ขโมยใจท่านประธาน-Steal

12.ปรับความเข้าใจ

ความเดิม- ..ได้ซิ.. เราเป็นเพื่อนกัน เราชื่อ ลีอานะ ส่วนเพื่อนเราที่แขนเจ็บชื่อ เปรียว ส่วนอีกคนยังไม่มามั๊ง ชื่อแวว ส่วนอีกคนที่เป็นผู้ชายน่ะชื่อกัน

…………………………………

อีกด้านของผู้มาใหม่

..เฮ่ย!! พวกนายเมื่อวานนิ่ หยุดนะเว้ย อย่ามากร่างใส่เพื่อนฉั๊นนะเว้ย../ใช่.. เป็นแวววรา ร้องบอกเสียงขรมเพื่อเป็นการป้องปรามอีกฝ่ายไว้ก่อน ตามด้วยเสียงสมทบของกันศักดิ์ ที่แม้จะพูดสั้น ๆ แต่หนักแน่นมาก (พร้อมบวกตลอด)

..หยุด หยุด หยุด ไม่ใช่แบบที่พวกเธอคิดหรอกยัยแวว นายกัน เราปรับความเข้าใจกันแล้ว เป็นเพื่อนกันแล้ว.. นนท์วนาอธิบายเสียงดังฟังชัดพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อเป็นการห้ามปรามผู้มาใหม่เอาไว้ก่อน เพราะท่าทางของเพื่อนสาวและเพื่อนชายของเธอดูพร้อมบวกมาก

ส่วนด้านผู้ที่มาใหม่ถึงกับออกอาการฮึ๊ดฮั๊ดไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนของเธอและเขาถึงได้ออกโรงปกป้องไอ้พวกที่เคยก่อเรื่องจนเพื่อนแขนเจ็บขนาดนั้น

"ทำไมว๊ะ เธอก็เห็นว่าไอ้นี่น่ะมันโยนลูกบาสอัดใส่ยัยเปรียว ไม่รู้แขนหนักกระดูกส้นหรือเปล่า" เป็นแวววราที่เอ่ยขึ้นอย่างฉุนเฉียว

"นั่นซิ" กันศักดิ์ที่อือออกับเพื่อนด้วย

"ความจริงเราก็มีส่วนผิดที่ส่งลูกบาสให้เค้าแบบนั้น เพียงแต่หวยมันไปออกที่ยัยเปรียว วันนี้เค้าสำนึกผิดแล้วและมาขอโทษ แล้วพวกเธอจะว่ายังไงล่ะ ส่วนเรา เรายกโทษให้ในส่วนของเรานะ แต่ส่วนของยัยเปรียวเราไม่รู้ แล้วแต่ยัยเปรียวเลย" นนท์วนาพูดด้วยเหตุผล

"ส่วนของเราก็ไม่มีอะไร เพียงแต่เราโกรธแทนยัยเปรียวกับเธอต่างหากล่ะ นายล่ะว่ายังไงนายกัน" แวววราหันไปถามความเห็นของเพื่อนชายบ้าง

"เราก็ไม่มีอะไรกับพวกนายนิ่ แต่เราโกรธแทนคนเจ็บต่างหาก ยัยเปรียวว่าไง เราก็ว่างั้นแหละ ส่วนเรื่องที่เราจะรับนายเป็นเพื่อนหรือเปล่า นายก็ต้องทำให้เราเห็นซิ่ว่านายจริงใจและหวังดีกับเราจริง ถูกมั๊ยแวว" กันศักดิ์โบ๊ยให้เพื่อนรักที่โตและเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมบ้าง

"ใช่ที่สุด เอาตามนี้เลย" แวววราอือออกับเพื่อนรัก

"ได้ เราจะทำให้พวกเธอเห็นว่าเราจริงใจ และเสียใจมิใช่น้อยกับเหตุการณ์ครั้งนี้ งั้นเย็นนี้เราขอไปเยี่ยมคนเจ็บได้มั๊ย ยังอยู่ที่โรงพยาบาลหรือว่าพักอยู่ที่บ้าน พอจะติดต่อได้มั๊ย" โบ๊ทเอ่ยขึ้นอย่างต้องการคำตอบ

อีกด้านของผู้มาใหม่

/เรามาแล้ว.. เราไม่เป็นอะไรมาก แค่กล้ามเนื้ออักเสบฟกช้ำแค่ต้องใส่ไอ้นี่ไว้แค่นั้นเอง แค่กินยา ทายาเดี๋ยวก็หาย.. เป็นปรียาวรรณที่ร้องบอกเพื่อนในขณะที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาจากหน้าโรงเรียน

/อ้าวยัยเปรียว/เปรียว/ยัยเปรียว แวววรา นนท์วนา และกันศักดิ์ อุทานขึ้นพร้อมกันด้วยความดีใจและโล่งใจเมื่อเห็นว่าเพื่อรักใส่เพียงเฝือกอ่อนที่ประคองแขนเอาไว้เท่านั้น

