong oras na ako naka-uwi, pag dating ko pa dito hindi ako nakatulog agad kahit damang dama ko yung pagod. Gustuhin ko mang mag check-in na lang sa hotel ay hindi ko ginawa kasi siniguro ko kasing makauwi sa pinsan ko na nagiisa isa sa bahay ko 'no? lalo na at alam kong may lalaki dito na hindi mo naman kilala?!" Pag d-drama ni Dalta.

Napatango-tango naman si Joreign na naintindihan ang ibig sabihin ni Dalta. Protective nga kasi si Dalta kay Joreign dahil alam niya ang pinagdaanan ng dalaga. Kahit pa noong bata sila ay sadya nang mahigpit si Dalta pagdating kay Joreign. Ang magulang nila ay parehong nasa ibang bansa, nagma-manage nang kani-kanilang business kaya naman si Dalta na ang umaako sa responsibilidad ng magulang ni Joreign. Siya na halos ang tumatayong magulang nito sa Pilipinas. Kaya ganito na lang ang pag-aalala ni Dalta. Para kay Dalta si Joreign ay hindi lamang isang pinsan o kapatid, tinuturing niya rin itong anak kahit pa kakaonti lang ang deperensiya sa edad nila. Si Dalta ay 28 years old at si Joreign naman ay 27 years old. Isang taon lang ang pagitan nila.

"Kung alam mo palang may lalaki dito sa bahay edi sana bago ka pa lang umalis kahapon ay sinabihan mo na ako 'no? hindi 'yong basta ko na lang madadatnan na may tao dito sa bahay, 'no?" Imik naman ni Joreign na may halong pamimilosopo.

Naasar naman si Dalta sa kakulitang taglay ni Joreign at akmang babatukan nang umubo si Cluvin. Napatingin naman ang mag pinsan kay Cluvin.

"What are you guys talking about?" Curious na tanong nito. Ibinaba naman ni Dalta ang kamay na ipangbabatok sana sa matigas ang ulo na si Joreign. Napabuga na lang si Dalta ng hangin dahil ang aga aga pero na sstress siya.

"Filipino things you don't know about." pagsagot ni Dalta. Naibaling naman niya ang atensiyon sa babasagin na plato sa harap niya at muli siyang napabuga ng hangin.

"Napaka masunurin mo rin 'no? Oy Quilton! talagang plato lang ang ibinigay mo sakin, nangaasar ka ba?"

Hindi na pinansin ni Joreign ang pagiging childish ni Dalta at sa halip ay tinapos na niya ang kaniyang breakfast. Wala din namang mangyayari kung sasawayin niya si Dalta, eh kung minsan ay mas childish pa ito kaysa sa kaniya. Minsan nga ay sa sobrang childish ni Dalta ay nakipag-agawan pa ito ng pipisuhing candy sa isang bata.

"Huh?" inosenteng sagot ni Cluvin.

"The spoon? the fork? how would I eat?" Ibinaba ni Cluvin ang gatas na ininom at walang ano-anong tinuro ang kamay ni Dalta na nakapatong sa lamesa.

"You have hands. I heard Filipinos love eating with their han-" hindi na natapos ni Cluvin ang sinasabi nang batuhin siya ni Dalta nang tissue. At doon ay nag umpisa nang maghabulan ang dalawa na parang mga bata kahit pa sila ay nasa tamang edad na. Napatawa-tawa nalang si Joreign sa isang tabi habang pinagmamasdan ang pinsan niyang si Dalta. Bagaman wagas ang pang aasar ni Dalta kay Cluvin ay bakas sa mga sigawan at tawa nito na na-miss lang niya ang kaibigan. At ganoon din si Cluvin.

Amidst the noises that they made and the jokes that they throw they were just boys who missed one another. Kung titingnan ay para silang mag-jowa na nasa isang long distance relationship at ngayon lang nabigyan nang pagkakataon na makita ang isa't isa. Ngising-ngisi namang tumayo si Joreign at tahimik na kinuha ang handbag at lumabas ng bahay. Panatag niyang iniwan ang dalawa na parang aso't pusa kung mag harutan este asaran. Grabe ata ang pagka-miss nila sa isa't isa.

