หนึ่งปีผ่านไป
"โอ้ย!"
ศจีที่หิ้วของพะรุงพะรังระเกะระกะเพื่อรีบมาเปิดร้านเสื้อผ้าแบรนด์Sachiของเธอเองให้ทันเวลาเนื่องจากวันนี้สายแล้ว แต่ตอนนี้เธอชนเข้ากับผู้ชายร่างสูงโปร่งหน้าตาออกไปต่างลูกครึ่งฝรั่งแต่อีกมุมหนึ่งก็เป็นคนไทย
"ขอโทษครับเป็นยังไงบ้าง?"
เขารีบช่วยเก็บข้าวของที่หล่นเกลื่อนกราดลงบนพื้น ศจีถึงกับหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่เขาเดินไม่ดูทาง ถ้าเธอไปเปิดร้านช้าแล้วเจ้าของห้างปรับเธอจะเป็นยังไงวันนี้เปิดร้านวันแรกซะด้วย
"เป็นสิคะ ฉันไปเปิดร้านไม่ทันจะเป็นยังไง?"
'หล่อก็หล่อเถอะถ้ามัวแต่เดินชมอากาศอยู่ข้างบนโดยไม่มองคนตัวเล็กกว่าก็คงจะทะเล่อทะล่าชนไปเรื่อย ' ศจีมองหน้าหล่อของเขาด้วยสายตาเขียวปั๊ดด้วยความโกรธ แต่ในใจนั้นด่าใส่เขาไม่ยั้งแล้ว
"เปิดร้านอยู่ในห้างนี้เหรอครับ ผมภุชงค์ครับ"
ภุชงค์ยื่นของให้เธอ ศจีรับของจากเขามาปุ้บก็รีบเดินจ้ำอ้าวจากไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ตอบอะไรเขาอีกที่พ