..เธอ..เราขอโทษนะ เราจะไม่แก้ตัวหรอก เราทำให้เธอแขนเจ็บ แต่เราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเธอจริง ๆ นะ.. อ้อเราลืมแนะนำตัวไป เราชื่อโบ๊ท หรือ บรรณวัฒน์ นะ อยู่ชั้น ม.4 ห้องคิงนะ ที่นี่น่ะ..เราอยู่ตั้งแต่ ม.1 แล้วก็เลยรู้สึกคุ้นเคย แล้วสนามบาสนี่ก็เป็นที่ที่เราจะมาเล่นหลังเลิกเรียนเป็นประจำ.. บรรณวัฒน์เล่ายิ้ม ๆ

..ไม่เป็นไรหรอกโบ๊ท เราชื่อเปรียว หรือ ปรียาวรรณ นะ เราอยู่ห้องเดียวกันกับยัยพวกนี้แล้วก็นายกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ.. ปรียาวรรณพูดยิ้ม ๆ อย่างเป็นมิตรเพราะเธอไม่อยากเป็นศัตรูกับใครอยู่แล้ว

..เอาเป็นว่าไม่มีใครติดใจอะไรแล้วนะ ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกัน..ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ นายอยู่ห้องคิงนิ่.. เป็นแวววราที่เอ่ยขึ้นเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

..ได้ซิ..เพื่อนกันได้อยู่แล้ว แล้วเราจะแนะนำพี่ ๆ ที่เรารู้จักและเป็นที่ปรึกษาเรื่องการเรียนให้พวกเธอได้รู้จักด้วยนะ เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะพาไปแนะนำ.. บรรณวัฒน์เอ่ยยิ้ม ๆ

..ได้เลย..ยินดีมาก.. แวววราพูดแล้วยิ้มจนตาหยี

..ปะเตรียมตัวเข้าแถวเคารพธงชาติเถอะ.. นนท์วนาตัดบท

..ปะพวกเรา นายตัวโตไปยืนหัวแถวนู่น พวกเราตัวเล็กไปยืนหางแถว/ปะ ยัยเปรียว เธอกับฉั๊นเราต้องยืนใกล้ ๆ กัน เพราะเราความสูงพอ ๆ กัน ให้ยัยลีอามันไปยืนหัวแถวนู่น เราจะได้หลบแดดจากมันไง อิ๊อิ๊.. แวววราพูดติดตลกแล้วเดินประคองเพื่อนสาวที่แขนเจ็บไปคล้ายกับว่าเพื่อนขาหัก

ตัดมาที่เกียรติพงษ์

ชายหนุ่มนั่งยกยิ้มมุมปากขณะที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้หรูของท่านผู้บริหาร เพราะเขาพึ่งจะว่างจากการเซ็นแฟ้มเอกสารกองมหึมาเสร็จเมื่อไม่นานมานี้เอง

ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก.. (เสียงเคาะประตูจากคนข้างนอก)

เกียรติพงษ์เงยหน้าขึ้นจากจอโทรศัพท์ในขณะที่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มอยู่

..อารมณ์ดีอะไรครับเจ้านาย ยังกะทำกำไรได้หลายร้อยล้านอย่างนั้นแหละ.. เทศกาลเอ่ยแซวยิ้ม ๆ

..ยุ่งน่า.. ว่าแต่นายเถอะ ได้ข่าวว่าแอบถามเจ้าพวกนั้นเรื่องยัยแขนเจ็บด้วยไม่ใช่เหรอ ระวังน๊า พ่อเค้าเป็นพยาบาลนะ ระวังเข็มฉีดยากระบอกใหญ่ล่ะ.. เกียรติพงษ์เอาคืนบ้าง

..ก็ถามดูทั่ว ๆ ไปแหละครับนาย แขนก็เล็กนิดเดียวโดนลูกบาสอัดเข้าเต็ม ๆ เป็นนี่ถ้าน้องเป็นนุ่งผมนะ ผมไม่ยอมหรอก ต้องมีบอกกล่าวตักเตือนกันบ้างหละ เกลียดนักไอ้พวกใช้ความรุนแรง.. เทศกาลเผลอพูดอย่างระบายอารมณ์

..อืม.. ก็ไปเรียนได้แล้วนะ ไม่น่าจะหักนะแค่ใส่เฝือกอ่อนกับที่ประคองแขนแค่นั้นนิ่.. เกียรติพงษ์บอกตามที่เห็นในคลิปวิดีโอ

ด้านเกียรติพงษ์ได้ได้ยิ้ม ๆ ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่าลูกน้องที่รักเสมือนน้องชายของเขาพอใจเด็กสาวหน้าตาน่ารัก แต่ดูไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไรคนนั้น

..อ้าวลืมเลย นายเข้ามามีอะไรเหรอ?..

..อ้อ..พอดีผู้ใหญ่ทางเกาะที่จะไปดูเรื่องขยายพันธุ์หอยมุกติดต่อมาครับ นัดกันวันเสาร์นี้ครับ..

..เหรอ..ดีเลย ผมจะได้เคลียร์งานไว้ ไม่มีอะไรแล้ว นายตอบทางนั้นไปเลย นัดเวลากันเลย ผมว่างทั้งวันเลย แต่วันอาทิตย์ผมไม่ว่างนะ ว่าจะไปเล่นกับเด็ก ๆ สักหน่อย