"นี่บ้านฉันแล้วห้องนี้มันก็...ห้องหอของเรา ฉันจะเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้"
"แต่ตอนนี้ฉันอยู่ห้องนี้ค่ะและคุณเองก็มีห้องส่วนตัวของคุณ กรุณากลับห้องของคุณได้แล้วคุณแม็ค" เส้นเลือดในสมองจะแตก ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ
"แล้ว? แล้วไงนี่ก็ห้องฉัน ฉันจะเข้าเมื่อไหร่ก็ได้ ส่วนเธอ..."
"จะทำอะไร ออกไปนะ!"
"ส่วนเธอเป็นเมียฉัน ฉันจะ...เอาเมื่อไหร่ก็ได้ จะเอาตอนนี้ตรงนี้ยังได้เลย"
"สารเลว!" เขาเคยเห็นฉันเป็นขยะสำหรับเขายังไงก็ยังเห็นเป็นแบบนั้นอยู่วันยังค่ำ ไม่เคยให้ค่าให้ราคากับฉันเลยแม้แต่น้อยแล้วแบบนี้ฉันยังต้องให้เกียรติเหรอ?
"เลวยังไงก็เคยได้เธอเป็นเมียตั้งหลายครั้งนี่ข้าวแกง แถมเธอยัง...ครางซะลั่นบ้านเลย"
เพี้ยะ!
ฉันยืนสั่นกับคำพูดสวะของเขาก่อนที่มือมันจะฟาดไปตรงหน้าเขาเต็มแรงจนเขาหน้าหัน
"หึ!" เขาแค่นหัวเราะยกมือจับมุมปากแล้วก็หันหน้ากลับมาช้า ๆ
"คนอย่างเธอก็มีปัญญาทำให้ฉันเจ็บได้แค่
