EP.1 นมใหญ่สัส!

1055 Words

เธอล้างมือ เช็ดด้วยกระดาษทิ้งอย่างลวก ๆ ก่อนดึงประตูออกจากห้องน้ำ แสงไฟนีออนสีฟ้าบริเวณทางเดินทำให้บรรยากาศดูเย็นลงทันที ควันบาง ๆ ลอยกรุ่นอยู่กลางอากาศ กลิ่นบุหรี่ชัดขึ้นจนต้องขมวดคิ้ว เธอเพิ่งก้าวพ้นประตูออกมาได้ไม่กี่ก้าว ก็เห็นเงาร่างสูงพิงผนังอยู่ไม่ไกลนัก ไนท์ยืนอยู่ตรงนั้น เสื้อเชิ้ตดำของเขาปลดกระดุมบนออกหนึ่งเม็ด ปลายแขนเสื้อถูกพับลวก ๆ เผยข้อมือกับเส้นเอ็นมือที่นูนชัด บุหรี่แท่งหนึ่งคีบอยู่ระหว่างนิ้ว ริมฝีปากอมควัน ก่อนจะพ่นออกมาช้า ๆ เป็นสาย แสงไฟสลัวกระทบเสี้ยวหน้าคม… ทำให้เขาดูทั้งน่าหงุดหงิดและน่ามองในเวลาเดียวกัน ซึ่งมันน่ารำคาญมากสำหรับมายด์ เขาเหลือบตามามองทันทีที่เธอเดินออกมา สายตากวาดลงมาตั้งแต่หน้า ผม ไหล่ ชุดเดรส… แล้วหยุดค้างอยู่ตรงช่วงอกแว้บหนึ่ง ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นไปที่ใบหน้าเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “แต่งตัวอะไรของมึง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาเฉย ๆ ไม่มีคำว่า ‘สุขสันต์วันเกิด’ ไม่มีคำอวยพรอะไรเลยด้วยซ้ำ มายด์ชะงักเท้าทันที คิ้วเรียวขมวดมุ่น ก่อนจะหันขวับไปมองเขาตาขวางอย่างไม่คิดจะเก็บอารมณ์ “อะไรของมึงเนี่ย กูจะใส่อะไรก็เรื่องของกูปะวะ” เสียงเธอไม่ได้ดังมาก แต่ชัดพอให้รู้ว่าเริ่มหงุดหงิด ไนท์ยักไหล่นิด ๆ ไม่ได้ดูกระตือรือร้นจะอธิบายอะไรเหมือนกัน “ก็ถามเฉย ๆ แต่งตัวเหมือนอยากโดนผู้ชายฉุดฉิบหาย” คำพูดนั้นหล่นลงมาง่าย ๆ เหมือนมันไม่ได้แรงอะไรสำหรับเขา แต่สำหรับมายด์ มันเหมือนมีใครเอาแก้วเหล้าเย็นเฉียบสาดใส่หน้า เธอหัวเราะในลำคอ ส่ายหัวอย่างไม่อยากเชื่อ “ปากมึงนี่น่าโดนตบให้เลือดกลบปากจริงๆ ๆ ไนท์ กูแต่งมาดี ๆ มึงก็ต้องแดกดันอะไรสักอย่างให้ได้ใช่ไหม” “กูพูดตามที่เห็น” เขาตอบเรียบ ๆ ไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอตรง ๆ หันไปมองผนังด้านข้างแทน “แล้วที่มึงสูบบุหรี่อยู่ตรงนี้ คือตามมาเสือกเรื่องของกูว่างั้น?” มายด์สวน “มึงดูชอบเสือกเรื่องของกูจังนะไนท์” เขาเลิกคิ้วนิดเดียว ก่อนหันมามองเธอตรง ๆ เสียที สายตาแบบนั้น ทำให้หัวใจเธอเผลอเต้นตกจังหวะไปหนึ่งทีอย่างหงุดหงิด “อยากด่าก็ด่ามา แต่แต่งตัวแบบนี้ กูพูดจริงนะมึง คนอื่นมองกันทั้งร้านแล้วกับไปลงที่ข้อมือหมดแล้วมั้ง” “แล้วไง มองก็เรื่องของเขาอีกนั่นแหละ” เธอเม้มปาก “กูไม่ได้แต่งให้มึงดู ไม่ต้องมามีปากเสียงอะไรกับชุดกู” เธอหันหน้าหนี สูดลมหายใจเข้าลึก ไม่อยากให้เขาเห็นว่าคำพูดเมื่อกี้มันจี้ใจแค่ไหน