Naalala ni Joreign na may nabanggit nga sakaniya si Dalta na isang kaibigan nito na talaga namang tinuturing niya kapatid.

"Noong high school ba niya 'yon nabanggit?" bulong ni Joreign sa kaniyang sarili. Kinalkal niya ang handbag at hinanap ang relo. Nagmamadali na siyang maglakad dahil ano mang oras ay mal-late na siya. Ayaw niyang malate sa trabaho lalo na at sakaniya ipinagkatiwala ni Dalta ang restaurant. Ayaw niyang isipin no'ng mga trabahador doon na nag papa easy easy lang siya porket siya ang pinsan ng may-ari. She has to be a role model to everyone.

Pasikat na ang araw at malamig pa ang simoy ng hangin na tumatama sa balat ni Joreign dahil lakad-takbo na siya makarating lang sa restaurant. Hindi naman ito malayo pero hindi rin naman ito gano'ng kalapit. Mga 15 minutes walk rin kung tutuosin.

Hindi pa nakakalayo si Joreign sa bahay ay narinig niya ang mga yapak na nakasunod sa kaniya. Yapak nung dalawa habang naguunahan na makalapit sa kaniya. Nilingon niya ito at nakita si Cluvin na parang sinabunutan ng sampung babae habang nakasuot pa ito ng apron na may design na hello kitty. Si Dalta naman ay inaayos ang short na nalalaglag dahil walang tali ang short niya, magulo rin ang buhok nito ay may tissue pang nakadikit sa damit niya. Napailing na lang si Joreign sa itsura ng dalawa.

"Ano na naman?" Pambungad ni Joreign.

"Sundo kita." Imik agad ni Cluvin kahit pa hinihingal ito dahil sa pagtutulakan nila ni Dalta. Napa nganga nalang si Joreign maya maya pa ay napahagalpak na ito nang tawa dahil sa accent ni Cluvin na talaga namang napaka-sosyal. Pero ang kaibigang si Dalta ay hindi magkaintindihan ang noo at kilay sa mga narinig. Habang naguguluhan naman si Cluvin sa reaksyon nang dalawa. Inisip niya yung mga inaral niya nung isang araw sa isang app.

"Tol pakilapag nga niyang app na gamit mo, anong klaseng app ba 'yan nang makapag-sign up din ako." Sunod sunod na sabi ni Dalta na akala mo ay nagr-rap. Inakbayan pa niya si Cluvin na gulong gulo na sa mga pinagsasasabi niya.

"Grabe ba, I love your accent tol eh...say it again." dugtong ni Dalta.

"What is it?" tanong ni Cluvin na inosenteng inosente na pinagtritripan na naman siya ng kaibigan. Si Joreign naman ay napahawak na sa tiyan dahil sa kakatawa sa mga banat ni Dalta.

"Sundow keeta? Ano nga? Anong sundo sundo ha! Hatid 'yon ulaga! Atsaka ako lang ang pwedeng mag hatid kay Joreign bumalik ka don sa bahay at mag hugas nang mga pinag gamitan mo. UWI!" tinapik ni Dalta sa braso ang kaibigan at tumingin kay Joreign.

Napaupo na si Joreign habang sapo sapo ang tiyan niya, sumakit na kasi ito kakatawa sa dalawa. Bukod doon ay aliw na aliw siya sa pagtatagalog ni Cluvin. Ngayon niya lang kasing narinig na mag tagalog si Cluvin.

"Aba Joreign? Baka gusto mong huminga? mamamatay ka na kakatawa d'yan." pagpupuna ni Dalta. Pinunasan naman ng dalaga ang mata na may mga luha na baogo ito tumayo. Binigyan lamang siya ni Cluvin ng tingin habang ito ay tila naka-pout. Namumula rin ang tenga nito.

"At ikaw naman Quilton," sabay harap ni Dalta sa kaibigan. "Go home, you better clean up the dishes and take a bath." Dalta went by Joreign's side and so did Cluvin.

Dalta immediately hissed and gave Cluvin a 'go home' look. Cluvin who was intending to walk Joreign to the restaurant raised his hands up as if surrendering to his friend. He just gazed at Joreign who was fixing her hair at the moment and gave a warm smile.

