"คิดดีแล้วใช่มั้ยลูกที่จะกลับไปอยู่บ้าน หนูตัวคนเดียวแม่เป็นห่วง ตารันต์นะตารันต์แม่คงต้องเอาเลือดหัวออกแล้ว"
"ค่ะคุณแม่ ไม่ใช่ความผิดของพี่การันต์หรอกค่ะ ปล่อยให้พี่การันต์เป็นอิสระเถอะ บางครั้งการบังคับใจก็ไม่ได้ช่วยอะไร พี่การันต์อาจจะไม่มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับบัวจริงๆ "
หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ช้าเนิบแววตาคู่นั้นยังคงหม่นเศร้าอยู่ประปราย แต่ไม่ได้มีความโกรธขึ้งหรือแค้นเคืองอะไรการันต์อีกแล้วนอกจากปล่อยวาง กอบัวเป็นคนอ่อนนอกแต่แข็งในเรื่องราวแบบนี้จึงทำร้ายเธอได้ไม่นาน
"แต่แม่เชื่อว่าสักวันตารันต์คิดได้ก็จะนึกเสียดายหนูแน่ และถ้าวันนั้นหนูบัวจะยินดีกลับมามั้ย?"
คุณบุษบาจับมือลูกสะใภ้ไว้ สายตาของนางมีแต่ความห่วงใยและอดเสียดายสะใภ้คนนี้ไม่ได้ หลังจากรู้เรื่องราวก็รีบโทรหาให้กอบัวมาหาทันที เพราะว่าอยากทราบถึงเรื่องราวทั้งหมด เมื่อการันต์โทรมาบอกว่ากอบัวออกจากบ้านไปแล้ว
"