จริงอยู่ที่วันนี้เธอแต่งตัวแรงกว่าปกติ แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้เขาทำเหมือนเธอไม่มีสมองคิดถึงตัวเอง “พูดจบยัง กูจะกลับไปหาเพื่อนแล้ว” เธอพูดจบก็ขยับจะเดินผ่านเขาไปโดยไม่หันกลับ ไนท์มองแผ่นหลังเล็ก ๆ ในชุดเดรสสั้นที่ผ่าหลังลงไปจนเห็นแผ่นหลังขาว ๆ ชัดเจน สายตาเขาเลยพลอยกวาดลงมาตามแรงโน้มถ่วงของสายตาคน แล้วก็เห็นบางอย่างที่ทำให้หน้าผากเริ่มเต้นตุบ ๆ สายเสื้อในด้านหนึ่งมันเลื่อนต่ำกว่าปกติจนเห็นจากด้านข้างชัด ๆ แค่เธอขยับแรงกว่านี้นิดเดียวก็คงจะหลุดออกมาจากเดรสจริง ๆ มายด์ยังไม่รู้ตัว เดินฉับ ๆ หน้าตึงจะกลับไปโซนโต๊ะให้ได้ “มายด์” เขาเรียกสั้น ๆ แต่เธอทำเป็นไม่ได้ยิน ไนท์สบถในใจเบา ๆ ก่อนจะก้าวยาว ๆ ตามไป มือใหญ่คว้าข้อมือเธอไว้ทันก่อนที่เธอจะถึงมุมเลี้ยวไปทางโซนคนเยอะ แรงดึงทำให้เธอหันขวับกลับมา ดวงตาวาวจัดด้วยความหงุดหงิด “อะไรของมึงอีก กูบอกแล้วไงว่าไม่ว่างเถียงกับมึง” เขาไม่ได้ตอบทันที แค่ใช้มืออีกข้างดึงเสื้อตัวนอกของตัวเองออกจากไหล่ พอปลดกระดุมสองเม็ดบนออกก็หมุนเสื้อคลุมเข้าหาเธอแบบไม่ถามความสมัครใจ “เฮ้ย ไนท์! มึงทำอะไรของมึงเนี่ย” มายด์โวยวายเมื่อเขายัดเสื้อเชิ้ตตัวเองคลุมลงบนไหล่เธอ กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ แบบผู้ชายปนกลิ่นบุหรี่ลอยเข้าจมูกทันที เขาไม่ตอบ ใช้ปลายนิ้วจัดชายเสื้อให้ปิดช่วงอกเธอแทบมิด สายตาคมก้มมองต่ำไปนิดหนึ่งอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาสบตาเธออีกครั้ง คราวนี้สายตานั้นจริงจังกว่าทุกทีที่เคยเห็น “เสื้อในมึงหลุด” ประโยคถูกพูดออกมาเรียบ ๆ แต่ชัดทุกคำ “เอาไปใส่ให้ดี อย่าเดินไปทั้งร้านแบบนั้น” เสียงเพลงจากด้านหน้าเริ่มดังแทรกเข้ามาอีกครั้ง แต่ในหัวมายด์เหมือนมีแค่เสียงหัวใจตัวเองที่เต้นดังจนกลบไปหมด เธอก้มมองตัวเองอย่างตกใจ รู้สึกหน้าเริ่มร้อนวาบตั้งแต่แก้มไปถึงใบหู ยังไม่ทันได้พูดอะไรตอบ เขาก็ปล่อยข้อมือเธอแล้วเอนหลังพิงผนังเหมือนเดิม มือหนึ่งยกบุหรี่ขึ้นมาคีบไว้ที่ริมฝีปากอย่างเคย “จะยืนเหวออยู่อีกนานไหม เดี๋ยวคนอื่นก็เดินมาเห็นหรอก” มายด์กำเสื้อเชิ้ตเขาแน่น รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาเฉย ๆ เธอเม้มปากแน่น กลืนน้ำลายลงคอ แล้วหันหลังรีบเดินกลับเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง โดยไม่ตอบอะไรเขาสักคำ ทิ้งไนท์ไว้ตรงทางเดินมืด ๆ กับควันบุหรี่ที่กำลังลอยจางหายไปช้า ๆ พร้อมความคิดบางอย่างที่เขาเองก็พูดออกไปไม่หมดเช่นกัน… "นมมายด์แม่งใหญ่สัส!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more