"Enjoy your day, Jo." he says as he backed up and went back to the house. Even though he did got close with Jo it doesn't mean that he should over do his intentions and walk past her boundaries. He understands that she was cautious so he respects that.

Bumalik na si Cluvin sa bahay at nagumpisa na itong linisin ang mga pinagkainin nila. Isa isa niyang nilagay sa sink ang mga plato maging ang mga baso. The house felt empty, wala si Jo at wala rin ang maingay na si Dalta. Sadness visited him again. After niyang mag hugas ay tulala itong nakatingin sa kisame sa living room pero maya maya lang dumating na si Dalta.

"Oy? sabi ko maligo ka na aguy naman!" kararating lang ni Dalta at nakita niyang hindi pa naliligo si Cluvin.

Tumingin si Cluvin sa kaniya and he just sighed kasi hindi niya naintindihan. Napa face palm naman si Dalta.

"We're going somewhere now get your *ss out the couch and take a bath." pag uutos ni Dalta. Tumayo naman si Cluvin.

"Just say it Dalta, there's nothing to be embarassed about." imik ni Cluvin. Taas kilay naman siyang tiningnan ni Dalta.

Cluvin chuckled, "Fine! I'll go on a date with you..." he's teasing Dalta. Inambahan naman siya agad nito ng suntok pero sinalag lang ito ng Cluvin.

"What the f*ck?!" sigaw ni Dalta. Tumatawang umalis si Cluvin iniwanan niya ang nangigigil na si Dalta sa living room.

***

"So? where are we going?" nasa sasakyan silang dalawa at si Dalta ang nagmamaneho. Bihis na bihis si Cluvin dahil inakala niyang pupunta sila sa isang formal na lugar. Tiningnan niya ang kaibigan na swabeng swabeng nagmamaneho. Naka polo shirt ito at shorts, naka shades at naka bun ang buhok.

Napatingin si Cluvin sa sarili niya. He was wearing a sport coat with white shirt underneath paired with a tailored pants.

"Do you like my cousin?" walang ano anong pagtatanong ni Dalta kay Cluvin. Cluvin's eyes widened a fraction. He was suprised by the question and he was shaking his head but his heart knows otherwise.

Parang nasa hotseat si Cluvin sa naging tanong ng kaibigan sa kaniya, he gulped down the water botle in the compartment. He only shooked his head but he didn't answer and Dalta had taken his silence as a yes.

They were driving circles over the island, silence filled the car and Dalta decided to stop the car near the sea. They got out and went near the shore so they took their shoes off. Dalta walked in front while Cluvin followed him from behind. The sun has risen and it has greeted the sea with a kiss leaving a marmoris. With each step their silence slowly comes to an end, Dalta questioned him again.

"Cluvin Von, I'll ask you again...do you like Joreign?" his eyes gave a neutral gaze. Just a balance of threat and genuine concern but enough to make Cluvin shiver. He knows that Dalta is serious. He may call him Cluvin or Quilton but in times of seriousness, he only calls him Cluvin Von.

Cluvin stood straight before finally answering the question. The long ride in the car made him realize something, he was organizing his thoughts and emotions. Earlier he subconsciously shooked his head and now that he was being questioned the second time around he finally made peace with his choice.

"I don't," he looked up for a second and fixed his eyes at his friend. "but I have to admit..." he continues.

Right at this moment, Dalta already knew Cluvin's answer. And that made his emotions wild. He should have known how to handle this, he didn't want to lose a friend and he didn't want his cousin to be hurt again.

"I'm attracted to her." he finally finished his sentence.

Dalta's hands curled into a fist but he also releases it in an instant. He knows that his friend is a good man, their friendship of 13 years is a proof of that. But then, his overwhelming concern for his cousin remained at his top priority.

"Don't." he replies to Cluvin.

.

Cluvin looked the same, he expected for him to twitch but he didn't. He remained standing and on guard.

"You can be a friend, that is how far you'll get with her. As your friend this is the furthest I can allow you." Dalta made his words loud and clear. At the end of the day, he is just a man wanting to protect his cousin from the tides that the ocean may bring.